Federico

Siedzę wygodnie w fotelu w swoim gabinecie i czekam za Daniele. Nie mogę uwierzyć, że w mojej obecności stała się jej krzywda. Nie wiem jakim cudem ochrona nie zatrzymała ataku. Na dźwięk otwieranych drzwi podnoszę wzrok na mojego przybysza. Daniele wpatruje się we mnie z dystansem. To dobrze. Lepiej mnie teraz nie drażnić.

-Gdzie Susanna? - pyta nie odrywając ode mnie wzroku.

-W mojej sypialni. - oświadczam. - Gotowe?

-Tak, czekają na ciebie. - oznajmia.

Z bocznej szuflady biurka wyciągam czarne rękawice i swoją ukochaną berettę.

-Idziemy. - oświadczam chłodno w stronę Daniele.

Razem opuszczamy biuro. Kierujemy się schodami do piwnicy. Tam już czekają na mnie. Daniele nie odzywa się do mnie przez całą drogę. Normalnie próbowałby mnie jakoś pogadać, przekonać do zmiany decyzji, lecz nie teraz. Nie gdy on też widział jej ból. Nie gdy chodzi o nią.

Gdy znajdujemy się już w piwnicy, rozsuwam ciężkie metalowe drzwi. W środku czeka na mnie czterech, niedługo już martwych, ochroniarzy.

Przechodzę na środek pomieszczenia, by każdy z nich dobrze mnie widział. Bez żadnego namysłu kieruję broń w ich stronę i oddaje cztery celne strzały. Ich ciała padają na zakrwawioną posadzkę.

W pomieszczeniu panuje kompletna cisza. Odwracam wzrok od martwych ciał i dopiero teraz zauważam resztę ochrony. Daniele zadbał o to by każdy z nich dowiedział się jaka kara grozi za nie wykonanie swojej roboty.

-Każdy kto narazi Susannę na jakikolwiek ból. Poniesie taką samą karę! - warczę wściekle. - Jeżeli jej spadnie włos z głowy, wam odetnę głowę. Czy to do kurwy jasne!?

Słyszę jak po całej sali roznoszę się głośne potakiwania. Wiedzę, że ja nie daje drugiej szansy. Nie gdy w stawkę wchodzi ona. Raz już musiałem na nią czekać. Więcej nie będę.

-Posprzątaj to. - mówię do Daniele, kierując się w stronę wyjścia.

-A ty gdzie idziesz? - pyta, patrząc z niesmakiem na kałuże krwi.

-W swoje ulubione miejsce. - odpowiadam