Supernatural War

Prologue

   Θυμάμαι εκείνο το πρωίνο, σαν να ήταν χθες. Ήταν καλοκαίρι και ήμουν 9 χρονών, έπαιζα με τον αδερφό μου, τον James που είναι τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος μου, κρυφτό έξω στο δάσος, ξαφνικά ακούσαμε κάτι περίεργους θορύβους και εκείνος έφυγε τρέχοντας προς το σπίτι. Μέχρι να καταλάβω τι έγινε, πέντε βρυκόλακες με είχαν περικυκλώσει, ακόμα δεν μπορούσα να αλλάξω σε λύκο, αλλά όχι ότι και να μπορούσα θα άλλαζε κάτι, θα ήμουν νεκρή μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, αλλά τότε ξαφνικά είδα τους γονείς μου να τρέχουν προς το μέρος μου. Εκείνη ήταν η μέρα που είδα τους γονείς μου να κατασπαράζονται από βρυκόλακες. Μετά από εκείνη την μέρα όλα άλλαξαν. Η αγέλη με μισούσε, όλοι με κατηγορούσαν για τον θάνατο των γονιών μου, ακόμα και ο ίδιος μου ο αδερφός μου ξέρει πολύ καλά τι έγινε. Ναι ήμουν μαζί με τον James όταν ήρθαν οι βρυκόλακες και εκείνος πήγε να φωνάξει τους γονείς μας αλλά εκείνον τον αγάπησαν και τον λυπήθηκαν.
    Όταν έγινα 16, βρήκα το ταίρι μου, τον Thomas Baxter, τον γιο του Alpha Baxter. Ήμασταν στο σπίτι, όλοι εκείνοι έβλεπαν ταινία και εγώ τους ετοίμαζα να φάνε, καθώς έκανα και τις περισσότερες δουλειές του σπιτιου.

«ΑΝΤΕ EVERDEEN, ΚΌΚΑΛΑ ΈΧΕΙ ΤΟ ΣΆΝΤΟΥΙΤΣ;» φώναξε ο James από το σαλόνι εκνευρισμένος.

«Είναι έτοιμα..» του απάντησα και πήρα τον δίσκο και τον πήγα στο σαλόνι. Μόλις όμως τα δοκίμασαν όλοι το έφτυσαν στο πάτωμα.

«Σου πήρε τόση ώρα για να κάνεις αυτή την αηδία; Είσαι τελείως άχρηστη...» μου είπε με αηδεία ο James.

     Ο μόνος που δεν μου έδινε ποτέ σημασία ήταν ο Thomas, ή αλλιώς Theo όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του. Ήταν πολύ κλειστός χαρακτήρας στο θέμα φίλος, αλλά πολύ ανοιχτός στο θέμα γυναίκες. Για παράδειγμα αυτή την περίοδο ήταν μαζί με την Tiffany, αλλά σε μία εβδομάδα θα ήταν με τον Bruke. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη περίοδος σχέσης που κατάφερε να αποκτήσει μέχρι τώρα.

«Μάζεψε τα!» με διέταξε η Tiffany.

«Ναι αμέσως, πάω να πάρω μία σκούπα..» της είπα αλλά εκείνη με άρπαξε από το χέρι και με έριξε κάτω.

«Μάζεψε τα, ΤΏΡΑ! Με τα χέρια!» μου γρύλισε και εγώ κοίταξα τα κομμάτια από το σάντουιτς.

    Χωρίς να έχω άλλη επιλογή, άρχισα να τα μαζεύω όπως μου είπε όταν ξαφνικά το μαρτύριο μου το σταμάτησε μία φωνή.

«Αρκετά!» είπε ο Thomas και πετάχτηκα ξαφνιασμένη.

 «Πήγαινε πάρε μία σκούπα, τέλος πάντων, με αηδιάζεις..» μου είπε και εγώ σήκωσα το βλέμμα μου και τον κοίταξα στα μάτια.