Resurrection 》Hemmings & Clifford

#15

Ø Erin point of view.

Het was een slapeloze nacht geweest. Ik had alleen maar moeten denken aan Luke en Ben en wat ik had moeten doen.  Ik was er alleen niet uit gekomen. Ik hield van Luke, zo erg veel, maar ik kon het niet opeens uit maken met Ben en dan weer terug naar Luke, toch? Anderen zouden misschien zeggen dat het wel kon, maar dan zou ik me echt de grootste bitch ooit voelen. Ik wist nog niet eens wat de reden was dat Luke hier weer was. Misschien vond iemand boven ons dat hij een tweede kans verdiende, dat zijn leven nog niet klaar was geweest. Wie het dan ook was, een god of niet, ik was diegene wel heel erg dankbaar dat hij Luke weer hier had gebracht. Al was het alles behalve makkelijk. Het maakte het juist een stuk moeilijker. Ik had hem niet moeten zoenen. Ik had Ben weggeduwd omdat ik niet met hem had willen zoenen en ik had Luke net zo hard weg moeten duwen, maar dat had ik niet gedaan. Als Ben daar achter zou komen, dan zou hij waarschijnlijk woedend worden. Ergens verdiende ik dat ook gewoon, want het was niet netjes wat ik had gedaan. Ik werd er gek van, van alle gedachten. Er was echter één ding waar ik heel erg zeker van was en dat was dat ik Ashton, Calum, Luke en Michael weer bij elkaar moest brengen. Als Luke nu iemand nodig had, dan waren het zijn vrienden. Vrienden die hij al jaren had en die er altijd voor hem waren geweest, wat er ook aan de hand was geweest.

Ik zat beneden op de bank, met een kussen dicht tegen me aan. Ik vond het fijn om een kussen dicht tegen me aan te hebben. Het voelde warm en veilig, iets wat ik op dit moment wel nodig had. Ik had mijn mobiel voor me liggen en zuchtte zacht. Ik had geprobeerd om na te denken over hoe ik dit het beste kon brengen. Ik kon moeilijk tegen Calum en Ashton zeggen dat Luke en Michael weer tot leven waren gekomen, dat ging gewoon niet. Waarschijnlijk zouden ze denken dat ik zoveel had gedronken dat ik dingen ging sturen naar mensen die helemaal niet waar waren. Daarbij wilde ik ook dat Michael hierheen zou komen. Ik had Dani gisteravond nog kort gesproken en daaruit was gebleken dat ook Michael weer terug was. Daarom zou ik haar zo ook een sms-je sturen, maar ik selecteerde eerst de nummers van Calum en Ashton, waarna ik begon te typen:

“Hi! Zin om langs te komen, rond half twee? Gewoon een beetje zitten en bijpraten, als vrienden. - Erin.”

Ik verstuurde het snel, zodat ik er niet meer te lang over na kon denken. Luke verdiende het om zijn vrienden weer bij zich te hebben. Ik wist dat het niet slim was om nu bij Luke in de buurt te komen, want ik moest nadenken. Ik moest me bedenken wat ik wilde en het was eigenlijk heel erg gemeen als we de hele middag bij elkaar zouden zijn. Ik wilde hem niet het idee geven dat ik al had gekozen, want dat had ik ook niet. Ik voelde me veel te moe om dat soort dingen te bedenken en volgens mij zag ik er ook zo uit. Ik had wallen onder mijn ogen, ik was bleek en mijn haren zaten in een losse knot gebonden. Nee, ik wekte niet echt de indruk dat ik me goed voelde.

Ik kreeg niet veel later twee berichtjes terug waarin stond dat ze zouden komen, dus dat betekende dat ik Dani kon sms-en om te vragen of zij en Michael ook zouden komen.

“Hey! Ik heb geregeld dat Calum en Ashton hierheen komen, komen jij en Michael ook? Het lijkt me een goed idee als ze elkaar zien. X Erin.”

 Dit ging niet om mij of om Dani. Het ging erom dat de jongens elkaar weer zouden zien. Calum en Ashton waren beide hun eigen weg gegaan en ergens was dat wel goed. Ik wist dat Calum zijn middelbare school af had gemaakt en dat Ashton was gaan studeren, wat wist ik niet precies. Ze probeerden in ieder geval door te leven en ergens vond ik dat heel knap van ze, want ze hadden wel twee beste vrienden verloren. Iets wat heel moeilijk was, misschien nog wel moeilijker dan een vriend verliezen, al had ik het ook alles behalve makkelijk gehad.

Ik zocht het huisnummer van Luke op, aangezien zijn mobiel zo goed als dood was. Ik drukte op het groene telefoontje en hoopte vurig dat Ben niet op zou nemen, want ik wist zeker dat als hij dat zou doen, dat ik dan niet meer van hem af zou komen en hij zou het alles behalve leuk vinden om te horen dat ik eigenlijk met Luke wilde praten.