**Chapter 57
[Ryan's POV]
Lee! SHT! Ano bang nangyayari sa kanya. Ilang buwan na siyang ganito? Well, I guess, 2 months? UGH! Basta naiinis ako!! SHT!! ;( Npaktanga kong asawa, i mean magiging asawa. Pinapabayaan ko siya. Ano bang sakit niya? Pero sabi ng doctor healthy naman daw siya. AMP! God, please help me.
"Iho, andito ka nanaman. Hindi ka ba napapagod?" Sabi ng Mommy ni Lee.
"Uhm.. Hindi po. Kaya ko pa po."
"Sigurado ka? Sabihin mo lang ha. Andito lang kami, sige. Bibili lang kami ng pangagahan natin." Umalis na nun ang parents ni Lee pagkatapos.
"Dude, huwag mong istressn ang sarili mo. Andito lang kami."
"Salamat dude." Sabi ko sa kuya ni Lee. Oh, di ba? Close na kami :)
"Ry--an.." RYAN?! AKO YUN HA?!! Agad akong napatayo sa kinauupuan ko. Si Lee. Si LEE! Sinabi ang pangalan ko.
"Lee. Andito lang ako. Babe, i'm here. It's okay." Hinawakan ko ang isa niyang kamay at hinalikan.
"Ry--an!"
"Babe." Then hinalikan ko naman siya sa noo.
"RYAN!!" Napatingin ako sa Kuya ni Lee. Sorry, Kuya. Bawal ba? Napatingin ako sa kapatid niya na nakakunot noo. Pero ang reaction niya. SHOCKED!
Napatingin ako kay Lee. At.. Dahan dahan niyang minumulat ang mga mata niya.
"Ryan?" AKO AKO ANG UNA NIYANG HINANAP! YESSS!!! Napayakap ako sa kanya. Sobrang higpit. I miss her so much.
"Tawagin ko lang yung doctor." Umlis na nun ung Kuya niya. At kami na lang ang naiwan.
"Okey ka na ba?" She nodded. "Wala bang masakit? ha? Sabihin mo lang? I love you, Lee. Huwag mo ng gagawin sa akin yun. Hindi mo alam kung gaano ako nagalala sayo." Niyakap ko siya uli ng matagal, hanggang sa nagsalita siya.
"Ryan. Nightmare." Umiyak siya bigla. Bakit? Akala ko ba walang masakit? Pinunasan ko naman ang mga luha niya at hinalikan sa noo.
"It's okey. Andito ako."
"Ryan. Niloko mo ba ako? Di ba hindi na ako pumayag sayo na magpakasal? Nambabae ka di ba? I saw you!" Then she sobbed. WHAT?!! ANO PINAGSASABI NITO?!!
"WHAT?! A-anong pinagsasabi mo?"
"YOU'RE A LIAR!!! UMALIS KA SA HARAPAN KO!!! I HATE YOU!!! I HATE YOU SO MUCH!!!"
"Anong nagyayari---Bat ka umiiyak Lee?!" Pumasok ang mga parents Lee, kasama ang kapatid niya at ang Doctor. Chineck siya. Sabi niya okey na daw siya. Pero wala pa rin sign kung ano ang sakit niya. "Anak anong nangyari sayo?"
"MOM! DAD! KUYA! MANLOLOKO YANG TAONG YAN!! SINUNGALING!!!" Sabay turo niya sa akin. ME?! Wala akong ginagawa. PCHA NAMAN OH! Lahat sila nakatingin sa akin. Shocked.
"Anak? Anong pinagsasabi mo?"
"Nakita ko siya nung isang araw, may kayakap na babae. Tapos sabi nung babae, boyfriend daw niya si Ryan! Sinabihan pa ako ng lalaking yan na malandi! Sinaktan niya ako! Ayokong magpakasal sa kanya!" ANO?!!!!!! WTF!!!! Lahat kami nagulat sa sinabi niya. Wala akng alam ni isa. Ang alam ko lang. Kasama ko siya araw-araw. Ang huli ko na lang na araw na nakasama siya bago sya nahimatay is nung birthday niya.
----------xxx
[[VOTE!! :D xoxo,]]
BINABASA MO ANG
The Unexpected
Fiksi Remaja© 2011 by iammejlyn Two lovers 'think' they were destined. But something unexpected happened. What will they do now? Are they still destined at each other?
