Supernatural War

Chapter 15

   Όταν άνοιξα και πάλι τα μάτια μου περίμενα να είμαι στο σπίτι της αγέλης στο New Jersey, αλλά αντιθέτως, ήμουν σε ένα δωμάτιο χωρίς έπιπλα, πέρα από το κρεβάτι που ήμουν δεμένη, χωρίς καθόλου φως και παράθυρα. Που είμαι; Με απήγαγαν; Τι έγινε; Είμαι δεμένη. Τράβηξα με όση περισσότερο δύναμη μπορούσα μέχρι που στο τέλος κατάφερα να σπάσω τα δεσμά μου. Αφού λύθηκα, σηκώθηκα όρθια και έψαξα για έναν διακόπτη. Πασπάτεψα τον τοίχο και τελικά βρήκα έναν. Μόλις τον άνοιξα και κοίταξα το δωμάτιο, πρόσεξα πως είμαι γεμάτη αίματα, το ίδιο και το κρεβάτι και το πάτωμα. Τι έγινε;
    Πήγα στην πόρτα και προσπάθησα να την ανοίξω αλλά ήταν κλειδωμένη. Καλά τι περίμενα; Λες και υπήρχε περίπτωση να με έχουν απαγάγει και να έχουν την πόρτα ξεκλείδωτη. Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου και επικεντρώθηκα στον λύκο μου. Δεν είχα σκοπό να αλλάξω, απλά χρειαζόμουν την υπερφυσική μου δύναμη.
     Αμέσως, μόλις την ένιωσα να με πλημμυρίζει έριξα μία γερή μπουνιά στην πόρτα η οποία έσπασε σε χίλια κομμάτια. Δεν ήταν κανείς έξω από το δωμάτιο μου, μέχρι στιγμής. Κοιτάζοντας προσεχτηκά μέσα στο σκοτάδι έφτασα μέχρι το σαλόνι, όμως άκουσα βήματα από  πίσω μου και μέχρι να τους επιτεθώ, άνοιξαν το φως. Ο Thomas, ο Derek, o Mark, o Jasper, o Peter, η Nina, ο Stefan, o Jeremy.

«Margaret...» ψιθύρισε ο Thomas καρφώνοντας το βλέμμα του πάνω μου και σήκωσα τα μάτια μου για να τον κοιτάξω.

    Μόλις τα βλέμματα μας ενώθηκαν ένιωσα το κεφάλι μου να γυρίζει. Συνέχισα να τον κοιτάζω, αλλά σταμάτησα να βλέπω εκείνον. Εικόνες περνούσαν από τα μάτια μου. Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου γρήγορα προσπαθώντας να τις διώξω και τότε ένα ακόμα πρόσωπο εμφανίστηκε στο παρεάκι τους. Η Gabriela. Ποια είναι αυτή;

«Margaret, το ξέρω πως είσαι μπερδεμένη, κάτσε κάτω να το συζητήσουμε...» μου είπε ο Derek.

«Τι μου συμβαίνει;» ρώτησα αλλά η φωνή μου ίσα που ακούστηκε.

«Ηρέμησε..» μουρμούρισε η Nina.

   Προσπάθησα να κάνω ότι μου είπαν, αλλά όσο κι αν προσπαθούσα τόσο περισσότερο το κεφάλι μου άρχισε να πονάει. Λες και το έσκιζαν στα δύο. Στιγμές και εικόνες, άρχισαν να γεμίζουν το μυαλό μου και να μπλέκονται με άλλες πιο παλιές. Ένιωσα να τρελαίνομαι. Έπεσα στα γόνατα ουρλιάζοντας και νιώθοντας τρομερή ναυτία. Το στομάχι μου αναδιπλώθηκε στα δύο, όμως τίποτα δεν βγήκε. Πρέπει να το σταματήσω. Πρέπει να το κλείσω. Πρέπει να το κλείσω. Χέρια και φωνές γύρω μου με έκαναν ακόμα χειρότερα. ΚΛΕΙΣΤΟ! Ούρλιαξα μέσα στο κεφάλι μου και ξαφνικά ο πόνος σταμάτησε, κάθε συναίσθημα χάθηκε από μέσα μου.
     Ένιωθα υπέροχα. Σήκωσα το κεφάλι μου, παίρνοντας βαθιές ανάσες και σηκώθηκα όρθια. Τους κοίταξα όλους, έναν προς έναν. Όλοι ήταν γύρω μου τρομαγμένοι και ανήσυχοι. Γελοίοι.