evian ✓

20 | elixir

5 yıl önce

"Armonde geldi, efendim."

Bacak bacak üstüne atıp her zamanki dik duruşu ve gözlerinden asla eksik etmediği kibirle tek kaşını kaldırdı, Evian. Dudaklarını yaladı ve karşısında ellerini önünde birleştirmiş yardımcısına anlamsız gözlerle baktı.

"On sekizinci yaş günü hediyem olarak kim olduğunu bilmediğim birini mi getirdiniz?"

"Armonde aynı zamanda bir yazar ve asker, efendim. Askerlik eğitiminize o devam edecek."

Karşısındaki on sekiz yaşındaki mavi gözlü prens süzdü yardımcısını baştan aşağı, duyduğu şeyle. Önceki öğretmenini kovmuştu. Üç yıldır ona eğitim veren öğretmenini sırf sıkıldığı için kovacak kadar kibirli ve bencildi Evian.

Şımarıktı.

Kral olmaktı tek hedefi ve bunun için yaşının gelmesini sabırsızlıkla bekliyordu. Gözü, güç ve otoriteden başka bir şey görmüyordu.

"İyi. Getir, bakalım kimmiş."

Kafasını eğerek prensin dediğine itaat etmek için arkasını prense saygı anlamında dönmeden zaten açık olan kapıdan kapıdaki askerlere işaret yaptı. Bunun üzerine, kapının ardından birinin önce ayakları, sonra tüm bedeni ve en son yüzüyle, çıktı Evian'ın karşısına.

Donuk ve sert bir yüzü, simsiyah ve arkada bağladığı saçlarından beyaz tenine değen saç tutamlarıyla, giydiği rütbeli asker kıyafeti ve ifadesiz yüzüyle, tamamen Evian'ın dikkatini çekmişti.

Gördüğü kişinin yakışıklılığıyla kaşlarını kaldırdı Evian. Bu esnada adam, onunla herhangi bir göz teması kurmadan oraya doğru yürüdü. Son derece ciddiydi. Normalde, Evian bu kadar ciddi ve meslek odaklı insanları sevmezdi ama şuan gözlerini alamıyordu ondan. Dudaklarından, gözlerinden...

Yürüyerek Evian'ın önüne geldiği esnada, tam karşısında durdu ve ellerini arkada birleştirip kendisini süzen bir çift mavi göze baktı.

İlk göz teması da o an gerçekleşti.

İkisi de durdu.

Armonde, kendini tanıtmak için açtığı ağzıyla kalakaldı. İkisinin de bedeninde tuhaf bir etki oluşmuştu ve kimse inkar edemezdi bunu, daha önce hiç yaşamamışlardı.

Ve daha o anda, birbirlerinin hayatlarını kökünden değiştirecekleri belliydi.

------

Paul

"Evian! Jungkook!"

Yaklaşık yarım saattir yürüdüğümüz kocaman ormanın içinde, karların arasında üzerime aldığımız montlar sayesinde sıcak kalabiliyorduk.

Ve, Evian ile Jungkook'un saatlerdir bu ormanda olduğunu var sayarsak, iyi olmaları için dua etmekten başka bir şey kalmıyordu elimizde.

"Evian!"

"Ben üşüyorum." dedi Theo, kendi kendine ama ben fark etmiştim. Aramız iyi olmasa da arkadaş olduğumuzun bilincinde olarak bir çare düşünmeye başladım.