Gekwetst (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 7 'Ingewikkeld'

Floris' POV

"En hoe is je nieuwe partner?"
Michel en ik zitten samen aan de bar van ons stamcafé. Ik neem een slokje van mijn bier om tijd te rekken. Ik weet namelijk niet precies hoe ik moet antwoorden.
"Ze is een eh... aardige vrouw," besluit ik uiteindelijk.
"Van Dongen heet ze toch? Mooie vrouw, inderdaad." Michel grijnst.
"Maar wel een beetje te oud voor mij."
Chagrijnig neem ik nog een slok van mijn bier. Ik vind het irritant dat hij zo over Eva praat, maar als ik er iets van zou zeggen zou dat natuurlijk raar zijn. Michel is zevenentwintig en werkt net drie jaar bij de recherche. Hij is lang, knap, gespierd en heeft kort blond haar. Hij houdt er nogal veel vriendinnetjes op na en normaal heb ik daar eigenlijk geen problemen mee, maar dat hij ook zo naar Eva kijkt irriteert me. Gelukkig vindt hij haar te oud. En dat terwijl er tussen Eva en hem maar één jaar meer verschil zit dan tussen Eva en ikzelf...
"Maareh... Laura zei dat je d'r al kent?"
Ik verslik me bijna in mijn bier.
"Wat? Hoe weet Laura dat nou weer?"
"Dus het is zo?" Michel grijnst breed. "Waar ken je d'r van? Uit Maastricht?"
Ik moet nog steeds hoesten, dus ik knik als bevestiging.
"Eén van je vriendinnetjes zeker, ouwe?" Weer verslik ik me bijna in het bier.
Michel noemt mij altijd 'ouwe' en ik noem hem altijd 'jonge' of 'De Jonge' omdat dat toevallig ook zijn achternaam is. We schelen meer dan 15 jaar, maar toch kunnen we het erg goed vinden. Samen met Nik zaten we altijd in dit café. Ik slik en schuif die gedachte gauw weg.
"Nou? Of had je in Maastricht ook geen vrouwen?"
"Eva is nooit een 'vriendinnetje' van me geweest." Probeer ik zo normaal mogelijk te zeggen, wat me erg veel moeite kost.
"Maar je hebt d'r wel in bed gekregen," zegt Michel tevreden. "Goed werk man! Hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Was ze erg dronken? Was het een one-night stand of hebben jullie het vaker gedaan?"
"Ik heb nooit gezegd dat ik met haar naar bed ben geweest," onderbreek ik hem zo kalm mogelijk.
Michel grijnst. "Niet met woorden, nee. Nou, ga je me nog vertellen wat er gebeurd is?" Ik zucht. Ik kan het het beste maar vertellen, anders houdt Michel er nooit over op. Een deel van het verhaal dan.
"Ja, ik had een one-night stand met haar - allebei 100% nuchter - en toen bleek ze verloofd te zijn." Dat de hele situatie nog wat ingewikkelder was, zoals het feit dat ze mijn partner was, haar verloofde een erg goede vriend en ik met beiden in één huis woonde, laat ik maar even achterwege. Michel hoeft niet alles te weten...
"Auch!" Michel kijkt me verbaasd aan. "Dat had ik niet achter haar gezocht. Ze leek me zo braaf. Wow, en nu zijn jullie partners? Hoe is dat dan? Ongemakkelijk zeker?" Hij lacht. "Is ze eigenlijk nog steeds samen met die man waar ze dus op cheatte?"
Ik zucht. "Het is inderdaad ongemakkelijk. En dat weet ik niet zeker, maar ik denk het niet. Ze was uiteindelijk wel met die man getrouwd, maar ze is hier nu in haar eentje en reageert extreem prikkelbaar als ik over hem begin."
"Hij heeft haar dus gedumpt," constateert Michel.
"Ik weet het niet..." zeg ik twijfelend.
"Ach, het is een vrouw, hè. Vrouwen hebben nou eenmaal ingewikkelde emoties enzo. Die reageren dan zo als je ze dumpt. Ik kan het weten." Hij knipoogt naar me en wenkt de barman. "Nog twee biertjes alstublieft."
"Nee, voor mij graag een whisky," zeg ik.
"Komt eraan," antwoordt de barman. Hij zet de drankjes voor ons neer en ik sla mijn whisky in één keer achterover.
"Zo, ouwe, jij hebt er zin in," merkt Michel op. "Morgen moeten we weer werken hè?"
Het kan me niet schelen. Ik heb geen zin om nog langer te piekeren over Eva en zo slaap ik tenminste goed. Dus wenk ik de barman om nog een whisky te bestellen.

