Dear vampire 🍷 / Hyunlix

5🍷

"Kimsin sen Hyunjin?"

Sorumu bekliyormuş gibi. Hiç şaşırmamıştı ve yüzündeki bakış bir an bile değişmemişti.

Ben dikkate yüzüne bakarken sonunda gözlerinin odağı haline gelebilmiştim.

"Sonra,Felix."

Sinirle doğruldum. Şaka mı yapıyordu bu?

"Ne demek sonra? Ne zamana kadar geçiştireceksin beni? İçinde bulunduğum durumun neden kaynaklandığını bile bilmiyorum ben. Beni etkileyecek şeyin ne olduğunu bile bilmiyorum....-"

Oturduğu yere yaklaşıp aramızdaki mesafeyi azalttım. O sırada gözümden yaş düşmüştü.

Olaylar beni oldukça yormuş duygusal ruhumu harekete geçirmişti.

"-.... Ben şu an karşımda duran kişinin aslında kim olduğunu bilmiyorum...-"

İşaret parmağımla göğsüne bastırdım.

"-...Ben senin kim olduğunu bile bilmiyorum Hyunjin..."

Göz yaşlarımın artmasıyla Hyunjin bir elini belime diğer elini enseme koyup başımı göğsüne yatırdı. Bir yandan da saçımı ve belimi okşuyordu.

Karşı koymadım.

İyi hissettiriyordu.

Hıçkırıklarım iç çekmeye dönüşmesinden sonra Hyunjin konuşmaya başlamıştı.

"Şimdi değil Felix. Bugün yeterince yoruldun. Beni dinlerken yorgun olmanı istemiyorum. Uyu ve dinlen. Uyandığında anlatacağım."

"Söz mü?"

Güldü. Bu duyduğum en güzel gülme tınısıydı.

"Söz."

Gülümsedim....

"Sana bir şey olmasına izin vermeyeceğim... Hiç bir şey seni etkilemeyecek. İnan bana...."

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

Uyandığımda hava aydınlanmıştı. Yattığım yerden doğrulup çadırdan dışarı çıktım.

Gözüme çarpan ilk şey Chris'in ve Hyunjin'in ormanın girişinde konuşuyor olduklarıydı.

Yanlarına doğru yürümeye başladım.

Benim yanlarına gitmemle ikiside susup bana bakmıştı. Ardından Chan hafifçe öksürüp toparlandı.

"Ben gideyim. Sonra konuşuruz Hyunjin."

Hyunjin kafasını salladı.

Chris gittikten sonra Hyunjin bana döndü.

"Daha iyi misin?"

Gülümsedim. Şimdi beni başından savmak için bir bahanesi yoktu.

"Evet, iyiyim. Seni dinleyebilecek kadar iyiyim."

Başını tamam anlamında salladı.

"O zaman bu gece saat 00:00' de."

Ofladım.

"Yine mi beklemem gerekiyor."