Resurrection 》Hemmings & Clifford

#17

Ø Erin point of view.

Ik staarde naar mijn mobiel en opende het gesprek dat ik met Ben had. Hij had me verschillende berichtjes gestuurd waarin hij had verteld dat hij spijt had van die zoen en dat hij het niet had mogen doen. Dat hij begreep dat ik in de war was, want hij was dat ook. Ik wist niet wat ik er van moest geloven of niet en daarom had ik er ook nog niet op gereageerd. Deels omdat ik niet wist wat er waar van was, want ik had het gevoel gehad dat hij zichzelf had willen bewijzen tegenover Luke. Aan de andere kant voelde ik mezelf ook veel te schuldig om te reageren. Ik had wel met Luke gezoend en wat de situatie ook was, het was vreemdgaan. Het hoorde niet en het was ongelooflijk fout. Mijn ouders waren dan nog wel bij elkaar, maar dat had een hoop werk gekost nadat mijn moeder vreemd was gegaan. Dat was wel veel verder gegaan dan één zoen, maar ik wist hoe kapot het iemand kon maken en ik wilde dat niet bij Ben doen. Al wilde ik ook niet dat Luke zich verschrikkelijk zou voelen.

In het uurtje had ik geprobeerd om het huis een beetje schoon te maken en me voor te bereiden op wat er zou gebeuren. Ik had geen idee hoe Ashton en Calum zouden reageren als ze hun twee vrienden hier opeens zouden zien zitten. Misschien zouden ze het wel niet geloven, zoals ik. Ik geloofde het eigenlijk nog steeds niet. Ik wist niet wat er aan de hand was en waarom Luke opeens hier was, daar had ik ook nog over na geprobeerd te denken, maar er was helemaal niets uit gekomen. Het enige wat ik wist, was dat hij en Michael er opeens weer waren.

Dani en Michael waren een paar minuten geleden aan gekomen en opnieuw had ik niet veel meer kunnen doen dan ontkennen dat dit echt was, want ondanks dat ik had geweten dat Michael zou komen, was het toch heel raar geweest om hem opeens weer te zien. Hij had me echter gewoon een knuffel gegeven zoals ik dat van Michael gewend was geweest. Hij had er nog precies hetzelfde uit gezien, zelfs zijn haar had nog de felrode kleur gehad die hij een jaar geleden had gehad.

'Alsjeblieft.' Ik zette het drinken voor Michael en Dani neer en glimlachte licht. Volgens mij had Michael nog geen idee wat er zou gaan gebeuren. Ik had Luke ook niets verteld, want ergens hoorde het toch wel een verrassing zijn. Ik wist wel zeker dat hij zijn vrienden weer wilde zien. Ze hadden iets speciaals gehad en ik wist zeker dat hun band nog even sterk zou zijn als ze elkaar weer zouden zien. Misschien zouden ze het allemaal heel erg raar vinden, maar dat was ook logisch. Ik was ook nog steeds niet over het feit heen dat dit was gebeurd.

Opnieuw ging de bel, wat Luke haast wel moest zijn. Ik zuchtte zacht en liep naar de voordeur, die ik snel opende. Het was immers nog steeds heel erg koud buiten en sinds gisteravond was het niet gestopt met sneeuwen. Ik opende de deur, waar Luke inderdaad stond. Een lichte glimlach verscheen op mijn gezicht en ik zette een stap opzij, zodat hij naar binnen kon komen. Hij zag er zo leuk uit in zijn winterjas en met zijn muts op. Waarschijnlijk zou hij de muts ophouden, omdat het nu volledig zijn haar had verpest en iedereen wist hoe Luke dacht over een slechte haardag...

'Hé,' fluisterde ik zachtjes, waarna ik de deur weer sloot. Ik keek toe hoe hij zijn jas en natte schoenen uittrok, want die waren natuurlijk ook nat. Ik merkte gewoon dat er een spanning tussen ons was, een ongemakkelijke spanning. We stonden tegenover elkaar en geen van ons leek echt te weten wat we zouden moeten doen. Ik liep voorzichtig op hem af en sloeg mijn armen om hem heen. Ik had hem teveel gemist om hem niet even aan te raken, ondanks dat ik dat niet zou moeten doen.

'Hoe gaat het, Angel?' vroeg Luke.

'Goed.'

'Je hebt nooit kunnen liegen,' mompelde hij zachtjes, al deed hij dat wel met een glimlach op zijn gezicht. Ik rolde met mijn ogen, omdat ik niet echt zin had in grapjes op dit moment. Ik liet hem dan ook weer los en trok hem zachtjes mee naar de woonkamer.

'Ik pak wel wat te drinken voor je, ga maar zitten.' Ik gebaarde naar de bank waar Michael en Dani al op zaten, ten teken dat hij daar bij kon zitten. Zelf verdween ik naar de keuken, waar ik een glas met cola inschonk voor Luke. Op dit moment had ik ook niet heel erg veel anders in huis. Mijn moeder had al een paar dagen geen boodschappen meer gedaan en net zoals mijn vader, was ze druk met werk.

Ik nam het glas mee naar de woonkamer en gaf het aan Luke, waarna ik op de andere bank ging zitten. Ik wilde het liefst de afstand tussen mij en Luke bewaren, al was dat op dit moment heel erg moeilijk.