Eva's POV

Ik kijk naar mijn bord. Ik weet nou niet precies wat erop ligt. Het ziet er ingewikkeld uit. Maar wel erg mooi natuurlijk. Net als de gerechten die Frank en Floris altijd voor me bereidden...
Ik zit in het restaurant van mijn hotel en het is nogal ongemakkelijk. Het is heel chique en ik zit hier gewoon in mijn alledaagse kleding. Bovendien ben ik de enige die helemaal alleen zit.
"Wat... Eh... Is het ook alweer precies?" vraag ik uiteindelijk toch maar aan de ober, doelend op het eten wat hij me net heeft voorgeschoteld. Hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan waarna hij wat moeilijke namen van etenswaren en ingewikkelde kooktermen opnoemt. Ik knik maar wat. Het is in ieder geval iets met rundvlees en aubergine. De rest gaat langs me heen. Deels omdat ik het niet begrijp, maar ook omdat ik er weer eens niet bij ben met m'n hoofd. Ik bedank de ober en begin te eten. Ik moet toegeven dat het erg lekker is. Niet zo lekker als bami natuurlijk, maar voor zoiets ingewikkelds is het erg goed. Shit, waarom heb ik nou niet even opgelet? Eerst iets willekeurigs van de kaart kiezen, het dan nog een keer navragen en vervolgens wéér vergeten wat je nou eigenlijk hebt besteld. Wat ben ik toch weer handig bezig. Ik zucht. Mijn gedachtes dwalen af naar Floris en Frank en Finn. Het eten smaakt opeens veel minder en ik leg mijn bestek op de rand van mijn bord als teken dat ik uitgegeten ben.

Na het eten ga ik naar mijn kamer. Allerlei dingen spoken nog door mijn hoofd waardoor ik ondertussen behoorlijke koppijn heb. Ik pak een handdoek en stap onder de douche. De warme stralen water ontspannen me gelukkig een beetje, maar zodra ik in mijn bed lig beginnen mijn hersenen weer te malen. Wat als Wolfs weer naar Frank vraagt? Misschien moet ik het hem gewoon vertellen. Lang niet alles natuurlijk, maar hij heeft wel het recht om te weten wat er gebeurd is met Frank. Frank en hij waren tenslotte vrienden. Meteen verbeter ik mezelf. Hij en Frank waren vrienden, ja. Hij en ik waren ook vrienden. Toch verliet hij ons allebei en heeft hij nooit meer iets van zich laten horen. Hij heeft het recht dus helemaal niet om te weten wat er is gebeurd met Frank. Ik had hem nog zo gesmeekt om niet weg te gaan. Ik heb zo hard geprobeerd om de laatste keer dat ik hem zag te vergeten, maar mijn hoofd plaagt me op de een of andere manier altijd met de gedachten en herinneringen die ik liever niet wil zien.

Ik zat op mijn bed en probeerde rustig te blijven en vooral niet te denken aan wat er morgen zou gebeuren toen opeens mijn kamerdeur open ging. Ik keek op en in de deuropening stond Floris.
"Wolfs? Is er iets?" vroeg ik.
Hij liep naar me toe en kwam op de rand van m'n bed zitten. "Ik moet je iets vertellen, Eef."
"Wat dan?"
"Ik ga weg."
Ik schrok. "Wat? Waar ga je heen?"
"Ik ga weg uit Maastricht."
"Waarom? Wanneer?" Ik kwam naast hem zitten op de bedrand.
"Ik wil dat jij gelukkig wordt Eva." Hij keek me niet aan, maar staarde voor zich uit in het niets.
"Je komt toch wel op onze bruiloft hè?" Vroeg ik zacht, bang voor het antwoord dat zou volgen.
Nog steeds keek hij me niet aan. "Ik weet het niet. Het lijkt me geen goed idee."
Hij stond op en wilde weglopen, maar ik liep achter hem aan en pakte zijn hand. "Floris, wacht!" Hij draaide zich om en ik sloeg mijn armen om zijn middel. Al snel voelde ik zijn sterke armen ook om mij heen. Zachtjes streelde hij mijn rug. Ik voelde me zo veilig.
Voor de zoveelste keer in de afgelopen paar weken vroeg ik me af of ik een vergissing beging. Het maakte echter niet meer uit, want ik had mijn beslissing al gemaakt en ik kon niet meer terug.
Toch wilde ik dat ik dit moment stil kon zetten om het net wat langer mee te maken dan ik eigenlijk mocht.
"Flo, ga niet weg, alsjeblieft," fluisterde ik tegen zijn borst.
Hij kuste mijn kruin,
"Ik hou van je Eef. Wees gelukkig." waren zijn laatste woorden. Daarna liet hij me los en liep hij mijn kamer uit.
Mijn leven uit.
Ik liet me op mijn bed vallen en probeerde tevergeefs te vechten tegen de eindeloze stroom tranen.

De volgende ochtend was hij weg.
Ik was naïef en hoopte dat hij misschien alsnog langs zou komen op de bruiloft.
Maar hij kwam niet.
De persoon om wie ik het meeste gaf, was niet op mijn bruiloft en iets in mij brak.

A/N:
Heeeey, opnieuw heel erg bedankt als je m'n verhaal nog steeds leest❤ Ik hoop dat jullie het goed vinden!
Ik heb nu een tussenuurtje, dus kan ik aan het deel voor morgen werken!! Daarin zullen jullie kennis maken met Laura :) xxx