Supernatural War

Chapter 10

    Το επόμενο πρωί όταν ξύπνησα, για πρώτη φορά, βρισκόμουν στην αγκαλιά του Thomas, το πρώτο πράγμα που αντίκρισα όταν άνοιξα τα μάτια μου ήταν ο λαιμός του, η απαλή του ανάσα με ''έσκαγε'' απαλά στο μέτωπο μου, κοιμόταν τόσο γαλήνια δεν μου πήγαινε η καρδιά να τον ξυπνήσω.

«Καλημέρα..» μουρμούρισε απαλά και με έσφιξε ακόμα πιο πολύ πάνω του.

«Καλημέρα και σε εσένα..» του είπα χαμογελώντας ασυναίσθητα.

«Πως κοιμήθηκες;» με ρώτησε, χωρίς να ανοίξει ακόμα τα μάτια του.

«Πολύ καλά...» του είπα φιλώντας τον πεταχτά στο στέρνο του.

«Και εγώ το ίδιο..» και χωρίς να το περιμένω τα χείλη του ήταν πάνω στα δικά μου.

«Τώρα είναι καλή η μέρα..» μουρμούρισε χαμογελώντας.

«Πρέπει να βρω τον Derek και τον Jeremy να μάθω πως θα είναι το πρόγραμμα από εδώ και πέρα και αν πήραν κάποια διαταγή..» του είπα και σηκώθηκα όρθια.

«Ακόμα δεν ξύπνησες και θες να επιστρέψεις στην δουλειά...» μουρμούρισε και σηκώθηκε και εκείνος.

«Πάω ένα κάνω ντουζ, αν βρεις τον Derek πες του ότι θα τους βρω σε κανένα δεκάλεπτο..» του είπα πηγαίνοντας προς το μπάνιο.

«Δεν κατάλαβα Everdeen με διώχνεις;» με ρώτησε και με αγκάλιασε από πίσω.

«Σου υπόσχομαι πως θα σε βρω μόλις τελειώσω...» του είπα φιλώντας απαλά τα χέρια του και μπήκα στο μπάνιο.

     Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω, αυτό που γίνεται, αλλά μου αρέσει, μου αρέσει πολύ, είναι καινούριο, και λίγο περίεργο θα έλεγα αλλά ωραία περίεργο.
         Μόλις τελείωσα το ντουζ μου επέστρεψα στο δωμάτιο μου και ο Thomas είχε φύγει, οπότε άρχισα να ντύνομαι γρήγορα. Όταν βγήκα από το δωμάτιο και κατέβηκα στο ισόγειο πρόσεξα πως οι ρυθμοί στο σπίτι είχαν γίνει σχεδόν κανονικοί, όπως πριν, βέβαια υπήρχε αυτή η μαυρίλα λόγω των γεγονότων αλλά με τον καιρό θα έφτιαχναν και πάλι τα πράγματα.

«Stefan, μήπως ξέρεις που είναι ο Derek και ο Jeremy;» τον ρώτησα μόλις τον είδα στο σαλόνι να μιλάει με κάποιον από την αγέλη.

«Είναι στο γραφείο, συζητούν εδώ και πολύ ώρα..» μου είπε ανέκφραστος.

«Που ακριβώς είναι το γραφείο;» τον ρώτησα καθώς δεν είχα ιδέα πως είχαν αλλάξει τα δωμάτια από τότε που έφυγα, μόνο το δωμάτιο μου είχε μείνει ίδιο.

«Τέταρτο όροφο, τρίτη πόρτα από τα αριστερά.» μου είπε και εγώ του χαμογέλασα βιαστικά και άρχισα να ανεβαίνω τις σκάλες.

     Μόλις βρήκα την πόρτα, χτύπησα δύο φορές και μπήκα μέσα. Ήταν και οι δύο σκυμένοι πάνω από το γραφείο κοιτάζοντας κάτι χαρτιά και κάτι σχέδια κτηρίων.

«Τι είναι αυτά;» τους ρώτησα πλησιάζοντας προς το μέρος τους.

«Ένα καταφύγιο τις Werewolf District στο Seattle.» μου είπε ο Derek χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει.

