"Acıtacak, incitecek ve öğretecekti. Çünkü kağıt öpücükleri her zaman tutkuyla başlayıp incinmeyle son bulurdu."
Medyaya yansıttığı kişiliğinin ve yakışıklı yüzünün ardında derin sırlar barındıran, aile mirasıyla yükselmiş CEO Kim Taehyung.
Kendini...
merhaba! elimden geldiğince erken gelmeye çalışacağım demiştim~ 6.2k'lık bir bölümle geldim hem de. bu bölüm birazcık "filler" dedikleri türden oldu ama bir sonraki bölüme sakladım olayları, lol.
hatalar için şimdiden özür dilerim, iyi okumalar! <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
30. What Are You So Afraid Of?
Bir kağıt.
Kalem.
İmza.
Anlaşmalı iki kişi; iki beden; iki ruh; iki çocuk.
Aralarında konuşulmuş ve konuşulmamış sözler, sözlerin getirdiği sonuçlar, sonuçlar etrafında oluşan olaylar, olayların yarattığı zaman döngüsü, döngünün içerisinde kaybolan Seokjin –kendine ait iyi bir yer bulmaya çalışan, mutlu olmaya, huzurlu olmaya çalışan Seokjin. Bir gün uyandığında omzunda dünyanın ağırlığını hissetmek istemeyen Seokjin. O kadar zamandır o ağırlık oradaydı ki onsuz bir güne başlamak neredeyse imkansızdı. Belli belirsiz günlerde azaldığını hissediyordu; kalp krizi atlatmış annesini, onları bırakmış babasını, annesiyle üstüne yığılan borcu, ödemek için okulu bırakışını, yaşadığı köhne mahalleyi düşünmediği zamanlarda.
Hyungunun kolları arasında uyandığı anlarda.
Bugün o günlerden biri değildi.
Omzunda bir ağırlık yoktu ama bir ağrı vardı; zihni dün gece yaşadığı o anı kavrayabilse sebebini bulabilirdi. Başını geriye atıp yıldızlara odaklanmaktan omzuna o ağırlık binmişti; yıldızların etkisi Seokjin'in vücudunda uzunca süre geçmeyecek bir anı bırakmıştı. Sime bulanmış kadar ışıltılı, yıldızlar kadar parlak bir anı birikintisiydi.
