DEDEKTİF (gxg)

1. Bölüm Dedektif İşini Yapar!

'Kaldır ellerini, LA emniyeti'

LA sokaklarında sıradan bir gün daha.

Issız, gürültülü ve soğuk kovalamacalar. Her zamanki gibi, katil ya da diğer şüphelerinin peşinde koşmak elbetteki ben Alicia Clark'a bağlıydı.

Dedektif Alicia Clark.

Babamın dedektif, annemin ise dans okulu sahibi olduğu, sıradan bir şehrin, sıradan bir kız çocuğu olan Alicia Clark.
Eğitimimi New York'da tamamlamıştım. Altın ışıklar şehri New York. Bir çoğuna hayal gelen, ama benim ne olursa olsun zorluklarla ulaştığım New York City...

Kısa süren bir hayaldi hepsi.

Güzel bir üniversitede, hayalimde oluşan ve benim, kendim olmamı sağlayan Güzel Sanatlar'dan mezun olmuştum. Boyalı ellerim, boyalı hayallerim ile dünyaya kafa tutan sürrealist düşüncelerimle kötü olan her şeyi baştan yaratmaya çalışıyordum. Yakında hayallerimin mesleğine ulaşmayı beklerken; annemin öldürülmesi ile her şey alt üst olmuştu. Onun şüpheli ölümü, benim kendi hayatımı bırakıp, babamla beraber katilini bulmak için LA'ya dönmem ile son bulmuştu.

Babam özel Dedektifti. Birçok düşman edinmiştir bu süreçte eminim. Her ne kadar gizli de olsa, açığa çıkardığı cinayetler, kaçakçılık ve para sızdırma operasyonları onun yetenekleri ile son buluyordu. Bu da adının duyulmasını sağlıyordu.

Ünlü Dedektif James Clark.

Dans okulunda herhangi bir günün, saniyelerinden biriydi. Okulun karşısında talihsiz olarak ne yazık ki, banka binası mevcuttu. Oraya düzenlenen 3. ve en büyük soygun, hırsızın kıstırılması ve annemin okuluna girip onu rehin alması ile sonuçlanmıştı. Polisler dikkatsiz davranıp, yaptıkları hata yüzünden o gün bir insanın, yaşadığı belkide en güzel günlerine, bilmeden veda etmesini sağlamışlardı.
Soyguncunun siyah deri eldivenleri ile elindeki silahı panik yapıp ateşlemesinden sonra, annemin göğsüne gelen tek kurşunla ölüler diyarına gitmesini sağlamıştı.

İşte tam da bu noktada, benim hayatım geri dönülmez derecede şekillenmişti. Artık hayallerimin mesleği yoktu. Çünkü yapmam gereken asıl olayı şekillendirmiştim. ' Katili bul ve yok et'

Ben bunu ne kadar istesem de, malesef bu işler böyle yürümüyordu. Onu bulduktan sonra her ne kadar öldürmek istesem de, içimdeki annemin benimle gurur duyduğu sese yenik düşüp, onu adalete teslim etmiştim.

Ve ani bir kararla, 'Her savunmasız insanın korunmaya ihtiyacı vardır. Ve bunu sağlamak bize verilen görevdir' diyerek, LA emniyetinde dedektif olarak yükselmeye başlamıştım.

Belki kendi annemi kurtaramamıştım ama, başka çocuklar için bunun olmasına izin vermeden çalışacaktım. Gece&gündüz.

Belkide o banka binası dans okulunun karşısında olmasaydı, ya da annem orayı ısrarla istemeseydi, o soyguncu banka soymak yerine kap-kaç olayı yapsaydı, tefeciden borç alsaydı, ya da soyguncu dikkatsiz davranan polislerden korkup, o silahı ateşlemeseydi, şu an bunlar yaşanmaz ve hayatta olması gereken herkes hayatta olurdu..

...........

'Kaldır elleri dedim sana!' dedikten sonra silahlı şüpheliyi LA sokaklarında kovalamaya başlamıştık. Elbetteki teslim olmak yerine, elindeki silahla insanların arasında koşturuyordu.

'Alex! ara sokağa girdi. Pastahane yoluna çıkıyor. Sende! ' diyerek kulağımdaki kulaklığa doğru konuştum.

' Hallettim bile! ' diyerek eli silahlı şüpheliyi ters yumrukla yere yapıştırmıştı bile.