HAYATA DÖNDÜREN AŞK (Tamamlandı) #Wattys2015

52. BÖLÜM

URAZ'DAN

Baba oluyordum. Ben baba oluyordum. Böyle minicik elleri, masmavi gözleri olan bir bebek. Bizim parçamız, ikimizin. Adelina annesi, ben babası... Ona anne diyecek, bana baba diyecek... İşten dönüşümü bekleyecek, çikolata almadığım zaman kızacak... Erkek olursa annesini benden kıskanacak, kız olursa beni annesinden kıskanacak... Ah Tanrım!

"Gerçek mi bu? Baba mı oluyorum ben şimdi?"

"Evet sevgilim, baba oluyorsun."

"Gel bakayım otur sen şöyle. Canın bir şey istiyor mu? Sen seversin içli köfteyi, al ye bakayım şunu."

Adelina halime gülerken ben de salak salak sırıtmakla meşguldüm. Kimse kusura bakmasın abicim, ben baba oluyordum.

 "Ah Uraz sakin olur musun lütfen? Daha demin yeterince yedim, daha fazla yersem midem bulanır."

Adelina bir yandan konuşurken bir yandan da eline verdiğim içli köfteyi yiyordu. Doğru ya! Midesi bulanırdı.

"Hey! Ver bakalım sen onu bana, daha fazla yemek yok. Miden bulanır bebeğim olumsuz etkilenir."

Adelina artık karnını tutarak gülmeye başlamıştı. Ne? Komik olan neydi?

"Yarın doktora gidelim mi?"

"Evet aşkım gidelim ve bebeğimizi görelim."

"Bence erkek."

"Uraz, erkek adamın erkek oğlu olur düşüncesinde misin hala?"

"Hayır tatlım. Erkek adamın erkek damadı da olabilir. Sen hamile değilken konuşması kolaydı, ama şimdi öyle değil. Bebeğimiz kızsa eğer Melih'in dilinden kurtulamam."

"Çevir kazı yanmasın diyorsun yani?"

"Aynen öyle diyorum sevgilim, aynen öyle."

...

"Buyurun uzanın Adelina Hanım."

Sonunda sabah olmuştu ve doktora gelebilmiştik. İtiraf etmek gerekirse sabaha kadar uyuyamamıştım. Tüm babalar mı böyleydi, yoksa sadece ben mi?Aşkım uzandığında gömleğini yukarı doğru sıyırdım. Allah'tan doktor bayandı da ben cinnet geçirmiyordum. Karnına sürülen jelle biraz ürperse de yüzündeki ışıl ışıl gülümsemeyi hala koruyordu. Bu kadın her zaman mı bu kadar güzeldi yoksa onu güzelleştiren hamilelik miydi?Elini sımsıkı tuttuğumda heyecandan titriyordum diyebilirim. Gerçi sevgilim de benim gibiydi. Doktor bize gülümseyip ekrana baktı. Biz de pür dikkat ekrana bakıyorduk ama pek bir şey anladığım söylenemezdi. Birkaç hava kabarcığı gibi bir şeyler vardı ekranda. Birden odayı güçlü bir ses doldurduğunda gözlerim doldu. Adelina elimi her saniye biraz daha fazla sıkarken ben ağlamaya çoktan başlamıştım. Kafamı çevirip kadınıma baktığımda o da aynı benim gibiydi.

"Bebeğiniz yedi haftalık."

Yedi hafta mı? Yani ilk ayı geride bırakmıştık öyle mi? İyi de Adelina nasıl anlamamıştı?

"Yedi hafta mı? Ama regl dönemim aksamadı ki."

"Bazen bu tarz şeylerle karşılaşabiliyoruz. Dördüncü ayında bile adet gören hastalar olabiliyor."

"Bir sorun yok değil mi?"

"Ah hayır, hiçbir sorun yok Uraz Bey."

Doktor masasına geçtiğinde ben de kadınımın karnındaki jeli temizleyip ayağa kalkmasına yardımcı oldum.Ayağa kalkar kalkmaz yaptığı ilk şey bana sımsıkı sarılmak olmuştu.