«Και τι τα χρειαζόμαστε τα σχέδια;» τον ρώτησα προσπαθώντας να διαβάσω τα χαρτιά που ήταν σκόρπια σε όλο το γραφείο.

«Η Jessica θύμωσε πολύ για την προχθεσινή επίθεση. Θέλει να μετακινήσουμε την αγέλη στο καταφύγιο και άρχισε να κάνει κάποιες έρευνες για το που μπορεί να είναι η φωλιά από τους βρυκόλακες ώστε να επιτεθούμε..» μου είπε ο Jeremy απαλά.

 «Τι;» τους ρώτησα νιώθοντας τα πόδια μου να κόβονται από το σώμα μου.

«Όπως άκουσες, φεύγουμε αμέσως μόλις βρούμε έναν ακίνδυνο δρόμο. Το καταφύγιο είναι σε έναν ουρανοξύστη, πέντε τελευταίοι όροφοι, με την οροφή  για αεροδρόμιο.» μου είπε ο Derek δείχνοντας μου τα σχέδια.

«ΑΥΤΉ ΕΊΝΑΙ Η ΠΙΟ ΣΚΑΤΈΝΙΑ ΙΔΕΑ!» του φώναξα και ο Jeremy με κοίταξε έντρομος.

«ΘΈΛΕΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΏΣΕΤΕ ΌΛΟΥΣ; ΘΈΛΕΤΕ ΝΑ ΕΚΤΕΘΟΎΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ;» ούρλιαξα χτυπώντας με δύναμη τα χέρια μου πάνω στο γραφείο.

«Έχουμε μία διαταγή και πρέπει να την βάλουμε σε εφαρμογή με τον πιο ασφαλή τρόπο.» μου είπε ο Derek προσπαθώντας να κρατήσει την ψυχραιμία του.

«ΣΕ ΟΥΡΑΝΟΞΎΣΤΗ; ΣΟΒΑΡΆ; ΕΊΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΗΓΑΊΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΜΑΔΙΚΉ ΑΥΤΟΚΤΟΝΊΑ. ΤΙ ΑΣΦΆΛΕΙΑ ΘΑ ΠΡΟΣΦΈΡΕΙ ΑΥΤΌ; ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΏΣΟΥΜΕ ΌΛΟΥΣ.» συνέχισα να του φωνάζω.

«Τα παράθυρα είναι αλεξίσφερα, οι πόρτες φτιαγμένες από αδαμάντιο και κλειδαριές ασφαλείας, το κτήριο θα έχει κάμερες και φύλακες σε κάθε όροφο, στο τρίτο όροφο έχει δύο οπλοστάσια σε κάθε όροφο υπάρχουν είκοσι προβολείς με ηλιακό φως. Ο Peter και τριάντα στρατιώτες της Werewolf District θα μας συναντήσουν εκεί. Άμα συμβεί κάτι στην οροφή υπάρχνουν έντεκα ελικόπτερα και μπορούμε να φύγουμε όποτε θέλουμε.» μου είπε με το βλέμμα του να τρυπάει το κεφάλι μου.

«ΑΝΟΗΣΊΕΣ. ΔΕΝ ΈΧΕΤΕ ΙΔΈΑ ΤΙ ΚΆΝΕΤΕ! ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΤΑΦΈΡΟΥΜΕ ΤΌΣΑ ΆΤΟΜΑ; ΕΊΝΑΙ ΓΕΛΟΊΟ ΜΌΝΟ ΚΑΙ ΜΌΝΟ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΈΦΤΕΣΑΙ..» του γρύλισα.

«Λυπάμαι Everdeen αλλά η γνώμη σου σε αυτή την περίπτωση δεν έχει καμία βαρύτητα. Η απόφαση έχει παρθεί, μόλις μπορέσουμε να κανονίσουμε έναν τρόπο για να φύγουμε θα το ανακοινώσουμε και στην αγέλη. Πιθανότατα να τους μεταφέρουν Jet της Werewolf District.» μου είπε γυρίζοντας πάλι στα χαρτιά του.

