"Acıtacak, incitecek ve öğretecekti. Çünkü kağıt öpücükleri her zaman tutkuyla başlayıp incinmeyle son bulurdu."
Medyaya yansıttığı kişiliğinin ve yakışıklı yüzünün ardında derin sırlar barındıran, aile mirasıyla yükselmiş CEO Kim Taehyung.
Kendini...
yn: yazarların güçlü ve zayıf noktaları var: bazıları diyalogda zorlanıyor, bazıları duyguları yansıtmakta, bazıları karakter gelişiminde, bazıları da edebi akışta... benim en zorlandığım şey İLK BEŞ BÖLÜMÜ YAZMAK＞﹏＜ lütfen ilk bölümlere bakarak fici yargılamayın, zamanla açılacağının garantisini veriyorum!! iyi okumalar 🤍
sajangnim: patron/yetkili kimse. seokjin'in patronunu tam olarak karşılamasa da en uygun sözcük olarak bunu gördüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. A Sweeter Place
Gece dışarı çıkmak her zaman insanın içindeki korkuyu tetiklerdi –güneşin bulutun ardına sığınışında, gecenin onun yerini alıp gökyüzünü ele geçirmesinde rahatlatıcı olduğu kadar korkunç olan şeyler de vardı. Soğuk sadece sıcak bir battaniyenin altındayken güzeldi; gece yalnızca gündüzle dengelendiğinde iyiydi. Korkmamak ise sokaklara, atılan adımlara ve kendine güvenildiğinde geçerliydi. Onun dışında...
Geceye dair her şey korkutucuydu.
"Kestik!"
"Bir sonraki sahne için acilen..."
"Seokjin-ah! Neredesin? Acil gel!"
"....kahvede neden şeker yok.."
"Yarın en geç dörtte burada olman gerek..."
Yarın en geç gece dörtte burada olman gerek.
Saat kaçtı?
Seokjin, nereden geldiğini bile bilmediği horoz sesleri eşliğinde gece 4.03'te sokakta koşarken düşünceler yumak yumak zihninde dolanıyordu. Sokak lambalarından vuran ışıklar etrafını aydınlatsa dahi yeterince aydınlık değildi. Tek istediği bir an önce karanlığa bulanmış bu ıssız sokaklardan kaçarak aydınlığa koşmaktı –aydınlık kavramı ıssız olmamayı kapsıyordu; Seokjin gece vakti olmasına rağmen kalabalık bir yer bulabileceğini biliyordu. Belki 7/24 açık olan bir market bulur; bir kap ramen alır, bir şişe su içerdi.
Ama gözleri bileğindeki ince saate kaydığında işe gitmesine eksi üç dakika kaldığını gördü.
Pekala, üç dakika gecikmişti.
Azar işiteceği belliydi ama ne kadar işitecekti, önemli olan buydu.
Seokjin metrodan indiğinden beri oldukça hızlı adımlarla film setine yetişmeye çalışıyordu. Şu anda ülkede beklenmedik bir şekilde oldukça ses yaratmış, başrol oyuncularının adım adım yükseldiği bir drama setinde çalışıyordu. Kimse dizinin bu kadar patlak vermesini tahmin etmemiş ama dizi Kore'de ses getirince buna bağlı olarak verilen bütçede ve ekipte değişiklikler yapılmıştı. Yeni yeni yerine oturmaya başlayan dizi setinde her şey yolunda giderken en ufak bir hataya bile yoktu.
