"Artık Felix'i görebilir miyiz?"
Sıkıntıyla ofladım. Dakikalardır aynı şeyi soruyorlardı ve artık bunalmıştım.
"Gelin."
Ayağa kalktım ve laboratuvara doğru ilerledim.
Merdivenlerden inerken onlarında arkamdan geldiğini biliyordum.
Laboratuvara girdiğimiz anda ikisininde beyninde yankılanan şaşkınlık nidaları yüzümü buruşturmama neden olmuştu.
"Evin bodrumuna üs kurmuşsunuz. Okuldakinden daha fazla teleskop var burda."
Jisung'un saçma yorumuna karşı gözlerimi devirdim.
"Hevesini kırmak istemem ama onlar teleskop değil, mikroskop."
Arkamızda beliren babamla Chan ve ben dışında herkes irkilmişti.
Seungmin arkasındaki masaya korkuyla yaslanırken Jisung sadece korkuyla bakıyordu.
Babamın safkanlık özelliği buydu; aniden ortada belirir ve insanları korkuturdu. Üstelik bundan çok fazla zevk alıyordu.
"P-pardon efendim, b-ben biyoloji dersinde u-uyumuştum."
Jisung'un söylediklerine babam kahkaha atmıştı.
Ardından babam bana döndü.
"Yongbok'un yakın arkadaşları. Yongbok'u görmek istiyorlar."
Babam sahte bir şekilde düşünüyormuş gibi yaptı.
Aklını okuduğumda yapacağı şakayı görmezden gelmeye çalıştım.
"Hmm, hayatım, az önce yemekte yediğimiz yemek Yongbok muydu?"
Chris sırıtırken yan odadan annem geldi.
"Evet hayatım. Ah siz onun arkadaşı mısınız? Açıkçası eti ve kanı mükemmeldi. Yine olsa yine yeriz. Teşekkür ederiz."
İkiside son derece mükemmel bir şekilde rol yapıyordu. Ve çok eğlendikleri açıktı.
Jisung donmuş bir şekilde bakarken Seungmin kızarmıştı ve neredeyse ağlamak üzereydi.
"Onu görmenizi bekleseydik keşke. Ama yapacak bir şey yok. Çünkü onu çoktan yedik."
Babam gülümseyerek konuştuğunda Seungmin iyice kızarıyordu.
Han'ın ise bayılmasına son 10 saniye falan kalmıştı sanırım.
"Baba, bayılmak üzereler."
"Sadece eğleniyordum."
En sonunda şakaya son vermeye karar vermişlerdi.
Chan Hyung hala laboratuvarın camdan kapısına yaslanarak gülüyordu.
"Felix'i yemedik. Gidip görebilirsiniz."
Annem beyaz renkli kapıyı gösterdiğinde Jisung derin bir nefes almıştı.
Seungmin ise koşarcasına annemin gösterdiği odaya girdi.
Onun bu hallerine ben de gülmeden
edememiştim....
———————————————————
Felix'i laboratuvardan çıkarıp odama götürmüştüm. Laboratuvar orda yapılan deneyler ve ilaçlar yüzünden soğuktu.
Biz soğuğu hissetmezdik ancak Felix üşürdü.
Yatırdığım yatağa yaklaşıp yüzünü incelemeye başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dear vampire 🍷 / Hyunlix
Fanfiction"Kimsenin kanı bu kadar başımı döndürmemişti." "-... ve kimsenin kanı için bu kadar direnmemiştim." Gerçek hikaye Dear Vampire / Hyunlix gerçek yazar @jikookunbuzpateni Ben sadece Hyunlix versiyonu'nu yazdım ve tabiiki izin aldım
