HAYATA DÖNDÜREN AŞK (Tamamlandı) #Wattys2015

25. BÖLÜM

URAZ'DAN

Kollarımda uyuyan kadınıma bakarken bile içim titriyordu. Sanki yanımda olmasa yaşadıklarımın gerçekliğine inanmayacaktım. Gözümün önünden bir saniye kaybolsa boğulacak gibi oluyordum. Kendimden bile sakınıyordum onu. Her şeyiyle benimdi. Bana ait olan tek varlıktı. Onunlayken kendimi tamamlanmış hissediyordum. Ah bir de bebeğimiz olsaydı da aşkımız taçlansaydı. Bebek istememin nedeni aşiret, ağalık falan değildi. Tabi o da bir etkendi ama asıl nedeni hayatımın aşkından bir parçam olsun istememdi. Minik vücudunda bebeğimin büyümesi, ikimizin bir parçasının onun vücudunda can bulması hayal bile edemeyeceğim kadar mükemmeldi.

Kadınımın güzelliğini hafızama kazırken zamanın nasıl geçtiğini fark edememiştim bile ama artık uyanması lazımdı. Yola çıkmalı, Mardin'e dönmeliydik. Düğün hazırlıklarımız çoktan başlamıştı ve artık Adelina'nın gelinliğinin hazırlanması gerekiyordu. Bir an önce dönmeli, kalan işlerimizi halletmeliydik.

"Sevgilim uyan."

Kulağına fısıldasam da dünün yorgunluğundan olsa gerek kadınımın ruhu bile duymuyordu. Omzuna minik bir öpücük kondururken devamını getirmemek için kendimle savaşıyordum.

"Kadınım uyan."

Minik homurtuları arasında nihayet uyanmıştı sonunda.

"Günaydın."

Boğuk sesi her ne kadar içimi titretse de kendimi frenlemeliydim.

"Günaydın meleğim. Hadi duş alalım sonra Elif'e bakalım. Bugün yola çıkacağız."

Adelina birden yataktan fırlayınca ne olduğunu anlayamamıştım. Elini alnına götürüp odada dolanmaya başladı. Tanrım çırılçıplaktı. Bu kadın ne yaptığının farkında mıydı?

"Kahretsin, Elif tamamen aklımdan çıkmış. Hep senin yüzünden Uraz."

Ne? Benim yüzümden mi?

"Ben ne yaptım aşkım?"

"Ne mi yaptın? Saatlerce oyaladın beni Uraz daha ne yapacaktın? Of, en yakın arkadaşımı ihmal ettim. Benden arkadaş falan olmaz. Nasıl bir insanım ben Tanrım?"

Nerde ben oyaladım acaba? Sanki kendisi isteksizdi.

"Aşkım panik yapma. Ben gece uğradım yanına. Melih'le uyuyorlardı."

"Ne? Melih'le mi? Uraz nasıl izin verirsin buna? Ya aynı şey olursa?"

"İkisi de yetişkin insanlar meleğim. Melih de aynı şeyi tekrar yapacak biri değil. Bence bunu aralarında halletmeliler. Hem biz ne yaparsak yapalım Elif'in kırgınlığını sadece Melih yok edebilir."

"Haklısın sanırım. Ama üzülmesinden korkuyorum."

Ben de korkuyordum. Elif'i Mardin'e getirmekle, Melih'le bir araya getirmekle biz de suçluyduk. Adelina ve ben olmasam Melih Elif'i tanımıyor olacaktı ve kızın başına böyle bir şey gelmeyecekti. Belki de en büyük suçlu bizdik, bilemiyorum.

"Ben duştayım Uraz. Hadi sen de bir an önce hazırlan, kahvaltı edelim."

Her ne kadar sevgilimle banyo yapmak istesem de o banyoya girdiğimiz an en az 2 saat orada kalacağımızı bildiğim için homurdanarak tişörtümü aramaya başladım. Ben zaten gece duş almıştım. Odaya göz attığımda Adelina'nın dün giydiklerinin hali pek iç açıcı değildi. En iyisi odasına gidip kıyafet ayarlamak diye düşündüm ve odadan çıktım. 

Adelina'nın odasına girdiğimde Melihler hala uyuyordu. Elif belki uyandığında Melih'i yanında görmek istemezdi uyandığında. Kardeşimi uyandırsam iyi olacaktı.