Gekwetst (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 14 'Verleiding'

Floris' POV

Ik zit aan de bar te praten met wat collega's, maar stiekem houd ik Eva in de gaten. Ze hangt nog steeds rond bij die twee mannen waar ze eerder deze avond heen ging nadat ze tegen me aan liep.
Ze blijft ook maar doordrinken. Als ik niet nog steeds boos op haar was geweest, had ik daar wel iets over gezegd. Het is niets voor haar. Eva drinkt nooit. Bovendien woont ze in Arnhem-Zuid en moet ze zometeen dus nog naar huis rijden.
Ach, ze zoekt het ook zelf maar uit, denk ik chagrijnig. Misschien wil één van die 'aardige' collega's haar wel een lift naar huis geven.
Ik houd mezelf voor dat het me niet boeit, maar ik moet er echt niet aan denken dat ze met een van die mannen mee naar huis gaat.
Ze staan nu op de dansvloer en Eva gaat helemaal los. Ze is duidelijk straalbezopen.
"Hé, Floris! Laat die meid toch lekker d'r gang gaan!" haalt Michel me uit mijn gedachten. Op de een of andere manier kon hij precies raden waar ik aan dacht. Ik maak mijn blik los van Eva en draai me om naar hem, een beetje betrapt. Is het echt zo overduidelijk dat ik haar in de gaten houd? Ik besluit niet te antwoorden op wat Michel zei en bestel nog een biertje. Daarna begin ik snel over een ander onderwerp en kletsen we vervolgens over van alles en nog wat, maar gelukkig niet over Eva.
Laura is al naar huis. Haar man zit een week in het buitenland, wat betekent dat zij alleen voor haar twee dochtertjes moet zorgen. Daarom wilde ze graag vroeg naar bed. Ik had haar even naar huis gebracht, omdat haar man de auto mee heeft en haar huis nog best een stukje fietsen is. Bovendien moet ze dan door een eng stukje fietsen waar al vaak misdrijven gepleegd zijn zoals verkrachting en vechtpartijen. Dat zij daar 's nachts zou fietsen vond ik niet echt een fijn idee.
Laura is als een zusje voor me. Ze kwam vlak na mij op het bureau werken en was het eerste jaar mijn partner, tot ze met zwangerschapsverlof ging.
Vlak nadat ze hier kwam werken kreeg haar man een auto ongeluk waardoor hij een lange tijd in het ziekenhuis lag. Haar oudste dochter, Nina, was toen nog maar twee jaar en ze had het superdruk met werken, voor haar kind zorgen en haar man bezoeken. Ik heb haar toen veel geholpen en gesteund en daar was ze me erg dankbaar voor. Met haar man kwam gelukkig alles goed en al snel werd Laura zwanger van haar tweede kindje. Nu zijn ze een heel lief gezinnetje met z'n vieren.
Toen Laura weer kwam werken, was Nik al mijn partner. Daarom kreeg ze toen Michel als partner toegewezen. Gelukkig werken we nog steeds vaak samen. Ook zie ik haar buiten werktijden wel eens voor de gezelligheid. We zijn best close geworden in die tijd dat haar man in het ziekenhuis lag en ze weet veel over mij. Maar over Eva heb ik haar nooit verteld en daar ben ik nu ontzettend blij mee.

