Dear vampire 🍷 / Hyunlix

9🍷

Thurisaz- Endless

Hyunjin'le konuşmamızın ardından 2-3 saat geçmişti ve biz bu zamanda Jisunglarla kahvaltı yapıp havadan sudan konuşmuştuk. Tabiiki bu sırada Hyunjin ortalarda hiç görünmemişti.

En sonunda çadırları toplama vakti gelmişti.

Çadıra doğru ilerlerken birden yanımda beliren bedenle irkilerek ona doğru dönmüştüm.

Bu Hyunjin'di.

"Ödümü kopardın! Tanrı aşkına, neden böyle yapıyorsun?"

"Hoşuma gidiyor."

Omuzunu silkmesiyle omuzuna sert bir yumruk geçirdim.

Ben onun canının acımasını beklerken o en ufak bir sarsıntı bile yaşamamıştı.

Ben şaşkınca ona bakarken, o da bana dönerek hafifçe dudaklarını kıvırdı. Bir nevi gülmüştü belkide.

"İyi denemeydi Lee."

"Ne yani, canın acımadı mı?"

"Hayır. Benim doğam böyle Felix. Benim canım kolay kolay acımaz."

"İstesem acıtabilirdim."

"Tabii."

"Gerçekten."

"Tabii."

"Hwang Hyunjin!"

Ağzı kapalı bir şekilde gülerken bende hafifçe gülümsedim. Nedense onu güldürmek hoşuma gitmişti.

Çadıra geldiğimizde yere sabitlenmiş çivileri gördükten sonra duraksadım.

"Çekiç bulmamız lazım. Çiviler yere sabitli."

"Gerek yok."

Hyunjin'e anlamsız bakışlar attıktan sonra ellerimi bağlayarak onu izlemeye başladım.

Hyunjin bana kısaca bir bakış atıp yerdeki büyük çivilerden birine ellini uzattı. Çiviyi kavrayıp çektiğinde zorlamadan çiviyi çıkarmıştı.

Ben yine şaşkınca bakarken ban göz kırpmıştı. Tabiiki bende gözümü kaçırmıştım.

Tüm çivileri çıkarttıktan sonra çivileri bana uzattı.

Daha sonra çadırın geri kalan yerlerini halletmeye başladığında kısa sürede çadır katlanmış hale gelmişti.

En sonunda çadırı çantaya koyarak yanıma geldi.

"Süpersin."

Dediğim şeyle omuzlarımızı çarptırdı.

Omuzumun Hyunjin'in omuzuyla çarpmasıyla tökezlemiştim. Ben zar zor ayakta kalırken omuzumu tutarak ona döndüm.

O ise şaşkınca bana bakıyordu.

"Pardon, çok özür dilerim. Aslında sadece omuzumu değdirmiştim."

Hyunjin'in suratında ilk defa böyle bir ifade görüyordum.

Gerçekten üzgün ve şaşırmış görünüyordu.

"Sorun değil. Çok acımadı zaten. Hatta geçti bile."

"Aklını okuyabildiğimi bildiğin halde neden yalan söylüyorsun ki."

Ben de ne diyeceğimi bilemediğim için omuz silktim.