Sana Ulaşmak İçin

Haberin Yok Ölüyorum

"Sen... Sen osun... Annemle babamın katilisin sen..."

Ali Ferman'ın bu sözüyle birlikte gözbebekleri kocaman olarak başını ona çevirdi. Ferman sanki hayalet görmüş gibi Sarp'a bakıyordu. Fatoş biraz daha iyiydi ama yine de çırpınıyordu sandalyesinde. Ali Ferman'ın gözlerini görünce Fatoş'a döndü ve ona baktı. 

"Fatoşcum bak biz buradayız panik yok tamam mı canım? İyisin, merak etme." Dedi Ali Fatoş'u yatıştırmaya uğraşarak. Ferman'ın titreyen sesiyle o tarafa baktı ama Ferman ona bakmıyordu. 

"Ali Fatoş'u içeri götür." Dedi Ferman. 

Ali yutkunarak ona baktı. 

"Hocam..."

"Ali Fatoş'u içeri götür. Lütfen." Dedi Ferman tane tane söyleyerek her kelimeyi boğuk bir sesle. Ferman'ın gözlerindeki çıkmak üzere olan fırtınanın başındaki sessizlik gibiydi. Ali onun her an bir çılgınlık yapabileceğini hissedebiliyordu ama Fatoş da önemliydi. Hızlı bir şekilde Fatoş'un sandalyesini aldı ve odaya götürdü onu. 

Ferman gözlerini kısarak Sarp'a bakıyordu bakışlarından kaçan Sarp'a. Her şeyi hatırlamıştı birden. 

"Sensin değil mi? Senin yüzünü... Kamera kayıtlarında uzaktan görmüştüm senin yüzünü ilk gördüğümde tanıdık geliyordun... Ama sen biliyordun değil mi? Beni tanıyordun ilk andan beri benim kim olduğumu iyi biliyordun o yüzden öyle davrandın bana." 

Sarp gözlerini yumdu. 

"Ferman bak ben... Ben ailen için gerçekten çok üzgünüm o gün..."

Ferman o anda gözünün döndüğünü hissetti ve ne yaptığını bilmeden ona hızlı adımlarla ilerleyerek Sarp'ı yakasından tuttu ve merdivenin yanındaki duvara yapıştırdı Sarp'ı. Gürültüyü duyan etraftakiler oraya dönmüştü. 

"Ailemin adını ağzına alma!" Diye bağırdı Ferman. 

"Ferman bak biliyorum haklısın o gün kaçmamalıydım biliyorum ama annenle babanı öldürmem bir kazaydı gerçekten..."

"Ya araba şarampole uçmuştu sen ne diyorsun ya ne diyorsun..."

Etraftakiler oraya koşturmaya başlamıştı ama Ferman tek elini kaldırdı.

"Kimse karışmasın!" Diye gürledi. 

Ali de o anda kapıdan çıkmıştı Ferman'ı öyle görünce hemen oraya koştu. 

"Ferman Hocam ne yapıyorsunuz..." Dedi Ali. 

Ferman Ali'yi duymamıştı bile Sarp'ın boğazını sıkıyordu. 

"On sekiz yaşındaydım ben ya on sekiz Fatoş küçücüktü daha ya sen onlara çarptıktan sonra kaçtın kaçtın belki onları o gün hastaneye götürseydin yaşıyor olurlardı ama sen kaçtın... Şimdi hiçbir şey yokmuş gibi hayatına devam ettin hem de doktor olarak? Ya sen bir katilsin doktor olmayı hak etmiyorsun duydun mu beni? Niye kaçtın neden?" Dedi Ferman. 

"Hocam, hocam lütfen bakın boğacaksınız lütfen yapmayın hocam..." Dedi Ali panik içinde. 

"Ferman bak ben de çok gençtim sarhoştum korktum işte... Biliyorum sonrasında seni Fatoş'u araştırdım gizlice takip ettim seni makalelerden doktor olduğunu duyunca hayatınıza devam ettiğinizi duyunca çok sevinmiştim..." Dedi Sarp. 

Ferman Sarp'ı tutup bir daha duvara çarptı. 

"Ne sevinmesi ne hayatı ya ben seni niye öldürmeyeyim şimdi söyle..."

"Hocam!"

"Ferman lütfen..." Dedi Sarp. 

Ferman birden birinin onu Sarp'ın üstünden çekip sıkıca tutmasıyla kendine geldi. Gördüğü kişi onu şok etmişti.