Ik kijk op mijn horloge. Het is tien voor één. Om één uur is het feest al afgelopen. Michel vraagt me of ik misschien nog mee ga naar een andere bar vanavond, maar daar heb ik niet zo'n zin in. Hij antwoordt, zogenaamd erg teleurgesteld in me, dat hij dan maar alvast gaat, want om één uur wil natuurlijk iedereen weg en dan wordt het lekker druk bij de uitgang. Hij heeft een punt, maar toch blijf ik nog even zitten. Ik weet eigenlijk niet waarom, maar ik heb gewoon nog geen zin om al te vertrekken.
Eva heb ik helaas niet meer gezien. Om één uur wordt er geroepen dat we er allemaal uit moeten, dus volg ik de rest van mijn collega's naar buiten. Daar aangekomen hoor ik opeens iemand mijn naam roepen: "Hé, Wolfs!"
Ik kijk om en zie één van mijn mannelijke collega's met een grote grijns op z'n gezicht. Om zijn nek hangt een dronken, lachende Eva.
"Dit is toch jouw partner? Weet jij misschien waar ze woont? Dan kan ik haar naar huis brengen."
"Ik kan nog heel goed zelf rijden hoor," brengt Eva uit.
We negeren Eva beiden: het is overduidelijk dat ze daar niet toe in staat is.
"Nou?" vraagt mijn collega, zijn naam kan ik me even niet herinneren. Eva begint opeens hard te lachen, de man kijkt naar haar en lacht mer. Ik kijk naar de absurde situatie voor mij en krijg heel veel zin om die lach van z'n gezicht af te slaan. Die klootzak is toch geen dingen van plan met haar? Ze is hartstikke dronken. Dan zou hij gewoon misbruik van haar maken.
"Ja, ik weet waar ze woont. Ik zal haar zelf wel thuis brengen," zeg ik snel en ik trek Eva aan haar arm uit haar omhelzing met hem. De man haalt z'n schouders op. "Oké dan," zegt hij en hij beent weg.
Ik neem Eva mee naar mijn auto en zet haar op de bijrijders stoel. Haar gordel maak ik vast. Dan stap ik zelf in de auto en begin te rijden. Ik heb gelukkig maar een paar biertjes op, want ik wilde Eva niet nog kwader maken door morgen opnieuw met een kater op het werk te verschijnen. Nu was er overduidelijk iemand anders die morgen een kater zou hebben.
"Ik kan echt zelf rijden hoor, Wolfs," zegt Eva weer.
Ik negeer haar en vraag waar ze woont.
"In Maastricht," antwoordt ze serieus.
"Waar woon je in Arnhem? Wat is het adres?"
Ze kijkt me niet begrijpend aan. Blijkbaar is ze nog verder heen dan ik dacht.
Wat nu? denk ik bij mezelf. Ik kon haar gewoon niet mee laten gaan met die man, maar zelf weet ik ook helemaal niet waar Eva woont. Het enige wat ik weet is dat ze over de brug in Zuid woont, maar waar...
Er zit niks anders op. Ik zal haar mee moeten nemen naar m'n eigen huis. Eva zal waarschijnlijk woest zijn morgenochtend. Maar ach, ze was toch al boos op me.

Als we bij mijn huis zijn, haal ik Eva weer uit de auto en ondersteun ik haar terwijl we naar mijn huis lopen. Ze loopt namelijk niet echt stabiel. Eenmaal binnen laat ik haar staan en doe ik snel de lampen overal aan en de deur weer op slot. Ik besluit om haar boven in m'n bed te leggen en zelf maar op de bank te slapen.
"Floris, ik ben zo dronken. Ik ben zo stom," kraamt ze uit terwijl ze door mijn keuken strompelt.
Ik rol met mijn ogen. "Kom, we gaan naar boven."
Ik sta al bij de trap en wenk dat ze moet komen. Een beetje wankel loopt ze lachend naar me toe, maar dan stopt ze opeens. Ze rent naar de gootsteen en geeft over. Zuchtend loop ik naar haar toe en houd ik haar haar naar achteren zodat het niet in haar gezicht hangt.
Als ze klaar is geef ik haar wat water en daarna lopen we naar boven, naar mijn kamer. Ik kijk wat ze aan heeft en besef me dat de kleren die ze draagt waarschijnlijk niet heel comfortabel zijn om in te slapen. Daarom gooi ik haar een shirt toe uit mijn kast.
"Doe dit maar aan."
Ze vliegt me om de hals.
"Ehm, Eva?" Vraag ik nogal verbaasd. "Ik stik bijna."
Haar greep wordt wat losser en opeens zijn haar zachte lippen op de mijne. Ik ben totaal overrompeld en weet niet wat ik moet doen. Haar handen glijden over mijn rug naar mijn nek en haar tong glijdt over mijn lippen, maar voordat ik dingen ga doen waar ik later spijt van krijg, duw ik haar langzaam van me af. De armen om mijn nek maak ik voorzichtig los.
"Kom, Eva. Trek dit shirt aan en ga slapen."
"Oké," zegt ze en uitdagend begint ze de knoopjes van haar bloesje open te maken terwijl ze mijn blik vast houdt met de hare. Ik draai me om en wil naar de deur lopen.
"Wolfs! Niet weggaan!" roept ze.
Ik draai me om en zie Eva op me afrennen. Haar bloesje is inmiddels uit en ze draagt er alleen een bh onder. Ik probeer er niet op te letten, maar ik kan het niet weerstaan om een blik op haar borsten te werpen. Ze heeft zo'n ontzettend mooi lijf. Voordat ik er echter een goede blik op kan werpen probeert ze me opnieuw te zoenen. Ze streelt mijn borst en priegelt aan de knoopjes van mijn blouse.
Weer duw ik haar voorzichtig van me af. Ik begeleid haar naar het bed en ga naast haar zitten op de bedrand. Ik kijk in haar mooie groene ogen en streel zachtjes haar wang.
"Ga slapen, gekke Eef," zeg ik dan.
Ze schudt eigenwijs haar hoofd en zoent me weer. Ik probeer het echt, maar ik kan haar gewoon niet weerstaan en voor ik het weet lig ik naast haar op bed.

A/N: Hmm, wat denken jullie dat er nu gaat gebeuren?
Jullie komen er morgen achter!
Laura staat in ieder geval niet tussen Floris en Eva in :)
Xxxx