" လရောင်ခြွေ " [[ COMPLETED ]]✔

ရှစ်ဇွမ်းပိစိလေး (၂၈)___

## UNICODE ##

[[ ရှစ်ဇွမ်းပိစိလေး ]] အခန်း (၂၈)
_______________________________

" ဘာ..ဖြစ်တယ် မုနန်ကောက အာရုံသုံးပါးပျောက်နေတယ် ဟုတ်လား..? "

ချူးလီဖုန်း က မျက်ရည်များကို ပင့်ကာသုတ်ရင်း ရိပေါ့်အား ခေါင်းညိမ့်ပြသည်..။ ထာဝရအတွက်လား..? တစ်ခဏအတွက်လား မသိပေမယ့် လက်ရှိအခြေအနေတွင် ချွေမုနန်မှာ အာရုံသုံးပါး ပျောက်ဆုံးနေခဲ့သည်..။

" ဘာအာရုံတွေလဲ..? "

" မျက်လုံးတွေက ကြည်ကြည်လင်လင် မမြင်ရဘူးတဲ့..ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း နာကျင်မှုကို မခံစားရတဲ့အပြင် စကားသံတွေကိုလည်း ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်း ပဲ ကြားရတယ်တဲ့.."

"ဘာ!  "

ရိပေါ် မှာ ယောင်ယမ်းကာ နောက်ဆုတ်မိပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် အိပ်မောကျနေသော မုနန်ကောကို ကြည့်လိုက်မိတယ်..။ နွီလော်မြက်ရဲ့ ဆိုးကျိုးက ဒီလောက်တောင် ပြင်းထန်သတဲ့လား..? အစကတော့ ထျန်ခယ့် လိမ်နေတယ်လို့ပဲ ထင်ခဲ့မိတာ မုနန်ကောမှာပါ ခုလိုလိုက်ဖြစ်မှတော့ သူလိမ်နေတာ မဟုတ်ဘူးပဲ..။

"ချူးကော ဘာဆက်လုပ်ဖို့ စဥ်းစားထားလဲဟင် "

"အတတ်နိုင်ဆုံး ကုသကြည့်ရမှာပေါ့ ဒီလောက်ထိ နေပြန်ကောင်းလာတာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်ရမှာ "

"အင်း ကျွန်တော်ရော ဘာကူညီပေးရမလဲ! "

" မလိုဘူး ထျန်ကျန့်ကိုသာ အဖော်လုပ်ပေးလိုက် ဟိုမှာ အပေါက်ဝမှာ ပြူတစ်ပြူတစ်နဲ့ ပေါက်စီလေးကို ကြည့်နေတယ် "

လှည့်ကြည့်မိတော့ အမှန်တကယ်ပင် လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်နေသော ထျန်ကျန့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ သူနဲ့ အကြည့်ချင်းဆုံသွားတော့ ဟီးးခနဲရယ်ပြလာပြီး လက်ယပ်ကာခေါ်နေသည်..။

ချူးလီဖုန်း မှာ ခေါင်းကိုသာ အသာယမ်းပြီး..

"သွားတော့ "

" ကျွန်တော် တောင်စွယ်ပေါ်မှာပဲ ရှိမယ်နော် ချူးကော တစ်ခုခုလိုအပ်ရင် လှမ်းခေါ်လိုက် "

"အင်း.."

သူ့ဆီ ခြေလှမ်းကျဲများနဲ့ လျောက်လာတဲ့ မသေမျိုးအလှလေးကို ထျန်ကျန့်မှာ လက်နှစ်ဖက်ဆန့်ကာ ဆီးကြိုသည်..။ ပြီးနောက် အခန်းထဲ ခေါင်းပြူကာ ချောင်းကြည့်ရင်း..