ဒီနေ့ က ခရီးထွက်ရမယ့်နေ့ပင် ဒီအချိန်အရှူပ်ထုပ်လေးရောဘာလုပ်နေမလဲ မသိ
သူ့ ဆီလိုက်သွားရင်ကောင်းမလား ကျောင်းမှာပဲစောင့်ရင်ကောင်းမလား
ကျွန်တော်လဲ အရှုပ်ထုပ်လေးကို ကျောင်းမှာပဲစောင့်မယ်ဆိုပြီးထွက်လာခဲ့လိုက်သည် ကျောင်းရောက်တော့ဆရာမက
" ရိပေါ် သားရောက်လာပြီးလား သားနဲ့ ရှောင်ကျန်းပဲ ကျန်တာ အကုန်လူစုံနေပြီး "
ဘယ်လို အရှုပ်ထုပ်လေးက အခုထိမလာရသေးဘူးလား ဘယ်လိုဖစ်တာလဲ နေပါအုန်း အရှုပ်ထုပ်လေးသူငယ်ချင်းတွေကိုမေးကြည့်ရမယ်
" ဟုတ်လား ဆရာမ ကျွန်တော်လဲမတွေ့မိဘူး ရှောင်ကျန်းသူငယ်ချင်းကိုမေးကြည့်လိုက်အုန်းမယ် "
ဆိုပြီး ကျွန်တော်ကျန်းချန်ရှိရာကိုလာခဲ့လိုက်သည်
" ကျန်းချန် မင်း ရှောင်ကျန်းကိုမတွေ့မိဘူးလား သူဖုန်းလေးဘာလေးမဆက်ဘူးလား "
" ငါလဲမသိဘုူး ရိပေါ် ဒီကောင်မနေ့ကသွားမယ်ပြောပြီးတော့ ဒါနဲ့ မင်းကသူ့ကိုစိတ်ပူနေတာလား "
ဆိုပြီး ကျန်းချန်က ကျွန်တော့်ကိုသေချာကြည့်ပြီးမေးလိုက်တယ်
အမှန်တော့ကျွန်တော်စိတ်ပူနေတာမဟုတ်ပါဘူး
သူငယ်ချင်းလိုခင်လို့ ပါ မေးကြည့်ရုံပါပဲ လေ နော် သူတို့ကသာ တစ်မျိူးတွေတွေးနေတာ
" မဟုတ်တာမင်းကလဲ ငါက သူငယ်ချင်းချင်းမေးကြည့်တာပါ "
ဆိုပြီး ရိပေါ်ကပြောလိုက်တော့ ကျန်းချန်က ခေါင်းလေးကိုခါပြီး ပြန်ပြောလိုက်သည်
" အေးလေ ငါက ချစ်သူလိုပြောနေလို့လား "
အဲ့တော့မှ ရိပေါ်လဲ
" ငါ က အဲ့လိုထင်သွားတာ "
တာတဲ့လေ
မဖစ်ပါဘူး အရှူပ်ထုပ်လေးတို့အိမ် လိုက်သွားရမယ်ဆိုပြီး ဆရာမဆီအကြောင်းကြားလိုက်သည်
YOU ARE READING
My Author (complete)
Fanfictionသင္ဟာ အင္ႏိုးစန္ ့ ေလးဆိုရင္ ဒီ Fic ကိုေက်ာ္သြားပါ🌚🌚🌚❌❌❌
