Sana Ulaşmak İçin

Sevmeyi Durduramamak

Seni sevmeyi durduramıyorum. Elimi durduramıyorum sana geliyor. İçimi durduramıyorum sana gidiyor. ben ben olmaktan çıkıyorum. Özlüyorum seni. Durduramıyorum, bu neyse bu bu içimdeki şey, durmuyor bitmiyor..  seni sevmeyi durduramıyorum.

&&&&& 

Ferman hızla hastaneye gelmiş ve Ferda'nın olduğu odaya çıkmıştı. Kapıyı açtığında karşılaştığı manzara evlere şenlikti. 

Ferda çılgınlar gibi çırpınıyordu Tanju ve Açi onu tutmaya çalışıyordu Adil Hoca da Ferda'yı yatıştırmaya çalışıyordu sözleriyle. Ferman hemen fırladı onların yanına. 

"Ferda ben Ferman bak bana ne oluyor bak tamam panik atak geçiriyorsun lütfen..." Dedi Ferman. 

Ferda onu görünce bir an kalmıştı ama devam etti. 

"Bırakın beni onu görmem lazım diyorum size!"

"Ferda kızım kimi görmen lazım lütfen söyle bak biz buradayız ben buradayım kızım..." Dedi Adil Hoca çok yorgun gözüküyordu. 

"Ferda bak biziz güvendesin ameliyattan dün çıktın şimdi bir otur kendine gel kimi bulman gerekiyorsa hallederiz tamam mı..." Dedi Ferman. 

"Ferman bırak beni!" 

"Ameliyat sonrası anksiyete atağı niye sedatif vermediniz?" Dedi Ferman Tanju'ya. 

"Ferda'nın diazepama alerjisi var çünkü!" Dedi Adil Hoca ama sesi çatlamıştı artık. 

"Ben halledeceğim tamam Ferda bana bakar mısın bak bana gözlerime bak bana nerede olduğumuzu söyleyebilir misin?"

"Has-hastanedeyiz..." 

"Çok güzel bak şimdi ben Ferman baban yanında biz yanındayız merak etme iyi olacaksın derin derin nefes al lütfen." Dedi Ferman ve Ferda titreye titreye nefesini düzeltmeyi denerken ona baktı. 

"Ah be kızım ah be evladım..." Dedi Adil Hoca gözlerinde yaşlar vardı gelip yatışmış Ferda'nın yanına oturdu ve onun omzuna dokundu. 

"Ne oldu sana böyle? İyisin biz buradayız bak... Arabayla kaza geçirdin ama iyisin..." 

Ferda'nın dudağı titriyordu. 

"Baba ben..."

"Söyle kızım." 

"Ben... Bırakın beni benim kardeşimi bulmam lazım..."

Oradaki herkes bir şaşırmıştı birbirlerine baktılar. 

"Ali'yi mi diyorsun? Çağırırız Ali'yi gelir..."

"Ali değil... Baba benim bir kardeşim var. Ben... Annemin ikinci evliliğinden bir kardeşim var benim baba ben yıllar önce yitirmiştim onu şimdi ondan bir iz buldum... Ben bu izi yıllar sonra bulmuşken onu bulmam lazım öldü sanıyordum ben onu..." 

Ferda'nın etrafındakilere bomba atılmış gibiydi. Özellikle Adil Hoca yeşil gözlerinde bir sürü duyguyu yaşar şekilde baktı Ferda'ya sanki ilk kez bakıyormuş gibi. 

"Ne dedin sen? Senin... annenin bir çocuğu daha mı var?" 

Ferda'nın paniği gözyaşlarına çevrilmişti şimdi. 

"Vardı... Seni terk ettikten sonra annem bir Türk'le daha evlendi ama Amerika'da. Bir erkek kardeşim vardı... O adamla annemin arası çok çalkantılıydı ama kardeşimi çok severdim... Ben tıp fakültesine başladığımda o daha çok küçükken annemle kavga edip ayrıldılar ve bir gün zorla çocuğu alıp kaçırdı... Annem de ben de çok çok aradık onu ama ne bir iz vardı ne bir şey hatta öldü sandık ben çok uzun zaman kardeşimi öldü sandım... Birkaç gün önce ben Amerika'dayken annemin eski eşi bana ulaştı... Hastaymış ölümcül ve hayatının son anlarında çok pişmanlık duymuş dediğine göre pislik adam... Kardeşimin hayatta olduğunu ve o ölmeden önce benimle görüşmesini istediğini söyledi bana ben de anında atlayıp geldim buraya. O gün o arabada kardeşimin babasıyla yani Kemal'le kardeşimin yanına gidiyorduk... O da vardı kazada o nerede?"