Sana Ulaşmak İçin

Kırık Kalpler Durağı

"Ali çıldırtma beni kaza geçirdin dün akşam ne demek ben iyiyim kalkmak istiyorum?" 

Ali çoktan kalkmıştı bile yerinden. 

"Hocam lütfen bakın ben iyiyim kan değerlerim gayet iyi kendi test sonuçlarıma da baktım hem beyin sarsıntısı da geçirmemişim lütfen ben nöbete döneyim." Dedi Ali. 

"Ali hiçbir hastamı böyle bir kazadan sonra ertesi gün eve göndermedim ben asistanımı nöbete mi göndereyim?" Dedi Caner ve Ali'yi önlüğünü giyerken izledi. 

"Ben ne diyorum sen üniformanı giyiyorsun Ali bak hocanım ben senin alo..." 

"Caner Hocam bakın benim bu hayatta becerebildiğim bir şey var o da doktorluk ki birkaç gün öncesine kadar o da elimden gitmişti siz beni bu hastaneye alınca tekrar bir şeyim oldu tutunacak hem bazı şeyleri unutmak için benim bir şey yapmaya ihtiyacım var bırakın da en iyi olduğum şeyi yapayım. Lütfen." Dedi Ali. 

Caner ona bir süre baktı sonra derin bir nefes aldı. 

"İyi tamam zaten hastanedeyiz başın falan dönerse hemen müdahale edebiliriz. Yine de bugün seni ameliyata sokmayacağım teorik kısmında olursun ufak müdahaleleri yaparsın tamam mı?" 

"Sağ olun hocam. Bir de..." Dedi Ali. 

Caner ona baktı. 

"Bir şey mi diyecektin?" 

"Evet ben dün önünüzde panik atak geçirdim biliyorsunuz F-Ferman Hocam'ı Nazlı'yı görmek bir de kazayla tetiklenince tutamadım kendimi özür dilerim... Beni böyle görmenizi istemezdim hocam." Dedi Ali ona bakmayarak. 

"Bunun özrü olur mu hiç ne demek özür diliyorum panik atak herkesin başına gelebilecek bir şey asıl benim özür dilemem gerekiyor sen baygınken Ferman Hoca'nı çağırdığım için böyle olacağını tahmin etmem lazımdı ama bir yakının seninle olsun istedim..." 

"Hocam sizin bir suçunuz yok iyi yapmışsınız haklı olarak. Size teşekkür ederim panik atağımı geçirmeme yardımcı olduğunuz için." Dedi Ali. 

Caner gülümsedi ona. 

"Ne demek senin iyi olman önemli. Ben sana daha önce söyledim eğer bana herhangi bir şekilde ihtiyacın olursa sohbet etmek için de olsa ben buradayım hocan olarak değil belki bir arkadaşın olarak. Hadi şimdi asistan odasına Alev orada olacaktı." Dedi Caner ve Ali de gülümseyerek gitti oradan. 

&&&&&

Ferman hastanedeki odasında zombi gibi ellerine bakıyordu. Dünden beri Ali'nin görüntüsü Ferman'ın önünde panik atak geçirmesi üstelik Ferman'ın tetiklemesi bunu ve Ali'nin resmen onu kovuşu gözünden gitmemişti. Ne kadar itmişti Ali'yi onlardan uzağa yapayalnız bırakmıştı sadece o da değil hepsi ayrı ayrı yapmıştı bunu Ali'ye şimdi anlıyordu. Ali şimdi o kadar haklıydı ki... Ama kararlıydı Ferman vazgeçmeyecekti Ali'den ona bir şekilde ulaşacaktı. Bir yolunu bulacaktı. 

Tam o sırada kapısı açıldı ve içeri Adil Hoca girdi. Ferman oturduğu yerde dikeldi. 

"Beni sormuşsun hayırdır?" 

"Hocam buyrun lütfen evet odanızda yoktunuz bir şey söylemem gerekiyor size. Oturun lütfen." Dedi Ferman ve Adil Hoca temkinli bakışlarla oturdu karşısındaki sandalyeye. 

"Hocam öncelikle panik olmanızı gerektiren bir durum yok merak etmeyin baştan haberiniz olsun." 

"Ne paniği evladım korkutma beni." 

"Ali ufak bir kaza geçirmiş dün ama gayet iyi merak etmeyin." Dedi Ferman aceleyle. 

Adil Hoca'nın gözlerindeki şaşkınlık birden korkuya ve paniğe dönüştü yerinden fırladı.