Love Between Fear

Prologue

 "So Ms. Fernandez, do you have a boyfriend right now? Or special someone that is close to your heart?" tanong sakin ng interviewee. I just fake a laugh because of that stupid questions. Everytime they hold an interview about me, they always bring that topic. Hindi naman sa ayaw kong pag-usapan ang mga ganyang bagay, pero parang nasusuka ako na ewan. When it comes to love, yan ang nagiging impresyon ko.

"HAHA, boyfriend? No I don't have a boyfriend. Having a relationship with someone requires a lot of process. Yung tipong magsisimula kayo bilang magkakaibigan, tapos magiging close kayo, tapos aamin, at noong umamin na liligawan kana, at kapag sinagot mo na saka ka iiwan kesyo pagod na daw. Eh noong nangligaw nga di napagod, ngayon pa kayang naging kayo na? Seriously, I don't understand men at all, bat ba kailangan magsinungaling kung alam mo naman ang totoo, diba? I just wanna sit and watch all couples having a relationship full of lies and everything." Yan ang isinagot ko sa interviewee, ewan ko lang kung may isusunod pa yan na tanong. Naloka ako dun, ang haba ng sagot ko, eh ang tanong lang naman is answerable by "YES or NO".

"So, Ms. Fernandez, last question for you, nagkaroon ka na ba ng jowa? Well, based on your answer, mukhang may pinanghuhugutan ka HAHA." Anak ng kalabaw! Ano ba tong tao na ito masyadong chismoso naman. Para sa ikakatahimik nitong interviewee na ito sasagutin ko na ng totoo.

"Yes, nagkaroon ako ng boypren, pero sa kasawiang palad, niloko ako ng tao na yun. Many people told me na bitter ako pagdating sa pag-ibig pero masisisi nyo ba ako kung ganyan ang naging karanasan ko sa pag-ibig? Definitely, hindi. Kasi naniniwala kayo na ang love ay totoo pero sa karanasan ko, hindi. So if you excuse me Mr. interviewee, aalis na ako dahil meron pa akong photoshoot sa SM Ayala, andami mo ng satsat HAHA"

Pagkatapos kong sagutin yun ay dali-dali akong umalis sa kinauupuan ko at tumakbo papuntang dressing room. Sa sobrang pagmamadali ko, hindi ko nakita ang bulto ng isang nilalang sa harap ko at nagkasalpukan kami. Agad akong napahawak sa pwetan ko dahil masyado itong nasaktan. At hindi ko nakita ang isang kamay na umalalay sa harap ko upang makatayo ako. Unti unti ko itong tinignan at nalula ako sa aking nakita. Isang gwapong nilalang, at ang punyetang puso ko ay bumilis ang takbo. Stop it dimwit heart, sinarado na kita noon, kaya dapat hindi kana masaktan sa susunod.

"Sorry mister but I have to go, I didn't see you coming though. But thanks for offering a help, I don't need that. Thank you and have a good day." I promise to myself that I don't want to experience love. After what I've experienced a year ago, I don't want history repeats itself. I'm afraid to fall in love again.

~clyde~