RUNAWAY BRIDE OF BILLIONAIRE

CHAPTER 32

“Ano na! Handa na ba 'yang mga taong kinuha mo?” Iyon agad ang bungad ko nang sandaling sagotin niya ang aking tawag.

I've been waiting for hours pero wala pa rin siyang balita sa akin. Naiinip at naiinis na ako!

[Ayah, hindi na ikaw 'yong dating kilala ko. Kapag natuloy ang gusto mong mangyari, magiging kriminal ka. Nakokosensya na ako, hindi ka mamamatay tao, Ayah!] I just rolled my eyes.

“Puwede ba? Hindi ko kailangan ng pangangaral mo. If your people don't do what I demand them, I'll do it myself!”

[Subra na'to, Ayah. Please stop, tumigil na tayo, hindi ko na kaya.] Mariin kong ipinikit ang aking mga mata.

“Ganyan ka ba talaga katanga? Sa tingin mo ba kapag tumigil tayo, makukuha pa natin ang mga gusto natin?!”

Damn her! Is she really the CEO? She's so dumb.

[Talagang nagbago kana. Kung gusto mong pumatay, huwag mo akong idamay. I'll just give you their phone number, and then it's up to you to tell them what you want them to do!]

Wow. She wasn't like that to me before, naging kaibigan niya lang ang babaeng iyon, nagbago na siya? Ako pa rin ang tunay niyang kaibigan at baka gusto niya ring ipaalala ko sa kaniya kung ano mga nagawa ko?

Hindi ko na lang iyon pinansin sa halip ay naghintay ng text niya. Nang sandaling tumunog ang phone ko ay agad kong binasa ang kaniyang mensahe, kinuha ko iyong numbers na binigay niya at dinial na iyon.

Hindi ako nag-aksaya ng oras sa halip ay tinawagan na ang isa sa mga taong kinuha niya.

“May ipapautos ako sa inyo.” Iyon agad ang bungad ko ng sagotin nito ang aking tawag.

[Nasabi na po sa amin ni ma'am yna 'yan. Ano po bang gusto niyo? Papatayin o Papahirapan muna?] I smiled, sacrastically.

“Oh, I like your attitude.”

[Ano po bang gusto niyo sa dalawa iyon? Kung gusto mo pareho naming gagawin.]

Hindi ko napigilan ang aking sarili, humalakhak ako na animo'y nanalo sa isang patimpalak.

Galit ako. Galit na galit ako. I want her to suffer. I want her to feel pain I felt. I want her to cry and beg me. I want her to kneel before me and beg to spare her.

“tatawagan kita mamaya, siguradohin mong sasagotin mo agad ang tawag ko.”

[Yes, ma'am.] I signed.

In-end ko na ang call. Matalim ang aking tingin habang pinagmamasdan ang naglalakihang gusali mula sa repleksyon ng aking glass window.

“Tama na po, nasasaktan na po ako..”

Tila'y bingi siya. Muli niya akong sinampal ngunit sa kanang pisngi na.

“Masakit? Talagang masasaktan ka dahil dyan sa katangahan mong bata ka!
Anong magagawa ng kabaitan mo kung malalamangan ka naman ng babaeng 'yon, ilang beses ko ng sinabi sa'yo na dapat sa'yo pabor ang papa!”

Hindi ako sumagot. Hinayaan ko lang ang aking sarili na umiyak ng umiyak nang sa ganon kahit papaano ay mabawasan ang sakit na nararamdaman ko.

“Am I not doing enough, Dad? I don't want to compete, I love her and she is important to me.”

“Tigilan mo ako sa kadramahan mong 'yan bata ka! Naisip mo ba o napansin mo lang man ba na lagi na lang ang pinsan mo ang nakikita ng lolo mo? Na lahat ay nasa kaniya na. Para din sa iyo itong ginagawa namin ng mommy mo, kaya naman sundin mo kung anong inuutos ko sayo!”