HAYATA DÖNDÜREN AŞK (Tamamlandı) #Wattys2015

58. BÖLÜM (PART II)

Aşklarım, ben geldim.

Sizi çok beklettim değil mi? Özür dilerim. Ama upuzun bir bölüm yazdım, bence gerçekten uzun. Bu bölümle telafi ederiz diye düşünüyorum. Bir de söylemem gereken iki şey daha var.

Birincisi....

'istikraryoksunu' adlı kullanıcının yazmış olduğu bir hikaye var. Adı zübde. Tamam belki dünyanın en iyi kalemi değil ki zaten öyle bir iddiası yok, ama bence yeterince iyi. Hem hikayesinde yaşamından kesitler var ve en büyük hayali yaşadıklarının kitap olması. Bu yüzden de benden destek istedi ve ben beni kırmayacağınızı düşünüyorum. Şimdiden çok teşekkür ediyorum size, Kubi'ye vereceğiniz destekten ötürü :)

İkicisiii...

Çok sevdiğim bir okuyucum var. Tamam belki kısa bir süredir birbirimizi tanıyoruz ama ben onu gerçekten sevdim hatta olmayan abim yerine koydum diyebiliriz. Ee bir de benim abimin nişanlısı var, kendisi yengem sayılır değil mi? :) Laf aramızda benim bu abim biraz odun, yengem yontmaya çalışıyor ama ne kadar başarılı bilemiyorum :D Neyse konumuza dönelim.

Büşra, nam-ı diğer sarı sultan :D Senin koca adamın biraz vazgeçtim baya odun olabilir ama inan bana seni çok seviyor :) Bana dedi ki sen şöyle bölüme yazsan da bizim sarı sultana sürpriz olsa, sevinse. Hemen abi ne demek dedim :D Tamam yani öyle dememiş olabilirim ama ne dediğimi hatırlamıyorum. Zaten pek de önemli değil. Önemli olan 'Koca adamın sarı sultanı sevmesi'. Size bir ömür boyu mutluluklar diliyorum, birbirinizi sakın kaybetmeyin :)

Medyada Uraz ve Adelina :))

Aradan üç gün geçmişti. Uraz hala Yalova'daydı. Adelina'yı  bırakıp gidemiyordu. Sanki giderse bir daha onu hiç göremeyecekmiş gibi hissediyordu. Hem Delal Hanım'dan duyduğuna göre bugün bebek için kontrole gidecekti Adelina.  Bu sefer öncekiler gibi olmayacaktı.  Bu defa kendisi de gidecek, bebeğini görecekti. Tamam belki hayallerindeki gibi sevgilisinin ellerini tutamayacaktı ama olsun yanında olacaktı ya o bile yeterdi. Hem daha fazlasını isteyemezdi şuan, hakkı yoktu.

Bahçe kapısının önünde beklerken Adelina'yı görünce hemen indi arabadan. Bir yandan da onun güzelliğinin etkisinden çıkmaya çalışıyordu. Tanrım! Bir kadın nasıl hamileyken bile bu kadar güzel olabilirdi?

"Günaydın."

"Günaydın. Geleceğini bilmiyordum. Ne işin var burada?"

İşte işin en zor kısmı şimdiydi. Nasıl açıklama yapacaktı? Onu nasıl ikna edecekti? Uraz ne zamandır bu kadar çaresizdi?

İnanmadığında dedi kalbi, karına inanmadığında.

"Şey bugün doktora gidecekmişsin de ben düşündüm ki..."

"Evet ne düşündün?"

Yok bu böyle olmayacaktı. Lafı dolandırmak Uraz'a göre değildi.

"Ben de gelmek istiyorum."

Adelina ne demesi gerektiğini bilmiyordu. Kendisine kalsa tabi ki istemezdi ama Uraz bebeğinin babasıydı. Ne kadar kabul etmek istemese de Uraz her zaman hayatında olacaktı, gerçek buydu. Bebeğini kendi gururu için üzemezdi.

"Peki Uraz."

Uraz şaşkındı. Mümkün müydü bir insanın bu kadar yüce gönüllü olması? Adelina her saniye biraz daha şaşırtmak zorunda mıydı kendisini?