İrresistible Love ~SOUKOKU♡~

6

Keyifli okumalar...❤❤

Camdan yüzüme yansıyan ışık ile araladım gözlerimi, yavaşça kendime gelip doğruldum, saate baktım, 12.45 bugün okul olmayışıyla bi hayli dinlenmiştim. Yaşadıklarım göz önüne bulundurunca, arayan soran varmı merak etmiştim, komodinden telefonumu aldım, 2 bildirim vardı,

Yengem;
"Chuuya, nerdesin hayatım... amcan öyle demek istemedi, çok çalıştığından yorgundu o kadar, sinirinide senden çıkarmış oldu... hadi gel eve... (09.40)

"Chuuya seni bekliyor olucaz... (10.10)

Mesaja baktım bir süre, insan zaten sinirlendiğinde gerçekleri söylemezmiydi? Amcam bana içini çok güzel açmıştı, ayrıca onlardan ve Dazai'den uzak durduğum sürece kimse zarar görmezdi.

Yataktan ayaklarımı sarkıttım, misafir odası olmasına rağmen gayet geniş ve hoştu.

-Bir ara sormam lazım... anası babası ne iş yapıyor...

Ufak mırıldanmadan sonra kalkıp banyoya gittim, yüzümü yıkayıp havlu ile kuruladım, saçımı elim ile tarayıp kenardan saldım. Üzerimdeki pijama takımını çıkarıp, Atsu'nun verdiği tişört ile şortu giyindim. Kapşonlu ceketimi belime bağladım, hazırdım...

Odadan çıkıp merdivenlere yöneldim... 2 gündür ailesi evde değildi, belkide daha öncedende yoktu... bilemiyorum ama Aku ile uzun vakittir yana yana kaldığına eminim...

Atsu'nun kapısına geldim, bir kaç tıklamadan sonra cevap gelmeyince yavaşça kapıyı araladım, içeride kimse yoktu, yatak toplanmış balkonun kapısı açılmış, heryer düzgündü, bir müddet baktıktan sonra banyoya yöneldim, su sesi gelmiyordu, kapıyı yinede tıklatıp içeriye girdim, ışığı açıp baktım, heryer düzenliydi... nerdeydi bu çocuk?

Hızlıca merdivenlerden indim, önce salona sonra mutfağa ve geri kalan 5 odaya çekinerek bakmıştım, yoktu... alt kattaki depoya gittim, karanlıktı ve kullanılmayan çok eşya vardı, 2 3 kere seslendim, cevap gelmeyince çıktım, salonun ortasına gelip telefonumu çıkardım, Atsu'yu tuşlayıp bekledim...

'Aradığınız numaraya şu anda ulaşılmıyor... sinyal sesinden son-'

Siktir! Sakin ol sakin ol... o 'dostoyevsky' denen herif birşey yapmamıştır... sakin ol...

Dakikalarca koltukta oturup düşündüm saat 13.30 merak, endişe vücudumu sarınca olabileceği yerleri düşünmeye başladım, Aku... aradım ulaşılamadı, Hadi ama niye ikisinede!??...

Gittiğimiz kafe... yok... Rampo-san?... bilmiyor... Tanizaki, Mark, Dan ve geri kalan 10 dostumuz... ama yok kimse bilmiyor... son olarak telefonda gözüm bir isme takıldı, sıkıntı ile iç çekip elimi saçıma daldırdım, sağ elimin baş parmağı ile bastım isme...

Bandajlı şerefsiz...

4 çalışta açmıştı, belki birşeyler öğrenirim diyerekten gülümsedim...

-Alo?

-Dazai!! Atsushi evde değil! Aku'yada ulaşamıyorum! Bir bilgin varsa söyle lütfen!

-Chuuya... onlar benimle merak etme... şimdi işimiz var, rahatsız etmezsen sevinirim, evinde kal, şimdi kapatıyorum...

Dazai yüzüme kapatınca bir müddet telefonu kulağımdan çekmedim... o benimle böyle konuşmazdı? Niye böyle soğuktu? Atsushi ile Aku ile nasıl bir işi olabilirdiki? Ayrıca telefonlarını kapattıracak kadar...

Merakım hala dinmemişti, onları görmem lazımdı ama nasıl...

Salonda 2 turlayıp kapıya yöneldim, sıçarım, çıkma diyor sebebini bile söylemiyor...