Yeni Hayat

Benim Mete Sevgilin

   Sabah alarmın sesi beni uyandırdı. Rüyamın en güzel yerinde bölmüştü. Alarmı kapatıp gözlerimi sıkıca kapattım. Alarmın sesi yetmezmiş gibi annem seslendi. Zorla yatağımdan kalktım. Annemin yanına gittim. Annem valizini hazırlamıştı.

"Nereye anne?" dedim.

"Yengen ile bir kaç gün yokuz."

"Nereye?" Israrla aynı şeyi soruyordum.

"Hani geçen sene bir yazlık almışlardı ya, oraya gidiyoruz."

"Tamam anne."

"Baran evi yakmasın dikkat et." annemin söylediği sözle gülerken Baran konuşmaya başladı.

"Anne bu kadar mı güvenmiyorsun yakışıklı, herkesin hayran kaldığı çocuğuna?"

"Egoist."

"Abla yalan mı?"

"Evet."

"NE?"

"Yakışıklısın ama herkes sana hayran kalmıyor abartma."

"Abla senin için sadece Mete mi yakışıklı?"

"Mete kim kızım?"

"Ablamın sevgilisi."

"Baran!"

"Hem de sahilde el ele yürümüşler anne."

"Kaç Baran!" evde Baran'ı kovalamaya başladım.

"ANNE koru beni!" Baran annemin arkasına saklandı.

"Kimse seni elimden alamayacak."

"Yeter. Sen ablanın sana söylediklerini başkalarına yetiştirme. Tuğçe sende biraz sakin ol."

"Tamam anne. Ama Baran seninle konuşmayacağım."

"Hadi odanıza çocuklar." Koltuktan kalkıp odama doğru ilerledim. Kapının kapanma sesiyle annemin gittiğini anladım. Kitabımı alıp okumaya başladım. Daha sayfam bitmeden içeri dalan Baran'a sinirle baktım.

"Kapıyı kır!"

"Benim güzel kokulu, canım, kalbi tertemiz olan ablam."

"Ne istiyorsan yalakalık yapmadan söyle."

"Ben çok acıktım."

"Ne yapayım?"

"Tost yapar mısın?"

"Bana da bir tane yaparsın canım." Baran'ı odamdan zorla gönderdikten sonra kitabıma devam ettim. Birkaç sayfa kitap okuduktan sonra su içmek için mutfağa yöneldim. Mutfağa girdiğimde Baran elini peçeteye sarmaya çalışıyordu.

"Beceriksiz; elini mi kestin?" Kafasıyla beni onayladı. Odama gidip ilk yardım setini aldım. Baran'ın elini sardım. Ona kıyamayıp kahvaltıyı hazırladım.

"Baran, kahvaltı hazır."

"Ablaların en güzeli, minnoşu, bal ellerine sağlık."

"Ben dışarı çıkıyorum. Sakın evi uçurma!"

"Sen yakışıklı kardeşine güvenmiyor musun?" dedi.

"GÜVENMİYORUM!"

"Of abla hep bağır zaten."

"Ben kaçar." ağzıma birkaç bir şey doldurup odama doğru ilerledim. Dolabımı baktım ama güzel bir şey bulamadım. Koşar adımlarla Baran'ın odasına girdim. Baran'ın dolabından uzun bir tişört buldum. Benim üzerimde elbise gibi durmuştu. Hafif bir makyaj yaptım. Telefonumun çalmasıyla irkildim.