Born To Die❛Hyunlix

Serial Killer

Okul alanı içerisindeki her canlı varlığın bize baktığına tam o an yemin edebilirdim. Özür dilemek çok isterdim ama sinirimden yerli bir olmuştum. Hyunjin ise şaşkınlık içerisinde yanağını tutuyordu.

O an tek mantıklı olabileceğini düşündüğüm şey  ordan uzaklaşmak olmuştu. Hızlıca bahçeden çıkıp okula girdiğimde şükürler olsun zil çalmıştı.

Son derste bittikten sonra toparlanıp hemencecik otobüse binmiştim ama Hyunjin yoktu, ailesi almış olmalı diye düşündüm.
…

Eve vardığım da direk olarak odamın camından Hyunjin'in odasında baktım kapısına yaşlanmış öylece duruyordu, birşey olmadığını düşünüp yatağıma uzandım.

Gözlerimi açtığımda tepemde annem dikiliyordu.

"Kaç saattir uyuyorsun? Sesleniyorum aşağıdan duymuyorsun."

"Uyuya kalmışım. Ne oldu?"

"Hadi hazırlan akşama yemeğe gidicez."

Sıkılarak konuşmaya devam ettim"Gene mi? Bu sefer kime?"

"Evet Felix bey hazretleri gene. Hwang'lara gidicez hadi kalk."

Esneyerak kalktıktan sonra önce tuvalete gidip yüzüme biraz su çarpmıştım ki aniden aklıma Hyunjine vurduğum için yanağının kızarmış olma ihtimali aklıma geldi.

"Hasiktir."

"Felix düzgün konuş!"

"Nerden duyuyorsun ya anne!"

"Duyarım, anneyim ben." Anneme göz devirmiştim ama tabii o bunu görmemişti.

Bir saat kadar bir zamanda hazırlandıktan sonra bu sefer yemeği yiyeceğimiz yer olan Hyunjin'lere gittik fakat bu sefer dedemler yoktu, ne yani her gittiğimiz yere aşiret gibi mi gidelim?

İçeri girdiğimizde Hyunjin orada yoktu sonradan annesi seslenince hayvansal bir ses çıkardı ama hâlâ ortalıkta yoktu. Eve yabancı olmadığım için nerede oturacağımızı biliyordum.

Yemek masasına geçtiğimizde Hyunjin sonunda gelebilmişti ama nasıl bu gelme dersiniz, resmen tüm yanağı fondöten ile kaplıydı.

"Hyunjin, çocum bu ne?"

"Hiç bir şey."

"Hyunjin!"

"Yok bir şey!"

Etrafına kızıştığını anladığım için aklıma ilk gelen konuyu açmaya çalıştım.

"Hyunjin geçen günkü konseriniz çok güzeldi, söylemeye fırsatım olmamıştı."

"Konserin mi vardı?" Ailesine söylemiş miydi?

"Gelmeyeceğinizi bildiğim için söyleme gereği duymadım."

"Jin-"

"Ben yeteri kadar doydum size afiye olsun." Ne olmuştu şimdi bu çocuğa, garip garip davranıyordu. Tamam belki bunda benimde payım vardı ama ailesine karşı ters davranması benim sorunum değildi.

Yemek bittikten sonra biraz misafir salonunda oturup sohbet ettik gerçi ben değil sadece aileler sohbet etti. Arada iş konusu açıldığında ilgimi çekip dinliyordum yanımdaki Minho da Jisungla mesajlaşıyordu.

"Minho senin işler nasıl gidiyor?"

Minho telrofonu hemen bırakıp bay Hwang'a döndü "aslında çok iyi gidiyor hiç bir sıkıntı yok, öğrencilerle de yaşım yakın olduğu için çok rahat anlaşıyorum."

"Ne güzel, ne güzel. Felixcim senin okulun nasıl?"

"Resim bölümünde okuduğum için her günümü resim yapmakla geçiriyorum."