Teen | Taennie

13

Taehyung bu yaptığından pişman olmuşa benzemiyordu, arkasında bir adet kızarmış yanaklı beni bırakıp sırıtarak gitmişti.

Benim evime giden minibüse atladım.

Taehyung
Jennie'nin gözüme bu kadar tatlı görünmesi aklımı başımdan almıştı. Bir saniye bile düşünmeden kendimi onu öperken bulmuştum, bir de utanmadan bu ilk öpüşmemiz değil demiştim. Yol boyunca kendimi tokatladım, en sonunda eve geldim. İçeri girdiğimde annem beni öldürecek gibi bakıyordu. Birbirimizi sevmiyorduk zaten, onların derdi büyük oğullarıydı hep.

Bakışlarını görmezden gelip odama geçtim, çok geçmeden kapıyı sertçe açıp içeriye girdi.

"Taehyung, son girdiğin sınavlardan aldığın notları biliyor musun sen?"

"Hayır henüz açıklanmadı, kaç almışım?"

"Bir tane bile yüksek notun yok Taehyung!" dediğinde şaşırmıştım, oysa ki sınavlarım iyi geçmişti.

"Korede okumak istemiyorsun herhalde?!"dediğinde sinirden deliye döndüm, ne zaman istemediği bir şeyi yapmış olsam beni bu şekilde tehdit ediyordu. Başka bir ülkede okutmakla tehdit edilmekten bıkmıştım.

"Yeter artık, abim olacak o çocuğun yaptığı hatalar içinde böyle konuşsana! Alkol bağımlısı olduğunu, çalıştığı büroyu batırdığını, Somin'i hamile bırakıp çocuğu aldırmak zorunda kalmasını sağladığını bilmiyorsun sanki! Neden biricik babasına söylemiyorsun bunları? Neden gizliyorsun, sevdiğin oğluna bir şey yapar diye mi? Ona neden benden daha çok değer veriyorsun, ben de senin oğlunum?!"

Yüzüme ağır bir tokat yemiştim. "Benimle nasıl böyle konuşabilirsin Taehyung!?"

Sessizdim, masamın üstündeki her şeyi
yere fırlattı. Ayağının ucuna doğru süzülen şey küçük bir parça kağıda benziyordu. Eline aldığında bana doğru tuttu.

"Bu kız değil mi, Adı neydi, Jennie? Ondan mı hoşlanıyorsun, bu yüzden derslerini aksatıyorsun değil mi? O kızdan uzak durmazsan o kız için iyi olmayacak Taehyung! O kızın geleceğini bitirir, seni de yurt dışına gönderirim, biliyorsun bunu yaparım."

Jennie'nin fotoğrafını savurdu, fotoğraf tekrar havada süzülürken onu yakaladım, ve uzun uzun baktım.

Bu fotoğraf evinde kaldığımda odasından aldığım fotoğraftı. Onun fotoğrafına bakmak yanağımdaki tokatın ağrısını yok ediyordu.

Jennie'den hoşlandığımı artık biliyordum, ondan nasıl uzak kalacaktımki! Düşüncesi bile saçmaydı, Jennie benim bu kaçık aileden kurtuluşum gibiydi. Onun yanında evde yaşadığım şeyleri unuturdum. Üvey babamın geceleri sarhoşken bana saldırıyor olmasını, biricik oğulları Taeyong'un annemin bana ilgi göstermesini kıskanıp, yemeğimi yememe izin vermediğini, Annemin gereksiz bağırışlarını. Bunları bana Jennie unutturuyordu. Onu düşünmek, onunla ilgili hayaller kurmak.

Ama bencilce davranamazdım, annem psikopatın tekiydi, dediğini yapardı. Jennie'nin hayatını mahvetmesini, hayatı boyunca unutamayacağı kötü anılar edinmesini istemiyordum. O yüzden Kim Jennie'den uzak duracaktım.

🪄

Jennie
Busan'a dönmeme bir kaç gün kalmıştı, bunu bizimkilere nasıl söyleyecektim hiç bir fikrim yoktu. Duyduklarında onlardan bir süre saklamış olduğum için kızacaklardı, gideceğim için beni azarlayacaklardı. O yüzden söylememek belki de en iyisiydi.

Boynumdaki morlukları iyi bir kapatıcı ile kapattım ve formalarımı giyindim. Ayakkabılarımı giydikten sonra evden çıktım ve minibüs durağına doğru yürüdüm.