«Δεν το πιστεύω πως συμφωνήσατε σε κάτι τέτοιο..» τους είπα και ο Jeremy με κοίταξε ανέκφραστος, το ξέρει πως έχει δίκιο, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα όπως δεν μπορώ να κάνω και εγώ.

«Δεν είναι στο χέρι μας, Margaret..» μου είπε απότομα ο Derek.

«Αν είχες αρνηθεί η Jessica θα σε άκουγε. Είσαι ο Beta της, θα σε άκουγε!» του είπα προσπαθώντας να συγκρατήσω την οργή μου.

«Δεν υπάρχει λόγος να το συζητάμε άλλο. Φώναξε και τους υπόλοιπους. Δύο μυαλά δεν φτάνουν για να τελειοποιήσουμε το σχέδιο.» μου είπε ο Derek αλλά δεν κουνήθηκα χιλιοστό.

«Αυτό είναι διαταγή!» μου γρύλισε και έφυγα βιαστικά από το γραφείο, χτυπώντας δυνατά την πόρτα πίσω μου.

     Τρέλα! Είναι σκέτη τρέλα αυτό το σχέδιο, πως θα πω αυτό το σχέδιο στον Thomas πως; Άρχισα να κατεβαίνω βιαστικά τα σκαλιά δύο δύο και άρχισα να ψάχνω τον Mark τον Jasper και την Nina. Πρώτα χτύπησα στα δωμάτια τους, αλλά δεν πήρα από πουθενά απάντηση και τελικά τους βρήκα στην κουζίνα.

«Πως είσαι;» με ρώτησε λυπημένη η Nina, προφανώς για τον θάνατο του αδερφού μου, αλλά σχεδόν το είχα ξεχάσει με όλα αυτά.

«Καλά. Ελάτε στο γραφείο μαζί μου, σας θέλει ο Derek.» τους είπα και όλοι σηκώθηκαν όρθιοι και με ακολούθησαν μέχρι πάνω.


       Μόλις περάσαμε έξω από το δωμάτιο του Theo, τους είπα να συνεχίσουν μόνοι τους και χτύπησα την πόρτα του και όπως καλά καταλάβατε είχα μία ιδέα.

«Περάστε..» άκουσα την φωνή του από μέσα και μπήκα μέσα.

«Δεν περίμενα να τελειώσεις τόσο γρήγορα..» μου είπε καθώς σηκώθηκε όρθιος από το πάτωμα -μάλλον έκανε γυμναστική- και ήρθε προς το μέρος μου με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου.

«Δεν τελείωσα. Thomas πρέπει να σου μιλήσω.» του είπα και το χαμόγελο χάθηκε από το πρόσωπο του, μόλις είδε πως είμαι πολύ σοβαρή και δεν του κάνω πλάκα.

«Τι έγινε;» με ρώτησε ανήσυχα.

«Ήρθε διαταγή από την διοίκηση της Werewolf District. Σήμερα ή αύριο θα φύγουμε για Seattle, εμείς και εσείς, θα πάμε σε ένα καταφύγιο. Σε έναν ουρανοξύστη. Είναι καλυμένο από κάθε άποψη ασφάλειας, υπάρχει οπλοστάσιο και αεροδρόμιο στην οροφή και θα αυξηθή η ασφάλεια, η Werewolf District θα στείλει βοήθεια.» του είπα ανέκφραστη, και εκείνος με κοίταξε μπερδεμένος, τα μάτια του είχαν καρφωθεί στα δικά μου, χωρίς να μπορώ όμως να καταλάβω τι μπορεί να σκέφτεται.

«Πρέπει να μιλήσω με τον Derek.» μου είπε τελικά και εγώ κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε πάνω στο γραφείο.

    Η άρνηση του Thomas ήταν η τελευταία μου ελπίδα ώστε να αλλάξει το σχέδιο. Μόλις μπήκαμε μέσα στο γραφείο ο Derek με κοίταξε εκνευρισμένος και εγώ του χαμογέλασα ειρωνικά.

«Alpha Baxter...» μουρμούρισε χωρίς να πάρει το βλέμμα του από πάνω μου.

