~İstenmeyen üye~/ Woosan

22.Bölüm

Medya: Woosan

(Geçiş bölümü gibi bi şey..
Bu arada yorumlar 1k olsun artık)

''Wooyoungie~ beyaz gömleğimi nereye koydun?''

San'ın kendisine yönelttiği soruyla Wooyoung, boy aynasının önünde yaptığı 2 gün sonra olacak konserleri için tek başına sergileyeceği dans hareketlerini bırakıp, dipleri terlemiş sarı saçlarını karıştırıp gömleği koyduğu dolaba yöneldi. Evet saçlarını San'ın isteği üzerine birlikte sarıya boyamıştılar ve evet yine San'ın isteği üzerine kendi odası daha büyük diye birlikte San'ın odasında taşınmış ve orada yaşamaya başlamıştılar, üyelerin de onayını alarak.

Dolabı biraz karıştırdıktan sonra gömleği bulup San'a uzattı.
''Sevgilim kendi tarafına baksaydın bulurdun. Çok dikkatsizsin ya da 2 gün sonra olacak konser için mi heyecanlisin? Ahh çok tatlısın şekerim.'' gülerek başladığı cümlenin sonunda kıkırdayarak kollarını San'ın boynuna sardı arkadan.

''Bilmiyorum ki neden böyleyim. Içimde kötü bir his var. Sanki...sanki kötü bi şey olacakmış gibi. Offf...''

Cümlesi biter bitmez Wooyoung'u kendisine çevirip sımsıkı sarıldı.
'Üzgünüm sevgilim..' diye geçirdi içinden Wooyoung. Gözleri dolmuştu bile nasıl bırakıp gidecekti sevgilisini, hayatını,kırgın olsa bile canından çok sevdiği, kardeşim dediği adamları,aşkını...?

''Sen beni bırakmazsın değil mi sevgilim? Çünkü.. çünkü ben ilk defa âşık oldum birisine ve onu hiç düşünmeden hayatımın merkezi yaptım. Eğer... eğer o da giderse ben b-ben yapamam anlıyorsun değil mi?''

''S-san öyle deme! Ben -ben tabiki de seni bırakamam seni seviyorum.. seni tahmin ettiğinden de çok seviyorum sevgilim. Ama şunu bil ki ben seni bıraksam bile sen sakın kendini kaybetme, h-hayatını yaşa. Asla geriye bakma. Olur mu..?''

Ikisi de ağlamaya başlamıştı. Wooyoung canından çok sevdiği adama yalan söylediği için, onu kandırdığı için , San ise, o bile bilmiyordu ki neden ağladığını. Sadece ağlamak gelmişti içinden,sevdiği kollarındayken ağlamak istemişti. Bununla birlikte ikisininde kalp atışları zaten hızlıydı, ağlamaya başladıklarında daha da hızlanmıştılar. Kim bilir belki de kalpleri çoktan anlamıştır ileride ayrılacaklarını...

''Beni bırakmayacaksın ki neden öyle bi şey istiyorsun? Ayrıca ayrılsakta, beni bıraksanda ki bu çok zor bi şey; Benim kalbimin yerini senin dışında kim doldurabilir ki? Kalbim, kimi görünce şimdi olduğu gibi, yarıştaymışçasına hızlı atacak? Kim kollarıma senin gibi tam sığacak? Gözüm senden başka kimseyi göremezken nasıl birini seveyim, nasıl hayatıma devam edeyim? Bunu benden nasıl istersin? Hayatımın merkezi sen olmuşsun diyorum zaten sen giderse bu adam, Choi San dağ gibi yıkılacak. Biliyorum sürekli tartışıyoruz ve kavga ediyoruz ama seni, senin tahmin ettiğinden de çok seviyorum. Sana hissettirebiliyor muyum bilmiyorum ama şunu bil ben seni gerçekten çok seviyorum sevgilim.''

''S-san ben de ben de seni ç-çok seviyorum...'' demiş ve daha Şiddetli ağlamaya başlamıştı Wooyoung. Bu konuşmayı yaptığı için, bu konuşmayı San'a yaptırdığı için kendine lanet okudu ve bir kez daha benliğinden nefret etti. O da seviyordu San'ı ve San'ın da onu sevdiğini biliyordu. O da ayrılmak istemiyordu San'dan, yalan söylemek, kandırmak istemezdi sevgilisini.Ama hayatına devam etmek için, hayatını San'la birlikte geçirmek, devam etmek için yaşaması gerekiyordu.
Annesiyle yaptığı kavgadan sonra çok düşünmüştü ve kararını vermişti. Ameliyat olacak ve San ile hayatının geri kalanını yaşayacaktı, eğer ameliyat sonucu yaşayabilirse tabi...