Resurrection 》Hemmings & Clifford

Proloog.

Een zwarte vlek van mensen zitten in het smalle kerkje ergens in het hoekje van Sydney. Letterlijk een zwarte vlek: iedereen draagt zwarte, sombere kleding. Enkele vrouwen dragen zelfs een zwart, bijpassend hoedje. Er begint een bandje af te spelen in de achtergrond, een oude cassetterecorder boost muziek. Een drumkit begint een ritme te spelen, gevolgd door de bas en twee gitaren.

‘Hello there.’

Pauze. Calum staart verbijsterd voor zich uit. Hij kon het niet bevatten wat er nu allemaal ging gebeuren. Hij ging zingen. Op een begrafenis.

‘The angel from my nightmare. The shadow in the background of the morgue.’

De ruimte lijkt de trillen, te bewegen, ook al zet geen enkel mens een stap. Iedereen kijkt met tranen in hun ogen en zakdoekjes naar de twee jongens die bij het altaar staan, vlaak naast twee kisten. Het zit er vol met bloemen, tekeningen, kaartjes en kleine, beschermde kaarsjes. Eventjes lijkt het alsof de twee jongens het niet meer kunnen. Ashton haalt rillerig adem.

‘The unsuspecting victim, of darkness in the valley. We can live like Jack and Sally if we want.’

Ashton heeft nog nooit zoiets raars gedaan, zoiets doms. Een lied zingen op de begrafenis van zijn twee beste vrienden. Zijn ogen glijden naar de kisten, waar twee foto’s op staan van een enorm vrolijke Luke en een enorm vrolijke Michael. Zijn ogen beginnen vochtig te worden.

‘Where you can always find me. We'll have Halloween on Christmas, and in the night we'll wish this never ends… We'll wish this never ends.’

Hard gehuil op de voorste rij, van niemand minder dan Liz Hemmings. Calum zijn hart breekt bij het veld van verdrietige mensen. Het liefst zou hij nu het kerkje uit rennen en in zijn eentje gaan huilen, zonder enkele troost. Dat was nou eenmaal zijn manier van rouwen. In zijn eentje.

‘I miss you, I miss you,’ zingt Ashton zachtjes in de microfoon en zijn handen beginnen klam te worden. 5 Seconds of Summer is verleden tijd, het is dood. Alleen in de harten van de familie en de fans zal de band doorleven, ook al zal zonder Luke en Michael niets meer hetzelfde zijn. Ashton en Calum hebben geweigerd om een nieuwe gitarist of een nieuwe leadzanger te vinden, ze kunnen hun beste vrienden gewoon niet vervangen. ’I miss you, I miss you.’ Calum schraapt zijn keel.

‘Where are you and I'm so sorry, I cannot sleep, I cannot dream tonight.’

De eerste traan rolt al bij Ashton over het gezicht, maar hij doet geen moeite om het weg te vegen. Calum houdt zich nog sterk, hij wilt dit lied af maken. Voor zijn beste vrienden.

‘I need somebody and always. This sick strange darkness comes creeping on so haunting every time.’

En dan zitten er nog twee meisjes op de andere, voorste bank. Eentje met licht blond haar en eentje die nu haar haar laat overvloeien van donkerblond naar lichtblond. Voorheen had ze pastel paars haar en dáárvoor pastel roze haar. Michael had die kleur uitgekozen. Het andere meisje, Erin, zit er stilletjes bij en houdt het meisje, Dani, haar hand vast.

‘And as I stared I counted the webs from all the spiders… Catching things and eating their insides,
like indecision to call you.’

Dani rilt bij de zin die Calum zojuist op een prachtige, zuivere manier had gezongen. Niet vanwege de spinnen die erin voorkwamen, of de diepe betekenis ervan, maar omdat haar vriendje normaal nu op de achtergrond moest zingen. En dan Erin haar vriendje, de leadzanger die dit hele couplet voor zichzelf had om te zingen samen met Michael op de achtergrond.

‘And hear your voice of treason. Will you come home and stop this pain tonight… Stop this pain tonight.’

Dani breekt al in tranen uit toen Ashton en Calum samen voegden voor een stuk dat voor haar altijd al een gevoelig iets was. Erin knijpt in de hand van Dani en bijt hard op haar onderlip om niet te gaan huilen. Ze is sterk, maar helaas niet te sterk om zo’n groot verdriet in te houden. Haar eerste traan rolt net zoals die van Ashton over haar wang.

‘Don't waste your time on me, you're already the voice inside my head. I miss you, I miss you. Don't waste your time on me, you're already the voice inside my head. I miss you, I miss you.’

Iemand achterin de zaal heeft het kerkje verlaten en is in de regenachtige omgeving gaan staan. Een ander persoon is erachter aan gerend om dingen te troosten. Calum vangt een glimp op van het paar en ziet dat het oude vrienden waren. Zayn en Perrie. Hij grimast en kijkt weg, naar de twee meiden vooraan.

‘Don’t waste your time on me, you’re already the voice inside my head…’ zingt hij zo gevoelig mogelijk, om het lied echt te laten overkomen bij de mensen in het kerkje. Hij kan de dag dat ze dit voor de eerste keer coverden nog goed herinneren. Ashton zat toen nog niet bij de band en Michael was zo idioot geweest om zich vrijwillig aan te meldden om het drumritme te doen met twee drum ketels. Calum zucht en steekt zijn handen in zijn zakken.

‘Don't waste your time on me, you're already the voice inside my head. I miss you, I miss you. Don't waste your time on me, you're already the voice inside my head. I miss you, I miss you.’

Ashton veegt de volgende laag tranen weg met de mauw van zijn jack. Het is de bedoeling dat dit jack ongedeerd blijft en hij het dan zo kan terug geven aan de winkel waarbij hij het heeft geleend, maar dat is niet gelukt.

En toen kwam het laatste deel van het lied.

‘Don't waste your time on me, you're already the voice inside my head. I miss you, I miss you. Don't waste your time on me, you're already the voice inside my head. I miss you, I miss you.’

Een klein gedeelte mensen klapt voor de twee dappere jongens. Dat ze dit doen is al een enorme pluim waard, maar aangezien dit voor hun twee beste vrienden is, wordt er geklapt. Ashton fronste en Calum zuchtte bibberig. De drummer vindt klappen niet bepaald toepasselijk op een begrafenis, maar als het zo moet.

De jongens lopen langzaam het altaartje af en nemen plaats naast de twee dames.

Dani en Erin keken elkaar met waterige oogjes aan en rillende lippen. ‘Ik mis ze,’ mompelde Erin en Dani knikte. ‘Ik ook.’