Supernatural War

Chapter 13

   «Δεν υπάρχει κανένας στην ζωή σου;» με ρώτησε και ένιωσα την μπουκιά από το κρουασάν να μου κάθεται στον λαιμό. Έβηξα νευρικά και κατάπια.

«Σας, είπα, έχω την κολλητή μου...» του είπα ευγενικά προσπαθώντας να κρύψω την έκπληξη μου.

«Εννοώ άντρα Margaret...» μου είπε κοιτάζοντας με παιχνιδάρικα. Ω το ξέρω, ξέρω τι εννοείται κύριε Baxter.

«Όχι, θέλω πρώτα να τακτοποιήσω την ζωή μου και μετά να αφήσω κάποιον άλλον στην ζωή μου..» του απάντησα. Το πρόσωπο του, έλαμψε από ενθουσιασμό για κάποιον ανεξήγητο λόγο.

«Θαυμάζω την τακτική σας δεσποινίς Everdeen.» μου είπε χαμογελώντας.

«Εσείς;» τον ρώτησα νιώθοντας λίγο απήχανα καθώς οι ματιές μας συναντήθηκαν και πάλι.

«Όχι, είμαι πολυάσχολος άντρας, αλλά μόλις βρω την κατάλληλη, δεν θα την αφήσω για καμία άλλη υποχρέωση...» μου είπε απαλά.

«Με λίγα λόγια ψάχνετε κάποια να σας καταστρέψει την ζωή;!» του λέω νιώθοντας, λίγο περίεργα.

«Να καταστρέψει; Όχι, σίγουρα όχι! Να την αλλάξει θα ταίριαζε καλύτερα..» μου είπε χαμογελαστός.

«Σε αυτό θα συμφωνήσω. Καλύτερα όμως να επιστρέψουμε, έχουμε αργήσει..» του είπα κοιτάζοντας το ρολόι μου.

«Μήπως είναι ένας έμμεσος τρόπος για να μου πείτε πως είμαι βαρετός, δεσποινίς Everdeen;» με ρώτησε με τα μάτια του να λάμπουν.

«Ο-όχι. Φ-φυσικά και όχι! Απλά....δεν ξέρω, έχουμε δουλειά; Ίσως εσείς έχετε δουλειά. Συγνώμη δ-δεν εννούσα τίποτα τέτοιο.» του είπα μιλώντας τόσο γρήγορα που ούτε εγώ ήξερα τι έλεγα.

«Χαλάρωσε Margaret, σε πειράζω. Νιώθεις καλύτερα;» με ρώτησε προσπαθώντας να συγκρατήσει το γέλιο του.

«Εμ, ναι είμαι μία χαρά...» του είπα με τα μάγουλα μου να παίρνουν φωτιά.

«Καλώς, μπορούμε να επιστρέχουμε τότε!» μου είπε και σηκώθηκε όρθιος.

      Άφησε μερικά λεφτά στο τραπέζι και ένα καλό μπουρμπουάρ στον σερβιτόρο και βγήκαμε έξω από την καφετέρια. Ο Derek και ο Jeremy μας ακολούθησαν μέχρι που μπήκαμε μέσα στο αυτοκίνητο και εκείνοι μπήκαν στο Jeep. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί χρειάζεται τέτοια ασφάλεια, αλλά δεν μου πέφτει λόγος σωστά;
     Ο Thomas έβαλε μπρος στο αμάξι και ξεκινήσαμε για την εταιρία. Στον δρόμο ήμασταν και οι δύο σιωπηλοί. Προφανώς για δικούς μας λόγους. Εγώ σκεφτόμουν, την συζήτηση μας νωρίτερα, εκείνος...έδειχνε τσιτωμένος. Περίεργο. Πριν ήταν τόσο ήρεμος και χαλαρός.
    Αυτή την φορά δεν σταματήσαμε στην είσοδο, αλλά μπήκαμε στο πάρκινγκ της εταιρίας. Έσβησε την μηχανή και μέχρι να έρθει ο Jeremy και ο Derek δεν βγήκε από το αυτοκίνητο. Τι ακριβώς είχε γίνει. Ο Jeremy άνοιξε την δική μου πόρτα και ο Derek την δική του. Ο Jeremy με άρπαξε από το χέρι και άρχισε να με τραβάει προς το ασανσέρ και ο Derek μιλούσε έντονα με τον Thomas.