Symptoms Of Affection

Kabanata 13

I bite my lips and touched my trembling knee. Grey stared at me intently while I didn't even look at him for at least three seconds.

It's been a minute that past and we're still like this.

Sa totoo ay sobrang kaba ang nararamdaman ko ngayon. At aaminin kong hindi ko pinagsisihan ang ginawa ko kanina pero talagang sobrang nahihiya ako. Ni hindi ako makapaniwalang magagawa ko 'yun.

I act as if I'm a teen ager.  You can't blame me, tho I haven't done this before what I did lately actually.

And I feel so embarrassed of what I did. But hey I won't take it back, he liked it too so why would I?

“Ahm, I have a close friend and he's also a doctor. He invited us to join them. Ahm kain-kain lang ta's may inoman din, are you going to come with me?” 'Tapos ay nag-iwas siya ng tingin. Napa-ubo ako at ngumiti.

“Ah, yeah sure? W-Why not? ” Kagat-labi naman siyang tumango at ngumiti sa akin.

“Ahm pwede tayong dumiritso na lang pagkatapos ng trabaho?”

“Oh, okay,”

“Ahm yeah,”

Tinampal-tampal ko naman ang aking tuhod habang nakatingin sa kanya.

“Ahm, about kay Brix?” tanong ko kaya agad naman niya akong tiningnan sa aking mga mata.

“I know, pero hindi magandang tinatawag ka niya ng gano'n,” napangiwi naman ako.

“Nakasanayan na rin kasi 'yun and we're just friends. May tawagan talaga kami sa isa't isa,”

“How about you? Ano ang tawag mo sa kanya? Is it a baby too?”

“Bebs hindi baby, at saka dong ang tawag ko sa kanya. Not bad isn't it?”

“Then how about me? Ano ang tawagan natin? I mean, you know? We should have an endearment too,” napanguso naman ako.

“Ano ba tayo?” agad namang nagsalubong ang mga kilay niya.

“W-What?”

“Ahm, okay lang naman 'yung tawagan natin isa't isa 'tsaka noon paman ay 'yun na ang tawagan natin, hindi ba?”

“Virus and Germs?”

Napangiwi ako at tumango. “Yeah,”

“Psh, we should change it,”
Nagbuntong-hininga ako sabay tayo.

“Hindi na.”

“No, we should change it! ” Sabay tayo niya habang nakanguso.

“Depende.”

“What's depende?” Kunot-noong tanong niya.

“Kapag tayo na, 'tsaka ko na iisipin ang endearment,” sabay ngisi ko.

“Psh fine, I'll start courting you then?” Napakurap-kurap naman ako sabay lipbite.

Triple ang kabang nararamdaman ko ngayon. Ang hirap ispelingin, hindi ko masasabi kung anong klase ang nararamdaman ko ngayon. Ang gusto ko lang gawin ay sana hinigop na ako ng sofa na inuupuan ko ngayon.

“Ahm, I'll gotta go. I'll just check my VIP patient? ”

'Tapos ay agad akong naglakad paalis. Kahit na narinig kong tinawag niya ang pangalan ko ay nagpatuloy pa rin ako sa paglalakad. Pagsara ko ng pintuan ay agad kong hinawakan ang tuhod kong nanginginig. Kung hindi pa ako umalis sigurado akong matutumba ako do'n.

Nagbuntong-hininga ako tapos ay ngumiti. Ganito pala ang feeling? Para kang naiihi kapag kinikilig?

Napangiwi ako at nagpatuloy sa paglalakad.