"Acıtacak, incitecek ve öğretecekti. Çünkü kağıt öpücükleri her zaman tutkuyla başlayıp incinmeyle son bulurdu."
Medyaya yansıttığı kişiliğinin ve yakışıklı yüzünün ardında derin sırlar barındıran, aile mirasıyla yükselmiş CEO Kim Taehyung.
Kendini...
hey~ bu bölüm ta kurguyu yazmaya başladığım andan beri taslaklarımda kayıtlı olan, olay örgüsünün temelini oluşturan bir bölümdü, her detay üzerinde durmaya çalıştığım için yazması hem zordu hem de uzun sürdü. yaklaşık +16k olduğu ve tek seferde okunamayacağı için ikiye bölmeye karar verdim. pt1 ve pt2 yapmak yerine 35-36 diyeceğim, çünkü iki bölüm birbirine bağlı da olsa duygu yoğunluğu ve karakter bakış açısı bakımından farklı.
diğer bölümün düzenlemesi uzun süreceği ve sahneler tam net olmadığı için ne zaman gelir bilmiyorum, ama 2-3 hafta içerisinde atmaya çalışacağım.
+8.7k bir bölüm! hatalar için şimdiden üzgünüm...
uyarı: ŞİDDET! (ağır şiddet sahneleri, manipülasyon, tehdit, çok az da olsa homofobiye değinme içerir.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
35. Till There is Ash
Her zaman filmlerde görmüştü; arkasında ince ama yine de cazibeli bir yırtmacı olan kalem etek içindeki sarışın güzel kadınlar CEO'larının peşinden koşardı. Beyaz gömleklerinin birkaç düğmesi açık olur; boyunlarında partnerlerine ait ufak bir altın kolye, yüzlerinde makyajları ve her zaman dudaklarına yerleşmiş olan gülümsemeleriyle "sekreter" sözcüğünün imgesine bürünürlerdi.
Seokjin onlar gibi değildi.
Birincisi, işe gelirken etek giymiyordu, "etek" onun için çok daha fazlasını simgeliyordu. Bol kumaş pantolon ve bol, pastel renkli sıradan gömlekler favorisiydi.
İkincisi, boynunda bir kolye yoktu, onun yerine tasma izleri oluyordu.
Üçüncüsü, yüzünde bir gülümseme yakalamak nadirdi.
Hele de son yaşananlardan sonra.
Hyungu bir açıklama yapabilirdi.
Bir cümle, bir mesaj, bir haber –herhangi biriyle ona iletebilirdi. Seokjin direkt bir mesaj veya telefon konuşması ya da yüz yüze haber beklemiyordu. Nerede olduğu nefret ettiği o insanlardan biriyle bile ona ulaştırılırsa Seokjin rahat olurdu.
