~1 YIL SONRA~
Yattığım yataktan kalkıp camdan dışarıya baktım. Artık Rose'nin kaldığı odada kalıyordum. O gittikten sonra delirmiştim...
Bahçede koşuşturan çocuklara bakıp derin bir iç çektim. Odanın kapısı açıldı, büyük ihtimalle Nayeon ilacımı getirmişti.
"Jimin"
Dedi yanıma gelip elindeki suyla ilacı masama bıraktı.
"Bunları içmen gerek"
Dedi, yatağa oturdum.
"Jimin lütfen sen bu değilsin sen ünlü bir doktorsun! Kendine gel 1 yıl oldu. Konuş bizimle yalvarırım"
Nayeon ağlayınca gözlerimi kenardaki rose'ye çevirdim.
(Konuş onlarla sevgilim, dedikleri herşeyi yapıp iyileş lütfen)
Nayeon'a döndüm. Ben ses çıkarmayınca odadan çıktı. Rose yanıma gelip ellerimi tuttu.
(Hadi ama sevgilim iyileşmen gerek, iyileşmen içinde o ilaçları iç doktorunla konuş)
"İstemiyorum"
Dedim ellerimi ondan çekerek
(Neden jimin ?)
"O ilaçları içince seni göremiyorum çünkü"
Dedim dolu gözlerimle, rose yanıma oturdu.
(Beni görmemen en iyisi...)
"Ben sadece seni görmek istiyorum diğer kimse umrumda değil"
Rose birşey diyecekken ayağa kalkıp dışarıyı izlemeye başladım. Hastanenin önünde bir araba durdu.
Yuna gelmişti. Her hafta gelir ve küçük çocuklara oyuncak dağıtırdı. Onu iyileştirdiğim için mutluyum. Gülümseyerek yatağa oturdum. Odamın kapısı açılınca içeri yuna girdi.
"Oppa!"
Gülerek yanıma oturdu. Hâlâ duvara bakarken dediği şeyle ona döndüm.
"Hafta sonu evleniyorum"
Dediğiyle hafif tebessüm ettim.
"Tahmin ettiğin üzere yeonjun'la"
Dedi
"Ama hâlâ fikrim değişmiş değil ondan daha yakışıklısın"
Diyerek kıkırdadı. Dediği şeyle aklıma 1 yıl önce geldi.
'Cebimdeki çikolatayı çıkarıp ona uzattım.
"İstemiyorum oppa kilo almışım sevdiğim çocuk beni beğenmeyecek"
"Yaa kimmiş bakalım o çocuk ?"
Dedim
Utanarak güldü ve parmak uçlarına basarak kulağıma yaklaştı.
"Choi Yeonjun bizim okulun en yakışıklı ve çalışkanı"
Diyerek geri çekildi
"Benden yakışıklı mı ?"
"H-hayır"
Demesiyle güldüm.
"Pekala öyle olsun bakalım"
"Gitmem gerek sende hemen odana"
"Tamam oppa"
Dedi'
"Oppa düğünümde seni de görmek istiyorum lütfen gel"
Dedi, çantasından çıkardığı davetiyeyi kenara koydu.
"Lütfen iyi ol oppa"
Dedi, saygıyla eğilip odadan çıktı. Ne kadar gitmek istesem de gidemezdim.
Bir anda yanımda rose belirdi hemen davetiyeyi eline aldı.
(Yaa jimin~shi minik yuna'mız evleniyor !)
Dediğiyle güldüm.
"Keşke bizde evlenebilsek sevgilim"
Rose'nin gülen yüzü soldu.
"Herneyse...gidemem oraya, hastanedeki en tehlikeli deli benim, yani benmişim...bu hastaneden dışarı çıkmama izin vermezler"
(Sen deli değilsin ahmak ?!)
"Hadi ama rose kendini kandırma ben işe yaramaz bir deliyim ve hepsi senin suçun ! Sana gidersen deliririm dedim, bak delirdim işte !"
Sinirle bağırınca yaptığımın farkına vardım hızla ayağa kalktım.
"R-rose özür dilerim yemin ederim bağırmak istememiştim beni bırakıp gitme yalvarırım gitme"
Diyip dizlerimin üstüne çöktüm.
(Sen beni bıraksan da ben seni bırakamam ki jimin...)
•••••
Yatarken biri kapıyı açıp içeri girdi. Yatakta doğrulup gelene baktım. Yoongi hyung gelmişti her ay beni kontrole gelirdi elinde ki kelepçeye baktım. Bu da ne ?!
"Kelepçeleri çıkarın kaçacağım yok, zaten kaçmak istesem kendimi ihbar etmezdim arkadaşımla konuşmalıyım"
Polis kelepçeyi çıkarınca Yoongi hyung yanıma gelip oturdu.
"Jimin-ah intikamımı aldım. Saklandığı fare deliğinden onu bulup çıkarttım ve tam 1 ay boyunca hergün işkence çektirip öldürdüm o yalvarışlarını görmen gerekirdi"
Diyerek güldü
"Yani kısaca rose'nin ölmesi senin delirmen ve benim hapse girmem boş bir amaç uğruna değildi. Şimdi gitmem gerek bir daha seni görmeye gelir miyim ?...Bilemem ama zor gibi"
Ayağa kalkıp cebinden bir avuç toprak çıkarttı.
"Sana bunu getirebildim sadece"
Diyince güldüm.
Hızla çekmeceyi açarak rose'nin toprağını koyduğum kavanozun kapağını açtım. Yoongi hyung bu toprağıda diğerlerinin üstüne atınca güldüm.
Kavanozu kapatınca gülerek kavanoza sarıldım.
"Kendine iyi bak jimin"
Diyerek bana sarıldı. Odadan çıkmadan önce derin bir nefes aldım.
"Sende kendine iyi bak hyung...herşey için teşekkür ederim"
Yoongi hyung gülerek odadan çıktı ve beni yanlızlığımla baş başa bıraktı.
-SON-
-Rose_are_moon
