DEDEKTİF (gxg)

11. Bölüm Alicia Clark: Gizli Operasyon!

Günler sonra Merkezde;

'Alicia? Mesaj atmışsın acil diye sorun nedir?'

'Anlatacağım Alex. Önce Elisa'da bi' gelsin'

'Biri beni mi çağırdı?'

'Arkadaşlar şu an söyleyeceklerim aramızda kalacak ve muhtemelen işin içine giirince başımız da belaya girecek'

'Ben varım'

'Bende'

'Konu sevgili müdürümüz Clarke Griffin! Geçmişiyle ilgili her şeyi istiyorum. Her bağlantısını. Yer altına da sızın gerekirse adamlarımızdan yardım alın, bir şey teklif ederek. Ama bilgileri istiyorum. Soru sormadan'

Bir önceki gece Nezarethanede;

'Gözlerinde bi' farklılık görüyorum Dedektif!' diye seslendi Clarke. O an dalmıştım birden afalladım. Çünkü düşüncelerim beni ele geçirmişti.

'Son zamanlarda yaşadıklarımdandır' diyerek geri cevap verdim ona. Hiçbir şey demedi. Ama yüzünün gerildiğini görebiliyordum. Ve elbetteki yüzüne de bakınca gözlerini kaçırıyordu. Ellerini başka şekillerde hareket ettiriyor heyecan yapıyordu adeta. 

Bi' insan neden bunları yapardı mesela? Hayatı yalanlarla çevrili olduğu için mi, yoksa senden bir şeyleri gizlediği için mi? İkinci seçeneği tercih ediyordum sanırım. Ya da öyle olmasını umut ediyordum. Çünkü yalan olmamalıydı hiçbir şey. Olamazdı. Bunca zaman sonra, bana sevmeyi öğreten bir insan, yalanla bunu yapmış olamazdı. Kabul edilemez bir gerçekti.

'Oteldeki konuşmaya mı döneceğiz tekrar dedektif?'

'Dönmemiz gerekiyor mu Clarke?'

'Döndüğünden beri bi' farklısın sen'

'Belkide öğrenmemem gereken bir şey öğrenmişimdir'

Clarke o an sadece bana baktı. Yutkunduğunu gördüm, gözlerim istemsizce kaydı. 

'Oyun bitti Griffin! Artık biz diye bir şey yok'

'Biliyorsun, öğrenmişsin''

'Öğrendim Clarke. Tabii gerçek adın buysa. Yoksa yaptıklarını örttüğün gibi hepsi yalan mıydı?

'Dedektif, bana bak. Yüzüme bak'

'Hangi yüzüne Griffin? Yüzüne bakınca yalandan başka bir şey göremiyorum. Tıpkı beni sevdiğini söylediğin ve benim de inandığım yalan masalı gibi'

'Dedektif'

Ardından kapı açıldı. Alex bizi çıkarmak için gelmişti. Kilidi açtıktan sonra, arkama bakmadan ilk ben çıktım. Clarke kolumu tutup dolu gözlerle bana sadece bakmıştı. Elimi çektim, çıktım ve merkezden ayrıldım..

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Direk eve gelmiştim. Kafam dolu ve her düşüncede boğuluyordum sanki. Görevde geçirdiğim süre boyunca, buraya dönmeyi o kadar çok istemiştim ki, ona sarılmak, onunla uyumak. Ama hepsi anında ters düz olmuştu. Çünkü herkesten gizlediğim bir şey vardı. Doğru olmamasını umduğum bir şeydi bu ama malesef ki doğruydu.