Resurrection 》Hemmings & Clifford

#31

HI GUYS. WE ZIJN ER WEER. NOU JA, EEN SOORT VAN DAN! We hebben een hele tijd niets meer van ons laten horen en dat is voornamelijk mijn schuld, ja van Bo ja, aangezien ik zo druk ben met mijn studie en stage en al die stomme shit. Dus het heeft een tijdje stilgelegen. We gaan echter gewoon weer door! Hopelijk zijn er nog wat van onze lezers over, en anders schrijven wij gewoon zo awesome dat jullie weer terug komen! :D Hope you love it! xoxo

-------------------------------------------------------------------------------------

Ø Erin point of view

Ik snapte eerlijk gezegd niet zo goed wat er nou allemaal met die film aan de hand was. Vorig jaar was hij uit gekomen en er hadden echt letterlijk rijen gestaan om de film te zien. Allemaal gillende en nerveuze vrouwen en dat door één of andere film. Ik had het boek niet eens gelezen en voor mij hoefde het ook niet. Als iemand anders het leuk vond om te lezen, vond ik het prima. Je moest doen waar je zin in had en als iemand het heel erg opwindend vond om dat te lezen, dan vond ik dat echt niet erg. Ik vond het echter wel belachelijk dat het haast was alsof ik het had moeten lezen, alsof ik dan iets heel belangrijks miste. Alsof het mij wat uitmaakte dat seks ook zo kon zijn! Ik wist nog niet eens hoe het normaal hoorde te zijn, dan wilde ik me daar echt nog niet aan wagen. Gelukkig waren de koekjes een goed excuus geweest om niet meer de film te kijken. Nu had Luke ook nog eens voorgesteld om één of ander spelletje te spelen, waar ik eigenlijk alleen nog maar blijer was.

'Wat voor spelletje had je in gedachten?' vroeg ik nieuwsgierig. Ik veegde een pluk haar uit mijn bemeelde gezicht en bond mijn haren vast in een staart, al maakte dat nu helemaal niets meer uit. We zaten allebei al onder het meel, dus heel erg veel maakte het al niet meer uit. De keuken was ook al vies, maar die zouden we uiteindelijk wel weer opruimen samen.

Luke grijnsde enkel en hij pakte de zak met meel. Hij zette een paar stappen naar me toe, waardoor ik automatisch een stap naar achteren zette. Ik wist waar hij op doelde! We hadden het spelletje eigenlijk al gespeeld, maar daar hield ik nu wel mijn mond over. Het maakte Luke waarschijnlijk niets uit dat we het al hadden gespeeld.

'Maar... De koekjes!' Ik gebaarde naar de bal met deeg, die goed was gerezen. Ik bleef naar achteren lopen, want Luke bleef maar naar me toe lopen. 'De koekjes doen we zo wel.'

Ik voelde de koele wand van de deur tegen mijn rug aan. Ik kon geen kant meer op. Ik wilde nog weglopen, maar Luke stond ondertussen voor me. Nog altijd met een grote grijns op zijn gezicht en zijn hand in de zak met meel. Misschien wilde hij me ook wel terugpakken voor wat ik had gedaan. Wat ik net had gedaan, had ik zelf eigenlijk ook niet begrepen. Ik had Luke een beetje willen pesten, uit willen dagen.

Luke bracht zijn gezicht dichterbij en ik slikte. Zijn ogen waren zo blauw! Zo blauw had ik ze in tijden niet meer gezien. Ben had dan ook wel blauwe ogen, maar die van Luke? Damn...

Ik probeerde zo voorzichtig mogelijk de zak uit zijn handen te pakken, maar Luke was sneller dan ik. Hij trok de zak weg en gooide hem leeg boven mijn hoofd, waardoor ik gilde.

'Luke!' Ik haalde met mijn handen uit naar de zak, maar Luke was langer dan dit ik was. Zijn gelach klonk door de kamer, terwijl het meel over me heen bleef stromen en stofwolken veroorzaakte. Normaal had ik hem al lang een tik gegeven, maar op dit moment maakte het me niet eens iets uit. Waarom niet? Omdat ik zijn lach weer kon horen.

De rest van de dag hadden we voornamelijk besteed aan de koekjes en aan het opruimen voor de keuken, en mezelf. Luke had zo ongeveer de hele zak over me heen gegooid, waardoor ik helemaal onder had gezeten. De keuken was echter nog erger geweest en daarom had ik hem maar een stoffer en blik gegeven, zodat hij het op had kunnen ruimen. Daarna hadden we vormpjes uit het deeg gehaald en de koekjes gebakken. In die tijd was ik even gaan douchen en toen ik klaar was geweest, had Luke de koekjes al uit de oven gehaald. Die hadden we toen nog versierd en vervolgens waren we begonnen met het volgende baksel, want Luke had pizza gewild. We hadden er samen één gemaakt, al had hij bijna de hele pizza gehad. Gelukkig waren er nog wat koekjes over geweest.