DEDEKTİF (gxg)

12. Bölüm Zararsız gizli Baskın!

Akşam sekiz otuz sıraları Clarke Griffin'in evi;

Clarke, günün yoğunluğu ardından bildiği tek adres olan evine gelmişti. İçinden çok farklı şeyler geçiyordu. Mesela artık Alicia artık tüm gerçekleri biliyordu. Tümü olmasa da bazılarını en azından. Clarke her şeyi anlatmak istiyordu ona. Ama daha fazlasını kaldırabilir miydi emin değildi. İçinden 'belki de ona zaman tanımalıyım' diye geçirdi. Ama bu da aptallık olurdu. Alica'nın en sevmediği şeyin yalan olduğunu hatırlayınca, zaman kavramından vazgeçti.

'Kahretsin, lanet olsun tamam mı' diye bağırdı.

'Griffin neye bu sinir' 

'Alicia.. Sen?'

'Evet evine gizlice girdim. Bunu soracaksan eğer'

Evet arkadaşlar gördüğünüz gibi, Clarke'ın evine gizlice girmiştim. Bunu yapmak hoşuma gitmiyordu tamam ama öğrenmem gereken gerçekler vardı. Belki Clarke'ı babamdan kurtarırsam, o zaman yaptığı her şeyi affetmek için bir sebebim olurdu.

'Şaşkınlığını geçir Griffin konuşacağız'

'Bu kadar erken görüşeceğimizi beklemiyordum sadece'

'Merkezde zaten birbirimizi görüyoruz her gün?'

'Evime gizlice girdin Dedektif? Bu merkezden farklı bir olay'

O an bir duraksadım. Haklıydı. Bu merkezdekinden farklı bir olaydı. Ama dediğim gibi gerçekler için şu an her  şeyi yapardım.

'Gerçekleri istiyorum Griffin. hepsini'

'Yapamam. Gitmelisin Dedektif'

'Gitmiyorum. Her şeyi anlatacaksın. Eğer savaşmak istiyorsan ikimizi de bu evle beraber yakarım. Her şey tam burada son bulur'

'Yapamazsın'

'Bu kadar yalan bir hayattan sonra her şeyi yaparım'

'Pekala anlatacağım'

İkimizde salondaki koltuğa geçip oturmuştuk. Oturduktan sonra Clarke'ı sanki bir gerginlik kaplamıştı. Elleri ile oynuyordu ve hiç yüzüme bakmıyordu. Bunun anlamını biliyorsunuz hepiniz.

'Yüzüme bak ve anlat her şeyi. Belki sevdiğim kadını affetmek için sebep verirsin bana'

'Alicia. Sana olan hislerim gerçekti. Çocukluğumdan beri'

'Ne? Ne saçmalıyorsun? Seni tanıdığımı sanmıyorum'

'Sen beni hiç görmedin ki? Çocukluğumuzu belki hatırlamazsın, ama bende çekilmiş fotoğrafımız bile var. Babalarımız yakın arkadaştı. İkiside dedektifcilik oynamayı severdi gençliklerinde. Baban, babamla beraber mahallede zehirlenmiş bir kadın cesedi bulmuşlar. Ve bunun peşinden ikiside delil bulup katili yakalamayı kafalarına koymuşlar. Yakalamışlarda. Yan komşuları çıkmış katil. O zamanlar her şey heyecanlı geliyormuş ikisinede. Ama sonradan babam bunun saçmalık olduğunu belirtmiş. Baban ise üniversite için dostluğunu bırakıp dedektif olmak için ülke değiştirmiş çoktan.'