Gülünç Değil Mucizevi 2

Elli İki / Cinquante-deux

Adrien
Bunny ile zorla dans etmek zorundaydım. Ama birden o yavaş müzik durdu. Birden insanlar bir yeri göstermeye başladılar. Ben de oraya döndüm. Ve onu gördüm. Maviler giyinmişti; saçları gece gibi simsiyah, gözleri boncuk mavisiydi. Ona doğru yürüdüm. Elini tutup öptüm.
-Merhaba! Sizi buralarda hiç görmemiştim. Başka bir ülkenin prensesi falan mısınız?
-Oh, hayır! Ben Tibet'te soylu bir ailenin kızıyım sadece.
Elini tuttum. Öteki elimle belini kavradım. O da bir elini omzuma attı, dans etmeye başladık. Dans etmeyi bitirdiğimizde herkes bizi alkışlamaya başladı. Gizemli güzele baktım, yüzü hafifçe kızararak önümde eğildi.
-Bu dansa lütfettiğiniz için teşekkür ederim.
-Bi...bir şey değil...
Bunny sinirden köpürüyordu. Yanımıza Bay Damocles geldi.

Marinette
Bay Damocles, Kara Kedi ile konuşurken broşum öttü.
-Tam da sırasıydı, diye söylendim. Ama gitmem gerekiyordu, birkaç dakika sonra gerçek kimliğime bürünecektim. Kimseye sezdirmeden çıkışa doğru yürüdüm.
-Durun bayan, nereye gidiyorsunuz!?
Bu Bay Damocles'in sesiydi. Koşmaya başladım. Kara Kedi peşimden geliyordu.
-Bekleyin!
Dans eden insanların arasından geçtim. Çıkışa ulaşmıştım. Merdivende ayağım boşluğa geldi, tökezledim. Tam düşecekken biri elimden tuttu. Bu Kara Kedi'ydi.
-Bekleyin. Neden kaçıyorsunuz?
Ona mucizemi anlatamazdım ki. Üzgünlük içinde başımı önüme eğdim.
-Gitmeyeceksiniz, değil mi? Beni bırakmayın, lütfen.
Beni kendine doğru çekti. Balo salonuna geri döndük.
-Benimle bir dansa daha lütfeder misiniz?
Tekrar dans etmeye başladık. Yanımızdan Bunny her geçtiğinde tedirgin oluyordum. Beni tanımadığını bilsem bile...kafamı bozuyor. Ve endişelerimde haklı çıktım. Bunny bana bakarken yüzünde bir akuma maskesi oluştu. Tırnaklarıyla elindeki bıçağın sapını tırnaklıyordu.