evian ✓

3 | time travel

Spor salonunda beden dersinde oluşumuzdan dolayı tüm sınıfla birlikte basketbol sahası etrafında koşu yaparken, bir yandan yanımdaki Nayeon'a yaşadığım şeyleri anlatıyordum.

''... işte öyle. Evian'mış!''

''İnanamıyorum...''

Nayeon çok sportif (!) bir insan olduğundan daha ilk turda nefes nefese kalmışken, bir yandan benimle konuşmaya çalışıyor, ama tıkanıyordu nefesi. Önümüzde ve arkamızda sınıftakiler iki sıra yan yana halde koşuyorduk. Nayeon yanımdaydı. Sunhee ve arkadaşı ise beden hocasına her ders olduğu gibi karnı ağrıdığı yalanını söyleyerek tribünlerde oturmuş, izliyordu bizi.

"Sen büyü falan yapsan düzelir mi?"

"Hani büyülere inanmıyordun sen?"

"Adam kedi olmuş, daha ne göreyim inanmak için."

Gerçekten şok içindeydim.

"Çıkışta bize gel. Bir şey yap düzelt şunu da sosyal medyada ünlü olacağım paylaşıp." dedim hala koşmaya devam ederken. Tribünlerin, Sunhee'nin oturduğu yere yaklaşmıştık ve kızın tiksinti dolu bakışları her zamanki gibi üzerimdeydi.

Onu umursamamıştım, taa ki tam önünden koşarkan çelme takıp düşmemi sağlayana kadar.

Ben ne olduğunu anlayamadan kızın uzattığı ayağına takılıp birden yere kapaklanırken, kolumun üzerine düşmem sonucunda acıyla inledim. Sınıfın koşusu da benim düşmemle durmuş, herkes bana bakıp gülmeye başlamıştı. Kaşarhee de dahil. Eğleniyordu benimle.

Sırt üstü yatarak aşırı derecede acıyan ve muhtemelen kanayan dirseğimi tutarken Nayeon geldi telaşla yanıma.

"İyi misin?!"

Arkadaşım diğerlerinin aksine bana gülmeyip endişelenirken yanıma eğildi hemen. Ben hala yerde uzanarak kolumun acısına yüzümü buruşturuyordum.

Gülmeyen bir kişi daha vardı.

Park Jimin...

"İyi misin Jungkook?" diyen o muhteşem sesi duymamla karşımda endişeyle bana doğru eğilen kumral çocuğa baktım. Saniyesinde gözlerim büyümüş ve kalbim çarpmaya başlamışken o, koşmaktan kızaran şirin yanaklarıyla birlikte benden bir cevap bekliyordu.

"Dirseğin kanıyor."

"İyiyim aşk- Jimin. Teşekkürler."

Çekingence ona gülümserken dirseğimin acısını bile unutmuştum. Sınıftakiler onun gelmesi ile artık gülmeyi bırakmış, rastgele yerlere dağılırken veya izlemeye devam ederken Jimin çömeldiği yerden elini uzatmıştı bana doğru kalkmam için. Bir eline, bir de ona baktıktan sonra elini tuttum ve sırtımı zeminden kaldırdıktan sonra aynı anda ayaklandık.

Elini tutmuştum!

Bir daha yıkamayacağım.

"Gel revire gidelim."

"Yok yok gerek yok. Küçük bir sıyrık."

Panikle reddettim onu. Aptal Jungkook, beş dakika fazla vakit geçirebilirdin!

Ama Yoongi seni tokat manyağı yapardı.

Jimin bana tekrardan o sıcak gülümsemesini sunduğunda, panikten çok saçma bir şekilde otuz iki dişimle karşılık verdiğimde gözlerimi kırpıştırarak izliyordum onu.

Çok güzel bir kalbi vardı.

Ona aşık olmayayım da kime olayım?

------------