Supernatural War

Chapter 14

   Μόλις επέστρεψε και πάλι με ένα μπουκάλι κρασί και δύο ποτήρια, άρχισα να της λέω για την τελείως περίεργη μέρα μου.

«Είσαι σίγουρη πως είδες αυτόν τον Derek να πετάει κάποιον έξω;» με ρώτησε μπερδεμένη.

«Ναι, είμαι σίγουρη πως είναι αυτός.» της είπα πίνοντας μία γουλιά από το ποτό μου.

«Περίεργο, δεν νομίζω πως είναι έτσι, μπορεί να είναι της φαντασίας σου..» μου είπε.

«Και ο καφές με τον Thomas; Και αυτό;» την ρώτησα εκνευρισμένη.

«Μπα για αυτό δεν αμφιβάλλω.» μου είπε με σιγουριά.

«Ούτε που τον ξέρεις, πως σου έχει μπει η ιδέα ότι του αρέσω;» την ρώτησα προβληματισμένη.

«Πλάκα μου κάνεις; Είναι ξαδε- Κάνει μπαμ!» μου είπε κάπως ταραγμένη.

«Τι είπες;» την ρώτησα κοιτάζοντας την έκπληκτη.

«Ότι κάνει μπαμ...από αυτά που μου λες..» μου είπε γεμίζοντας το ποτήρι μου.

«Είπες ξάδερφος μου;» την ρώτησα ακόμα σοκαρισμένη.

«Α δεν είσαι καλά σήμερα ε; Πιες αυτό και πήγαινε σπίτι.» μου είπε παίρνοντας το μπουκάλι και έφυγε.

      Πολύ ωραία, έχω αρχίσει να τρελαίνομαι έτσι; Δεν εξηγείται αλλιώς. Έπρεπε να πιω, μου τελείωσε και το κρασί. ΓΑΜΩΤΟ. Πήρα την τσάντα μου και βγήκα βιαστικά από το μαγαζί. Δεν ήξερα κανένα μπαράκι εδώ κοντά, αλλά για καλή μου τύχη ένα ταξί περνούσε εκείνη την στιγμή έτσι σήκωσα το χέρι μου και σταμάτησε.

«Που πάτε;» με ρώτησε μόλις μπήκα μέσα.

«Στο Pandemonium..» του είπα και εκείνος μου χαμογέλασε και ξεκίνησε.

       Αφού τον πλήρωσα κατέβηκα από το ταξί και πήγα προς την είσοδο. Ένας γιγάντιος τύπος στεκόταν μπροστά από την πόρτα.

«Λυπάμαι δεσποινίς το μαγαζί είναι κλεισμένο για απόψε..» μου είπε αυστηρά.

«Δεν πειράζει, εγώ ένα ποτάκι θέλω να πιω..» του είπα.

«Λυπάμαι, αλλά πρέπει να φύγετε...» μου είπε κάνοντας ένα βήμα προς το μέρος μου.

«Μην είσαι αγενής. Ένα ποτό θέλω μόνο..» του είπα και πήγα να σπρώξω την πόρτα αλλά εκείνος με τράβηξε μακριά.

«Καλύτερα να πηγαίνετε..» μου είπε αγριεμένος.

       Τον κοίταξα εκνευρισμένη και έφυγα. Ωραία τα κατάφερα. Χωρίς ταξί, μόνη μου. Στο σπίτι θα έφτανα σε τρεις ώρες το λιγότερο με τα πόδια εκτός και αν είχα την τύχη να βρω πάλι ταξί. Συνέχισα να περπατάω για πολύ ώρα, αλλά κανένα ίχνος από αυτοκίνητο ταξί ή έστω ένα λεωφορείο. Σκατά. Πρέπει να είχε πάει 12 πλέον η ώρα, τώρα κλείνουν το μαγαζί ο Loucas και η Gab, οπότε μόλις γυρίσει σπίτι και δει ότι λείπω θα με πάρει τηλέφωνο και θα της πω να πάρει τον Loucas και να του πω να έρθει να με πάρει. Όμως μέχρι τότε το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να περπατάω.
       Λίγη ώρα αργότερα άκουσα το κινητό μου να χτυπάει και το έβγαλα από την τσάντα βιαστικά.