Gekwetst (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 16 'Opluchting'

Wow!! Allemaal heel heel erg bedankt voor alle votes en comments! Op het moment dat ik dit schrijf heb ik er gewoon al 25! En ik had eigenlijk niet verwacht dat we überhaupt aan 20 zouden komen, dus vandaar dat dit deeltje een beetje laat is... Ook echt super bedankt voor het lezen van m'n verhaal in het algemeen! Jullie zijn allemaal geweldig en maken me elke keer weer superblij met jullie votes en comments! Thank youu xxxx

Eva's POV

"Eva? Ga je mee lunchen?" vraagt Wolfs.
Ik knik. "Ik kom eraan," zeg ik en ik doe net alsof ik nog even snel wat afmaak op de computer. Eigenlijk was ik niks aan het doen, maar dat mag hij natuurlijk niet weten. Ik sta op en loop naar hem toe. Hij houdt mijn jas voor me klaar en een beetje ongemakkelijk schuif ik m'n armen erin. Vroeger in Maastricht deed hij dit vaak, maar hier had hij het nog niet gedaan. We lopen naar buiten, de parkeerplaats op.
"We gaan lopen," zegt Wolfs en hij steekt de straat over. Ik versnel mijn pas even totdat ik weer naast hem loop.
"Waar gaan we heen?" vraag ik en ik probeer mijn nieuwsgierigheid te verbergen.
"Verrassing," zegt Wolfs.
Ik kijk hem geïrriteerd aan. Ik haat verrassingen en dat weet hij. We lopen een stukje over de markt en dan richting de Rijn. Ik voel dat zijn hand langs de mijne strijkt, maar ik pak hem niet vast. Toch trek ik mijn hand ook niet terug. Zijn vingers spelen met de mijne en een fijn gevoel bekruipt me. Ik weet niet waarom, maar ik voel me veilig bij hem. Wat ben ik toch ontzettend stom.