+ + + + + +

Ø Michael point of view.

Nadat Dani en ik hadden gegeten, had ik een tijdje onder de douche gestaan. Daarna had ik me omgekleed en waren Dani en ik vertrokken naar Erin. Volgens mij had ze het er allemaal behoorlijk zwaar mee, zo had ze er in ieder geval uit gezien toen ze de deur voor ons had geopend. Ze had eruit gezien alsof ze de hele nacht niet had geslapen. Ik had me wel afgevraagd of zij en Luke misschien ruzie hadden gemaakt, maar dat kon niet. Tenminste, Dani had gezegd dat we met z'n vieren iets zouden gaan doen en dat kon niet als die twee ruzie hadden gemaakt. Daarbij begreep ik ook niet waarom ze niet al bij elkaar waren geweest, zoals ik en Dani. Het was zo nu en dan nog raar, aan beide kanten. Ik had het gevoel dat ik maar een nacht had geslapen, maar Dani wist dat ik er een jaar weg was geweest. Dood. Luke ook. Daarom vond ik het ergens ook wel weer fijn dat we hier straks samen zouden zitten. Dan zouden we er samen over kunnen praten en wie weet konden we elkaar een beetje helpen.

Erin was de deur gaan openen voor Luke, waardoor Dani en ik alleen in de woonkamer zaten. 'Het is zo raar om hier weer te zijn,' mompelde ik zachtjes en ik keek om me heen. Ik was hier niet heel erg vaak geweest, misschien een keer of twee omdat we Luke toen op hadden willen halen en één keer omdat we hen gewoon een beetje hadden willen pesten door met z'n allen in de kamer van Erin te wachten tot die twee een keer zoenend binnen zouden komen, al was dat dan weer nooit gebeurd. Het kwam er in ieder geval op neer dat ik hier bijna niet was geweest, maar toch was het wel veranderd. Het interieur was anders en nou ja, Erin zag er ook niet meer zo vrolijk uit als wat ik van haar gewend was.

Ik voelde een kneepje in mijn hand van Dani, waardoor ik glimlachend opzij keek. Het voelde alsof we nog steeds een relatie hadden, wat volgens mij ook wel zo was. Niemand had het bevestigd, geen van ons tweeën had het eigenlijk gevraagd, maar volgens mij wisten we allebei wel dat het zo was. We hadden gezoend, we hadden naast elkaar gelegen zoals we dat vroeger ook hadden gedaan en het was geweldig geweest.

Luke kwam de kamer binnen en nam plaats naast ons. Ze hadden volgens mij een tijdje in de gang gestaan, al had ik ze niet echt horen praten. Misschien hadden ze alleen maar staan knuffelen, of misschien wel meer. Eigenlijk wist ik wel zeker dat het meer was geweest, want niemand bleef zo lang in een gang staan om een beetje naar elkaar te staren, toch?

'Hey dude.' Ik gaf hem een kort schouderklopje en keek even naar Erin, wie gelijk naar de keuken verdween om wat te drinken te halen.

'Hoe ging het gister?' Nu was ik toch ook wel benieuwd naar hoe het bij hem was gegaan. Zijn moeder was waarschijnlijk in tranen geweest, want ze was altijd al dol geweest op Luke. Hij was haar jongste zoon en volgens mij had ze hem altijd een beetje willen beschermen tegen alles. Zelfs tegen dingen die totaal nutteloos waren , maar dat had alleen maar aangegeven dat ze heel erg veel om hem had gegeven.

Luke haalde zijn schouders op en zijn ogen gleden naar Erin, wie weer terug was gekomen. Ze was echter niet naast Luke gaan zitten, zoals ik had verwacht.

'Wel oké, denk ik.' Het was dus niet oké. Ik kende Luke, ik wist hoe hij was en dit gaf duidelijk aan dat er iets aan de hand was. Ik kon er echter niet naar vragen, al wilde ik het wel. Ik wist gewoon niet zo goed wat ik wel of niet kon zeggen in deze situatie. Ik moest er dan wel voor gaan nadenken, iets waar ik niet heel erg goed in was. Normaal floepte ik die dingen er gewoon uit, wat alles behalve handig was.

'Oké, deze spanning is weird,' mompelde ik na een tijdje, ondanks dat ik me voor had genomen om niet gelijk dingen er uit te floepen. Niemand zei wat, Luke staarde alleen maar naar Erin en Erin probeerde zijn blik weer te ontwijken door haar mok met thee zo snel mogelijk leeg te drinken en te doen alsof ze niet door had dat hij naar haar keek. Natuurlijk had ze dat wel door. Wij allemaal.

'Ik denk dat dat wel normaal is voor een situatie als deze,' zei Dani, waarna ze me een kus op haar wang gaf. Ik haalde mijn schouders op en keek van Luke naar Erin. Die twee waren bij elkaar geweest, dus ik begreep niet waarom ze nu niet tegen elkaar aan geplakt zaten. Erin had hem wel gemist, toch? Ik begreep er gewoon helemaal niets van.

De deurbel ging weer, waardoor ik mijn wenkbrauwen optrok. Erin kwam weer overeind en ze keek even naar Dani, wat het alleen nog maar vreemder maakte.

'Ik ben zo terug,' meldde Erin en met die woorden verdween ze weer naar de gang.