My Author (complete)

part-23

ဖန္သားျပင္ေပၚမွာ တစ္လံုးခ်င္းစီေပၚလာေသာစကားလံုးေတြကရိေပၚနဲ႔ ေရွာင္က်န္ ့ တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ကိုမ်က္ရည္မထိန္းႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲေစတာကအမွန္ေပ 

'ဒီအတိုင္း စာဖတ္ေနရတာေတာင္  ဒီေလာက္ခံစားေနရမယ္ဆိုရင္  ကာယကံရွင္ဖစ္တဲ့ ေဝ့ရင္းနဲ႔ လန္က်န္႔သာဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္နာက်င္ၿပီးခံစားေနရမလဲလို႔ သာ '

ေရွာင္က်န္႔တစ္ေယာက္ေတြးၿပီး စိတ္မေကာင္းဖစ္ေနေလသည္

ထို္ ့ေနာက္ သူတို႔ရဲ႕နံေဘးမွာ ရပ္ေနတဲ့အျဖဴေရာင္ဝိဥာဥ္ေလးဆီက ႐ိႈက္သံယဲ့ယဲ့ကိုၾကားလိုက္ရသည္

" Babe " 

" Darling ဟင့္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကအရမ္းသနားဖို႔ေကာင္းတယ္ Babe
ေလ  ဒီလိုရင္နစ္စရာေကာင္းတဲ့အဖစ္ပ်က္မ်ဳိးကိုသိခြင့္ရမယ္လို႔ မထင္ထားဘူး " 

အရမ္းဝမ္းနည္းျပီး ေဝ့ရင္းနဲ႔လန္က်န္႔တို႔အတြက္ စိတ္မေကာင္းဖစ္ေနတဲ့ Babe ကိုကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္သည္

ကြၽန္ေတာ္လဲ ထပ္တူဝမ္းနည္းရပါတယ္ ခဏအၾကာေတာ့ အေျခေနအားလံုးက ျပန္လည္ၿငိမ္သတ္သြားခဲ့သည္ 
ေလျပင္းေတြလဲမတိုက္ခတ္ေတာ့သလို ႐ိႈက္သံယဲ့ယဲ့ေလးေတြကိုလဲ မၾကားရေတာ့ေပ  ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့အခန္းက အလင္းေတြ ပံုမွန္ျပန္ရၿပီး နဂိုအတိုင္းျပန္ဖစ္ ကုန္သည္

ေဝ့ရင္းကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဘးနားမွာမရိွေတာ့ဘူးထင္တယ္

လို႔ေတြးေနတုန္းရိွေသး ကီးဘုတ္ေလးက
တစ္ခ်က္ခ်က္နဲ႔လႈပ္လာသည္

* အဖစ္ပ်က္အားလံုးကို သိၿပီးၿပီးဆိုေတာ့  ငါေတာင္းဆိုစရာတစ္ခုရိွတယ္ * 

ေပၚလာတဲ့စာေၾကာင္းေလးေတြ ကိုၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ Babe လဲ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ျပန္ၾကည့္ကာ ေခါင္းညိႇတ္ျပ သည္

" ေျပာပါ ငါတို႔ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"

ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ကီးဘုတ္ေလးေတြက တစ္ခ်က္ခ်က္နဲ႔ျပန္လႈပ္လာသည္

* ငါ့ရဲ႕ အိမ္မက္က  စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ဖစ္ခ်င္ဖို႔နဲ႔ ကိုကိုနဲ႔ အတူေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနရဖို႔ပါပဲ