Als we aangekomen zijn bij de Rijnkade lopen we een stukje langs de Rijn. Plotseling loopt Wolfs een café-restaurant binnen. Hij gebaart dat ik buiten moet blijven. Niet lang daarna komt hij weer naar buiten. Samen met een ober die ons een plaatsje aanwijst op het drukke terras. Wolfs schuift mijn stoel uit en vervolgens weer aan zodra ik erop zit. Dit deed hij vroeger ook vaak. Oh, nee hè. Hij zal toch niet denken dat we na vannacht iets hebben ofzo. Wat als? Oh nee. Ik moet nu echt weten wat er gebeurd is gisteren, maar hij is me voor: "Eva, het spijt me van gister."
Ik kijk hem verbaasd aan. Dat had ik niet verwacht, maar met spijt komt hij nergens. Ik ga hem heus niet zomaar vergeven dat hij met me het bed is ingedoken.
"Van eh... dat gedoe met Frank en Finn," gaat hij verder.
Ik kijk hem verbaasd aan. Door afgelopen nacht had ik eigenlijk bijna niet meer aan onze ruzie van gisteren gedacht.
"Ik had inderdaad het recht niet om me met jouw privéleven te bemoeien. Het spijt me echt, maar Frank was mijn vriend en... Ik wilde gewoon weten hoe het met hem was... Ik heb alleen in zijn dossier gekeken, niet in dat van jou. In zijn dossier zag ik Finn staan en... Sorry ik was gewoon nieuwsgierig en ik wilde weten of hij van jou was..." Hij legt zijn hand op de mijne op tafel, maar ik trek m'n hand terug. Wat nou 'Frank was mijn vriend'? Dit slaat zó nergens op. Hij had Frank gewoon in de steek gelaten zonder ook maar iets te zeggen en nooit meer iets van zich laten horen. Tot gisteren wist hij niet eens dat Frank dood is. En dat is notabene al bijna vier jaar!
"Wat een ontzettend slap excuus," zeg ik dan ook. "Helemaal na gisteravond," flap ik eruit.
Shit zeg, waarom moest ik dat er nou nog aan toevoegen? Ik maak het alleen maar erger zo. Wolfs kijkt me verbaasd aan en doet zijn mond open om iets te zeggen, maar net op dat moment komt er een ober om onze bestellingen op te nemen. Wolfs bestelt een koffie, ik een chocomelk. Als de ober weer weg is valt er een ongemakkelijke stilte tussen ons. Ik besluit om het hem toch maar te vragen.
"Eh.. Wolfs?" begin ik.
"Ja, Eva," antwoordt hij.
"Nog even over gister..."
"Ja?"
"Ik eh... Bedoel gisteravond," bloos ik.
Wolfs grijnst. "Wat is er met gisteravond?"
"Wat ehm... Is er precies gebeurd?"
Wolfs begint te lachen en ik kijk beschamend naar de grond. Dit is het gênantste gesprek ooit. Die klootzak lacht me gewoon uit omdat ik niet meer herinner dat we seks hebben gehad.
Als hij uitgelachen is vraagt hij: "Je kunt je serieus niks meer herinneren van gisteravond?"
Ik schud mijn hoofd en weer lacht hij. Hij moet echt stoppen met lachen, want ik krijg heel veel zin om hem op z'n bek te slaan. Wat heb ik allemaal gedaan gister? Was het echt zo erg?
"Wat wil je weten over gisteravond?" vraagt Wolfs nog steeds grinnikend.
"Wolfs, je weet waar ik het over wil hebben. Waarom doe je toch zo ontzettend irritant?"
"Sorry, ik weet echt niet wat je precies wilt weten," zegt hij nu serieus.
Beschamend kijk ik naar beneden. Ik moet het hem dus echt vragen. "Hebben we...?" Begin ik, waarna ik meteen weer stil val.
"Hebben we wat?" Vraagt Wolfs.
Ik word rood. "Zijn we met elkaar naar bed geweest?" Vraag ik zo snel mogelijk. Nu is het hoge woord eruit.
Vanonder mijn wimpers kijk ik voorzichtig naar hem op. Ik zie dat hij z'n lach probeert in te houden. Tevergeefs want hij begint te proesten. Ik heb geen flauw idee of dit een 'ja' of een 'nee' betekent en ik begin steeds meer gefrustreerd te raken.
"Wolfs!" Roep ik en ik zend hem een dodelijke blik.
Hij stopt met lachen. "Nee," zegt hij serieus.
Ik zucht diep en voel de druk van mijn schouders afglijden. Ik ben zo opgelucht.
"Maakte je je daar nou de hele ochtend zo'n druk om, Eva?"
Zoals altijd had hij waarschijnlijk al door gehad dat er iets met me aan de hand was. Ik word nog roder; dit is zo gênant.
"Wat is er dan precies gebeurd?" vraag ik door, want ik moet het weten.
"Vertel me alles alsjeblieft. Ik weet helemaal niks meer," biecht ik beschaamd op.
Wolfs glimlacht. "Waar moet ik beginnen? Tijdens het feest? Na het feest? Voor het feest?"
"Tijdens het feest graag," zeg ik.
"Oké. Tijdens het feest heb ik je niet veel gezien," begint hij.
Natuurlijk niet. Jij had alleen maar aandacht voor Laura, denk ik bij mezelf.
"En daarna?"
"Na het feest hing je totaal bezopen om de nek van één van onze collega's. Toen heb ik aangeboden om je naar huis te rijden. Volgensmij was die kerel namelijk wél van plan om je het bed in te krijgen." Ik zie een flikkering van woede in zijn ogen en ik schaam me. Ik verdacht hem er gewoon van dat hij misbruikt van me had gemaakt, terwijl hij me alleen maar probeerde te helpen.
