My Author (complete)

uni

   ကျွန်တော်နိုးလာတော့  အရင်းဆုံးလိုက်ရှာမိတဲ့သူက ကိုကိုပင်  အခန်းတစ်ခန်းလုံးပတ်ရှာကြည့်မိသော်လည်း
ကိုကို့အရိပ်ယောင်တောင်မတွေ့ရပေ  ကိုကိုက ကျွန်တော့်ကိုထားသွားပြီးလား  မဖစ်နိုင်တာ

* ကိုကိုက အိမ်ခဏပြန်သွားတာနေမှာပါလေ ငါဘာတွေလျှောက်တွေးနေတာပါလိမ့် *

ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ပြီးနှစ်သိပ့်ရင်း ကိုကိုအလာကို ထိုင်စောင့်နေပြန်သည်

ကျွန်တော်ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်စောင့်နေရင်း အခန်းထဲကိုလူတစ်ယောက်ဝင်လာတော့ ကိုကိုဆိုတဲ့မျှော်လင့်ချက်နဲ့ ပြုံးလိုက်မိချိန်မှာ သူက  nurse တစ်ယောက်ဖစ်နေခဲ့သည်

*  လူနာတောင်သတိရနေပြီးကို ဘယ်လိုနေသေးလဲ ဒဏ်ရာကနာနေသေးလား *

* မနာတော့ပါဘူး ဟိုလေကျွန်တော်မေးစရာရှိလို့ ကျွန်တော့်ကိုဆေးရုံခေါ်လာပေးတဲ့ တစ်ယောက်ကိုတွေ့မိသေးလား *

ကျွန်တော်အားကိုးတစ်ကြီးနဲ့မေးလိုက်တော့ ထို nurse မလေးက စာအိတ်တစ်ခုကိုသူ့အိတ်ကပ်ထဲကနေထုတ်လာခဲ့သည်

* အော် ကျွန်မလဲမေ့နေတာ ရှင်နိုးလာရင် ဒီစာအိတ်လေးပေးပေးပါဆိုလို့ အသက်ကြီးကြီးအမျိုးသမီးတစ်ယောက်က ပေးသွားတယ် ရှင့်ကိုဆေးရုံလာပို့တဲ့ သူကျတော့ အဲ့ဒီအမျိုးသမီးနဲ့ပဲလိုက်ပြန်သွားတာ ကျွန်မတွေ့လိုက်တယ်*

* အော် ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးပါ *

* တစ်ခုခုလိုအပ်တာရှိရင်ဒီခလုတ်ကိုနှိပ်လိုက်ပါ အခုတော့သွားခွင့်ပြုပါအုန်း*

* ဟုတ်ကဲ့ *

nurse မလဲထွက်သွားပြီး ကျွန်တော့်လက်ထဲကစာအိတ်ကို ဖွင့်ဖောက်ကာဖတ်ကြည့်မိသည်

....... 💬 ငယ် ကိုယ်လေ ငယ့်ကိုအရမ်းချစ်တာပဲ ငယ်သိလား

ငယ်မရှိရင် ကိုယ်မနေနိုင်ဘူး ငယ် 

ငယ်နဲ့ဝေးရမှာ ကိုယ်သိပ့်ကြောက်နေခဲ့တာ 

အခုဒီစာကိုငယ်ဖတ်နေတဲ့အချိန်မှာ ကိုယ်ငယ့်ဘေးနားမှာရှိနေနိုင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး