Sana Ulaşmak İçin

Bir Yer Bulalım Dünyadan Uzak

Ali gözlerini açtı. 

"Ali? Ali?" 

Ali birkaç kez kırpıştırdı gözlerini ve gözleri biraz netleştiğinde ona bakan tanıdık bir yüzü fark etti. Ferman onun uyandığına inanamıyormuş gibi bakıyordu ona gözlerinde hem korku hem sevinç vardı. 

"Ali tamam panik yapma sakın bak ben yanındayım Ali geldin geldin tamam iyisin..." Dedi Ferman ve gözlerini ciddi bir rahatlamayla yumdu. Sanki içinde bir şeyler çözülmüştü Ferman'ın ne kadar duyguyu biriktirdiğinin farkında değildi. Kendine gelince bir iki saniye sonra gözlerini açtı Ferman ve Ali'ye baktı. 

Ali elini oksijen maskesine götürüp çıkarmak istedi ama elini kaldıramayacak kadar güçsüz hissediyordu Ali o anda. Ferman onun bakışlarından ne istediğini anlamıştı. 

"Ali zorlama kendini oksijen maskesi biraz kalsın şimdilik ciğerlerini zorlamasan iyi olur. Ben sana her şeyi anlatacağım merak etme. Bir değerlerine bakayım..." 

Ferman Ali'nin bağlı olduğu cihazdan değerleri okudu. Sonra rahatlayarak ona döndü. 

"Değerlerinin hepsi iyi artık gitgide durumun iyiye gidecek demek oluyor hayati tehlikeyi atlatmış gibisin... Çok korkuttun beni biliyorsun değil mi?"

Ali konuşmadan Ferman'a bakıyordu sadece.

Ferman elini saçlarından geçirdi Ali saçlarının dağılmış gözlerinin şişmiş ve kırmızı olduğunu görebiliyordu.  

Başını kaldırıp Ali'ye baktı. 

"Vuruldun hem de gözlerimin önünde... Bir tane sarhoş adam Nazlı'yı vuracakken sen önüne attın kendini... Göğsünden vuruldun hem de kalbinin sağ odacığına çok yakın bir yerden. Ameliyatın tam 17 saat sürdü öyle bir yerdeydi ki kurşun...  Uzmanlık alanım kalp olsa da milimetrik bir ameliyattı benim için bile çok zordu Ali. Hatta bir ara Ela'yı aramayı bile düşündük ama yurt dışında bir konferanstaydı. O yüzden ameliyatı ağır ağır ama çok dikkatli yaptık en ufacık dokuya damara zarar vermeyelim diye. Neyse ki şimdi iyisin. Gerçi ameliyattan sonra biraz sana bağlıydı, uyanmayı seçersen uyanacaktın... Sen de uyanmayı seçtin." Dedi Ferman Ali'ye bakarak. 

Ferman elini uzattı tam Ali'nin saçını okşayacaktı eli havada kaldı öyle. Sonra elini geri çekti Ferman ona acıyla gülümsedi. 

"Bir anda uyanmayacaksın sandım öyle bir yatıyordun ki kalbin öyle ağır atıyordu ki birden kalbin dayanmayı bırakacak sandım... Bana bak bir daha sakın beni bizi sevdiklerini bırakmaya kalkma Ali duydun mu beni bize kızgın olsan hatta nefret etsen bile korkusunu bile yaşatma sensiz bir hayatın bir daha." Dedi Ferman. 

Onlar seni çok seviyorlar Ali sevdiklerine inan. 

Ferman derin bir nefes alarak başını önüne eğdi sonra tekrar kaldırdı başını. 

"Sen şimdi iyi olmaya bak tamam mı? Bir süre uyanık tutacağım seni ama uyumadan dinlenebilirsin. Adil Hoca, Nazlı... Hepsi seni çok merak etti Ali hepimiz zaten başındaydık. İstersen onları da bir çağırayım seni görsünler." Dedi Ferman. 

Ali başını salladı. Ferman da kalktı oradan. 

"Ben geleceğim merak etme seni... Seni bundan sonra bırakabileceğim bir an bile yok Ali inan bana." Dedi Ferman. 

Ali Ferman'a bir süre baktıktan sonra başını çevirdi Ferman da derin bir iç geçirerek çıktı odadan. 

&&&&& aşk için ölmeli aşk o zaman aşk

Ben bazen düşünüyordum da Nazlı senden önce nasıl yaşamışım ben?

Gözlerini bomboş bir şekilde önündeki tabağa dikmişti Nazlı ve yemeğini yemeden sadece tabağa bakıyordu. Açi de yanındaydı ama o da dalgın bakışlarla Nazlı'ya bakıyordu. İçinde Ali'nin sesi yankılanıyordu Nazlı'nın, söylediği her kelime, gülüşü, kahkahası, gözyaşı, gözlerinin ona baktığı nadir anlarda bile yıldızlar kadar güzel parlayışı... Ali'yi öyle görünce hiç korkmadığı kadar korkmuştu Nazlı hayatında. Birden Ali'nin ona dedikleri onun Ali'ye söyledikleri hücum etmişti aklına, kalbine...