APRIL FOOLS

CHAPTER TWENTY-NINE: END OF HER

“Please... Don’t do this.” I heard the other woman begged.
 

“Do what?” tanong ng isang babae na nakatayo. “This?” Pagkatapos niyang sabihin iyon ay isang malakas na sigaw ang bumalot sa buong paligid.
  

Hindi ko masiyadong nakita ang nangyari pero batid ko na may ginawa itong babaeng nakatalikod na ito sa babaeng hindi ko makita na nakasasakit dito. 
 

It echoed in whole camp center.
  

“T-tama na...” pagmamakaawa ng isang babae.
  

“Ang tanga ninyong dalawa, baka nag-aapoy na sa sakit ng ulo ang sinabihan ni’yo n’on.” And she chuckled after that.
 

“W-we did that for you...”
 

I heard the woman said the sound ‘oh’. “How sweet of you, that melt my heart, talaga ba? Para sa ’kin?”
  

Natahimik ang isang babae bago sumagot. “Y-yes, para sa–”
  

“Liar!” sigaw ng isa kaya natigil sa pagsasalita ang babaeng hindi ko nakikita kung nasaang parte. “Para sa ’kin? O para sa inyo? Sinungaling ka! Makasarili kayong pareho kaya tanga na lang ang maniniwala sa sinasabi mo.”
  

Hagulhol lang ang isinagot ng babae na parang nagmamakaawa.
  

“What did we do to suffer like this? You made a condition, we did our part, then why? Why don’t you do yours? You promised! You promised us! Bakit, bakit ganito?” The other woman said in a low tone and almost whispering voice.
  

Sa kabila ng bumubuhos na ulan ay sinubukan ko pa ring ituon ang pandinig sa dalawang nag-uusap sa loob. They are familiar, but I can’t confirm it to myself because the pouring rain was the biggest hindrance for me not to hear it clearly.
  

The other woman laughed like a crazy– no, scratch that, she’s literally crazy! “Well, I promised? Happy happy April Fool's Day! It’s a prank! Different one. A prank that cost a life.” And she laughed like there is no tomorrow. “I’m sorry, sweetie.” She acted. She made a sound ‘ah’ as if she just saw a cute thing happened.
  

After that, she continued talking. “Yes, I did, I did promised, but I didn’t say a thing about doing my part.” From being crazy soft girl, her voice turned into a fierce one. “I know how stupid both of you are, both of you can do shitty things, just to save your lives, so I just used your stupid minds to make my plan more colorful! I’m a genius, right? Right?” And she laughed again after saying that.
 

Tumigil sa pagtawa ang babae at saglit na natahimik. “Bakit hindi ka sumasagot?! Sumagot ka!” sigaw niya na parang desperada na makarinig ng salitang ‘oo’.
  

But instead of saying ‘yes’, the other girl just begged. “D-don’t do this...please.”
  

“Tigilan mo nga ako sa paganyan-ganyan mo! Nakakairita ka! Nakakabuwisit ang ganiyang boses mo!” she bawled and irritation was traced on it. “Saka hindi mo ako sa madadala pagmamakaawa mo! Lalo lang akong nanggigil na saktan ka!”
  

Mayroong linya silang sinabi na hindi ko naintindihan. Unti-unti nang humihina ang ulan kaya halos magtatalon ako sa tuwa at napangiti. Unti-unti ko na ring naririnig ang kanilang pinag-uusapan at ang boses nila nang maayos.
 

Nag-iba ako ng puwesto, umalis ako sa kinatatayuan ko at umupo sa mga paa ko sa mas malapit na puwesto, sa katabi ng mismong pintuan.
  

Nangunot ang noo ko nang may bagay akong masipa sa pag-ayos ko ng puwesto. Pilit kong inaninag ang bagay na iyon – isang bagay na itim. Nanliit ang mga mata ko at nagpapasalamat sa unti-unting pag-liwanag dahil kahit papaano ay malalaman ko kung ano ito.