HAYATA DÖNDÜREN AŞK (Tamamlandı) #Wattys2015

45. BÖLÜM

MEDYADA ZEHRA HANIM'IN GENÇLİĞİ :))

URAZ'DAN

Nasıl hissettiğimi tek kelimeyle özetlememi isteseler bu kelime kesinlikle berbat olurdu. Berbat hissediyordum.

Beni teselli eden tek şey Adelina'nın desteğiydi. Biliyordum zaten beni bırakmayacağını ama ne bileyim insan yine de korkuyordu.

Ona dokunmadığım bir hafta korkunçtu. Aşık olduğum kadın yanımda uyuyordu ama ben ona dokunamıyordum. Eğer dokunursam kendimi frenleyemeyeceğimi, birlikte olacağımızı biliyordum ve bunu kesinlikle riske atmıyordum, atamazdım. Zorlu geçen bir haftanın sonunda ilk aşımı olmuş, düzenli ilaç kullanımına başlamıştım. Doktora gitmemizin üzerinden bir ay, benim tedaviye başlamamın üzerindense üç hafta geçmişti. Eskisi kadar istekli değildim cinsellik konusunda. Doktor bunun psikolojik olduğunu söylediğinde neredeyse kafayı yiyecektim. Her ne kadar takmıyorum desem de haddinden fazla taktığımı o zaman anlamış ve kendimi rahat bırakmıştım. Şimdi yine umrumdaydı tabi ki ama bir ay önceki kadar düşünmüyordum. Bunda Adelina'nın desteğinin payı yadsınamazdı. Bebek konusunu önemsemediğini, önemli olanın ben olduğumu o kadar güzel göstermişti ki bir ay boyunca artık ben de kabullenmiştim. Şimdiyse Mardin'e gidiyorduk. Katılmamız gereken önemli bir düğün vardı. Bu sefer karayolunu değil de hava yolunu tercih etmiştik. Hem çok kalmayacaktık hem de yorulmak istemiyorduk. Adelina dün geceden uykusuz olduğu için omzumda uyumuştu. Doktorla tekrar konuşmamızın iyi olan tek yani cinsel istediğimin eskiye dönüş yapmasıydı.

"Güzelim uyan, inişe geçtik."

Zor da olsa kadınımı uyandırıp kendimizi uçağın dışına attığımızda bekleyen korumaları fark ettim. Her zamanki gibi güvenlik üst düzeydi.

"Hoş gelmişsiniz ağam, gelin ağam."

"Hoş bulduk Hasan."

Aylar önce tarlada kaza geçiren işçiyi babam şoförlüğe getirmişti. Ağır iş yapması beli için zararlıydı.

Konağa girdiğimizde annemler avludaydı.

"Biz geldik."

Kadınım neşeyle cıvıldayıp babamın elini öptüğünde, ben de anneme sarılıyordum. Onların iyi anlaşması beni mutlu ediyordu.

"Hoş gelmişsiniz çocuklar. Acıktınız mı yemek hazır?"

"Yok annecim aç değiliz."

"Kendi adına konuş hatun ben çok acım."

Adelina aç olmayabilirdi ama ben açtım arkadaş. Gece dünyanın eforunu sarf etmiştim.

"İyi o zaman ben de sana eşlik edeyim."

İşte kadınımın sevdiğim huylarından biri de buydu. Aç olmasa dahi masada bana her zaman eşlik ediyordu.

...

Yemeğimizi yemiş annemlerin torunla ilgili sorularından kurtulmak için onlara gerekli açıklamayı yapmaya karar vermiştim. Adelina her ne kadar anlatmamı istemese de anlatacaktım. Yarın bir gün bu konu yüzünden onun üzülmesine izin veremezdim.

"Ne diyeceksin oğul? De hele meraklandırmayasın bizi."

"Babacım önemli bir şey değil."

Adelina'nın vazgeçmem için böyle yaptığını biliyordum. Anlatmanın beni üzeceğini düşünüyordu. Tamam haksız da sayılmazdı anlatmam gerekiyordu.