Make You Stay (Book 2 of You Trilogy)

Kabanata 20

Hiyang-hiya ako kinabukasan!

I woke up feeling light but when what happened last night flashed in my mind, I immediately felt embarrassed.

Claudine, were you sane? Did you seriously broke down in front of Vince? And you had the guts to sob on his chest, huh? Mukhang nasipunan mo pa nga iyong shirt niya, eh! Just... just what the hell?

Gusto kong sampalin ang sarili ko. Seryoso bang yumakap ako at umiyak sa lalaking nasampal ko nang dalawang beses? Nakakahiya!

Do you know what's embarrassing me the most? The fact that I found comfort in him. I just found fucking comfort in the arms of the man I slapped really hard. At talagang dito pa ako nakikituloy sa kanya. Shit. I feel like a huge burden to him! Pakiramdam ko ang dami-dami ko nang utang na loob sa lalaking yun. Nakakahiya talaga!

Hindi ko puwedeng isisi sa Tuba ang nangyari dahil ilang shots lang naman ang nainom ko at hindi ako nalasing! Hindi ako nalasing! I was very much conscious when I did that. Makes me want to punch myself right now. Tanga tanga mo, Claudine.

Frustrated akong naligo. Halos umiyak ako nang paulit-ulit na nagreplay sa utak ko ang nangyari. Wala sa sarili akong nagbihis. Ni hindi ako gaanong nakapag-ayos sa sarili! 

"Pull yourself together you stupid bitch." I whispered to myself.

Marahas akong bumuga ng hininga at tumulak nalang palabas ng kuwarto. I assume it's still too early kase wala pa si Esme sa kusina. Si Vince mukhang kanina pa iyon nakaalis.

Lutang ako at hindi halos alam kung ano ang gagawin. I wasn't in the mood for coffee so I focused on the dishes I saw in the kitchen sink instead. Nagdesisyon akong maghugas na muna para malibang nang kaunti kaya lang talagang sumasalida si Vince sa utak ko!

Now, what? Ano nalang ang sasabihin niya sa'kin? I just let him see me weak! At ano? Magpapasalamat ba ako sa kanya o mag-so-sorry? Fucking shit. I am going insane!

"Good morning, Miss." 

Nabitawan ko ang hinuhugasang baso nang marinig ang isang malamlam na boses. I heard it crack and broke but I care less for it.

Literal na nanlaki ang mata ko nang makita sa Vince na ngayon ay nasa tabi ko na pala. His eyes turned dark when he glanced at the sink before staring at me. Nabura ang kanyang ngiti at kumunot ang kanyang noo.

"Shit. Are you okay?" nag-aalala niyang tanong.

Lumunok ako at nagdesisyong ignorahin siya. I continued what I was doing when I felt him touching ang gripping my arms causing the broken glass to fall again. Oh shit. Nahawakan ko pala ang basag na baso! At dumudugo na ang kamay ko ngayon. My blood popped the tiny bubbles of the dishwashing liquid.

Talagang may itatanga pa ako!

"Ano ba? What the heck are you doing?" galit na tanong ni Vince.

Natulala ako saglit sa nangyari. The man, on the other hand, looked angry. Umigting ang kanyang panga habang titig na titig sa sugat ko. 

"Let go of me." sabi ko nang mahimasmasan.

Vince glared at me. Imbes na makinig ay hinila niya pa ako.

"Bitawan mo ako sabi!"

"I will, don't worry. Gagamutin ko-"

"No thanks. I can mend it myself-"

"Galit ka ba?" seryoso niyang tanong. 

Ngayon ko lang napansin ang pagtaas-baba ng dibdib ko sa pinaghalong kaba at inis. 

"Ano? Galit ka nga?" tunog naghahamon.

Matalim ko siyang tiningnan bago binawi ang aking braso. The small cut on my fingers sting but I didn't give a fuck.