«Τι είναι αυτά που μου έιπε η Margaret;» ρώτησε απότομα και ο Derek του έκανε νόημα να έρθει προς το μέρος του.

     Αφού του εξήγησε με κάθε λεπτομέρεια, το σχέδιο και το πως πιθανότατα θα γίνει η μεταφορά, ο Thomas είχε ηρεμήσει και άκουγε με προσοχή τα πάντα όσα του είπε ο Derek και ο Jeremy. Όχι, δεν περίμενα τέτοια αντίδραση.

«Θέλω να το συζητήσω με τον Stefan και θα σας ενημερώσω όσο πιο γρήγορα μπορώ..» του είπε και έφυγε από το γραφείο.

 «Τι στο διάολο είχες στο μυαλό σου Everdeen; Γιατί του το είπες; Σου είπα ότι θα τους ενημερώσουμε όλους μόλις είμαστε έτοιμοι!» μου γρύλισε ο Derek εξοργισμένος.

«Είναι ο Alpha και πρέπει να γνωρίζει την κατάσταση.» του είπα απότομα.

«Τέλος πάντων, τώρα δεν έχει σημασία. Έχω βγάλει φωτοτυπία, τα σχέδια του κτηρίου και των διαδρομών που μπορούμε να ακολουθήσουμε. Χρειαζόματε τρεις διαδρομές. Για να πάμε με κάποιο αυτοκίνητο είναι πολύ μακριά, θα χρειαστούν πολλές μέρες για να φτάσουμε. Οπότε ψάξτε κάτι άεριο. Πιθανότατα να μπορέσουμε να βρούμε Jet από την District. Αλλά σε περίπτωση που δεν είναι αρκετά ίσως χρειαστεί να πάμε με τρένο, ή στην χειρότερη των περιπτώσεων με αυτοκίνητο. Οπότε θέλω τρεις διαφορετικές διαδρομές για κάθε τρόπο.» μας είπε δίνοντας στον καθένα μας από ένα φάκελο με χαρτιά.

«Μόλις αποφασίσουμε ποιος είναι ο πιο ασφαλής, μετά θα πρέπει να χωρίσουμε τα μέλη της αγέλης ώστε να χωράνε στα δωμάτια και να βγάλουμε ένα πρόγραμμα προπόνησης.» μας είπε ο Jeremy και μας έδωσε έναν ακόμα φάκελο με τα σχέδια του κτηρίου.

    Αφού μας έδωσαν όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμασταν, στρωθήκαμε στην δουλειά. Στην Werewolf District είχαμε κάνει παρόμοια εργασία, αλλά αυτή την φορά, δεν ήταν απλά μία άσκηση, έχοντας μάθει από έξω όλες τις διαδρομές που μπορούμε να ακολουθήσουμε με τα Jet, ώστε να μην τραβήξουμε πολύ προσοχή, αλλά και να είναι ασφαλείς. Το πιο δύσκολο ήταν το τρένο, καθώς είχε καθορισμένες διαδρομές για αυτό και έπρεπε να ελέξουμε την περιοχή και μετά να ανέβουμε, ή να έχουμε τουλάχιστον τρεις λύκους στα δεξιά και στα αριστερά του τρένου σε περίπτωση επίθεσης. Όσο για το αυτοκίνητο ήταν το πιο εύκολο. Έμαθα απ' έξω όλους τους παράδρομους και τις πιθανές διαδρομές που μπορώ να πάρω αν μας επιτεθούν και παρέδωσα τις σημειώσεις μου στον Jeremy.
     Όταν άρχισα να διαβάζω τα σχέδια του κτηρίου, πρόσεξα πως έχουμε έλειψη χώρου, οπότε οι γονείς με παιδιά κάτων τον δεκαέξι χρονών θα έμεναν μαζί ενώ τα παιδιά πάνω από δεκαέξι θα χωρίζονταν στα δωμάτια σύμφωνα με το φύλο, την ηλικία και τις ικανότητες. Οι ενήλικοι θα έμεναν στον πρώτο όροφο το ίδιο και οι φύλακες.