"Toen zaten we dus in mijn auto en bleef je maar volhouden dat je in Maastricht woonde en niet hier in Arnhem. Dus toen heb ik je maar naar mijn huis gebracht."
"En toen?!" vraag ik. Vanaf nu komt natuurlijk het belangrijkste deel. Net op dat moment komt de ober aangelopen met onze drankjes. Wat een geweldige timing, maar niet heus.
"Wat willen jullie eten?" vraagt de ober. Floris kijkt snel op de kaart en bestelt een broodje ingewikkeld met een nog ingewikkeldere naam. Ik bestel gewoon een broodje kaas. Dat staat tegenwoordig niet eens meer op de kaart, maar natuurlijk kon ik het wel krijgen. Als de ober weer weg is kijk ik Floris veelbetekenend aan. Gelukkig snapt hij me en vertelt hij weer verder.
"Toen we bij mij waren moest je eerst een paar keer overgeven, gelukkig redde je het naar de gootsteen."
Dit wordt steeds erger. Ik wilde dat ik nu door de grond kon zakken.
"Daarna zijn we naar boven gegaan, heb ik je in bed gelegd en je één van m'n shirts gegeven, zodat je daarin kon slapen. En eh... Toen ben je bijna meteen gaan slapen. Ik sliep beneden op de bank."
Ik kijk hem onderzoekend aan. Hij houdt iets achter.
"Dat was het? Ik heb geen rare dingen gedaan of gezegd?"
Wolfs lacht en ik kijk beschamend naar beneden.
"Ik denk niet dat je het wilt weten," zegt hij.
Met een ruk kijk ik op.
"Wat?!" Vraag ik geschrokken "Wat heb ik gedaan? Is het zo erg?"
Wolfs lacht nog steeds. "Ehm... Je probeerde me meerdere keren te zoenen en uit te kleden. En je hebt een soort van voor me gestript..."
Ik kijk hem geschrokken en sprakeloos aan. Dit verzint hij.
"Ik eh... Heb je niet naakt gezien hoor ofzo... Er is ook niks gebeurd, maar je kwam steeds weer achter me aan. Niet boos worden, maar op een gegeven moment heb ik je maar opgesloten op je kamer. Nouja, mijn kamer dus."
Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik staar hem alleen maar met open mond aan.
"Wolfs... Dit verzin je maar. Wat is er echt gebeurd?" Ik voel dat ik boos wordt. "We hebben wel gevreeën hè? En nu voel jij je schuldig omdat je misbruik van me hebt gemaakt en doe je net alsof ik degene was die jou verleidde!" Op het eind schreeuw ik bijna. "Wel lekker makkelijk voor je dat ik zoveel had gedronken dat ik het me niet meer kan herinneren," raas ik verder.
"Eva, zo ging het echt niet"
"Nee, natuurlijk niet!" Ik kijk hem boos aan. Die ongelofelijke klootzak. Nu probeert hij mij gewoon de schuld te geven!
Hij kijkt me even met z'n stomme verbaasde blik aan en dan glimlacht hij opeens.
"Wat?" Vraag ik. Hij haalt zijn telefoon uit zijn broekzak.
"Dit heb je gisteravond ingesproken op mijn voicemail," zegt hij en hij drukt op een knopje. Ik hoor mezelf allerlei onzin uitkramen met een dubbele tong en een rare slis. Ik eis dat Floris de deur open doet. Verder kan ik niet veel maken van de dingen die ik roep.
Ik voel dat ik knalrood wordt. Nu wil ik pas echt door de grond zakken.
"Zet maar af. Ik geloof je al," zeg ik snel. Ik durf hem niet meer aan te kijken. Ik leun met mijn hoofd in mijn handen. Dit is het allerergste wat ik ooit heb gedaan.
"Wil je dit alsjeblieft tegen niemand vertellen?" vraag ik hem.
"Natuurlijk niet," zegt hij geruststellend.
Natuurlijk is Wolfs niet met me naar bed geweest. Hij zou geen misbruik van me maken. Sterker nog: als hij me niet mee naar huis had genomen, had ik waarschijnlijk wel in bed gelegen met een collega... Hij heeft me beschermd tegen mezelf. Misschien valt hij toch nog wel een klein beetje mee als partner...
Ik kijk weer naar hem op.
"Dank je wel."
"Geen probleem. Ik vind het niet erg, Eef," antwoordt hij en hij legt zijn hand weer op de mijne. Alleen dit keer trek ik hem niet terug.

A/N:
Oké, nu balen jullie waarschijnlijk dat jullie allemaal echt zo enthousiast waren voor dit deeltje, want het is een beetje kut... Oké eigenlijk nogal erg kut, maar ik beloof dat ik zal proberen de volgende deeltjes beter te maken dan deze.
Helaas is er dus nog steeds geen echte Fleva geweest, maar maak je geen zorgen, want het komt echt wel! Wees gewoon geduldig :) En wees eerlijk: jullie hadden eigenlijk ook niet gewild dat er iets was gebeurd onder deze omstandigheden...
Het volgende deeltje is nog niet helemaal af en ik heb een lange dag school morgen, dus ik weet niet helemaal zeker of ik morgen ga posten, maar ik zal echt m'n best doen voor jullie! xxx