Gekwetst (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 15 'Ongelofelijk'

Eva's POV

Ik word wakker in een vreemde kamer in een vreemd bed met een vervelende, zeurende hoofdpijn. Het enige wat ik draag is mijn ondergoed. Naast me op het bed liggen mijn kleren en een mannen t-shirt.
Oh nee.
Ik sla mijn handen voor m'n gezicht.
Wat heb ik in hemelsnaam gedaan vannacht? Ik probeer na te denken, maar m'n hoofd doet verdomd veel pijn. Ik blijf stil liggen. Langzaam komen er flarden van herinneringen weer terug. Ik herinner me het feestje, ik was boos op Wolfs en Laura, Wolfs weet van Frank en Finn en we hadden gistermiddag ruzie, op het feestje heb ik hem niet gesproken, zover ik me kan herinneren.... Ik zat aan de bar met wat collega's en ik was dronken, we hebben gekletst, we hebben gedanst. Verder weet ik niets meer, maar ik vrees het ergste. Hoe kom ik anders bijna naakt terecht in een vreemd bed.
Gefrustreerd trappel ik met mijn voeten onder de dekens. Hoe kon ik zo ontzettend dom zijn? Wat een verschrikkelijke eerste indruk heb ik nu gemaakt op mijn nieuwe werkplek. En hoe kan ik nou ooit nog professioneel samenwerken met iemand waarmee ik het bed heb gedeeld.
Geïrriteerd pak ik een van de kussens en knijp er zo hard in als ik kan.
Waarom ben ik zo ontzettend stom? En het ergste is nog wel dat dit niet eens de eerste keer is dat ik een one-night stand heb met een collega.
Ik druk mijn hoofd in het kussen. Nu niet aan Wolfs denken, niet aan hem denken. Alleen al bij de gedachte aan hem voel ik mijn bloed koken. Ik schreeuw in het kussen. Die klootzak.

Ik probeer te ontspannen en als ik na een tijdje wat rustiger ben ga ik rechtop zitten. Ik werp een blik op de wekker die op het nachtkastje staat en schrik me kapot. Het is al tien uur geweest! Verdomme, nu ben ik ook nog eens veel te laat op m'n werk. Ik schaam me zo. Ik heb niet eens schone kleren hier en hoe kom ik ooit thuis of op m'n werk. Ik weet niet eens waar ik ben.

Ik wou dat ik kon verdwijnen, dat ik nu ter plekke letterlijk door de grond kon zakken, de aarde in, of uiteen zou vallen in duizend stukjes. Ik durf de gevolgen van mijn acties gewoon niet onder ogen te zien.

Ik zucht nog een keer diep en pak mezelf dan bij elkaar. Niet zo aanstellen, Eva van Dongen, spreek ik mezelf toe.
Het beste wat ik kan doen is Verhoeven nu bellen om te zeggen dat ik ziek ben. Dat wordt super ongemakkelijk natuurlijk, want hij was er ook gisteravond en snapt dus wel dat ik niet gewoon ziek ben, maar thuis zit met een kater.
Zoekend kijk ik om me heen en zie al snel hetgeen waar ik naar zocht; mijn tas.
Ik sla het dekbed van me af en loop naar het bureau aan de andere kant van de kamer waarop mijn tas ligt, maar voor ik mijn mobiel kan pakken, valt mijn oog op een briefje. Ik pak het op en lees het wel vijf keer door voordat het pas echt tot me doordringt.

Lieve Eva,

Ik hoop dat je lekker geslapen hebt. Maak je geen zorgen, ik heb Verhoeven gezegd dat je de ochtend vrij neemt. Hij verwacht je om 12 uur op het bureau. Je hebt dus nog alle tijd om even langs huis te gaan en je op te frissen. Neem mijn auto maar. De sleutels liggen beneden op de keukentafel. Als je wilt douchen of kleren wilt lenen ofzo: doe alsof je thuis bent. Pijnstillers liggen in het kastje naast de wastafel in de badkamer.

Ik zie je zo!

Floris

Mijn one-night stand was Floris Wolfs.

Alweer.

Waarom was die man toch zo'n een ongelofelijke eikel?

En waarom was ik toch zo ongelofelijk dom om steeds weer voor hem te zwichten?

Wanneer ik om stipt 12 uur op het bureau aan kom, word ik door meerdere collega's van me nagekeken. De blikken die ik toegeworpen krijg zeggen meer dan duizend woorden.
Ik word meteen naar Verhoeven's kantoor geroepen. Beschaamd loop ik bij hem naar binnen.
"Ga zitten, Eva," zegt hij.
Ik ga op de stoel voor zijn bureau zitten.
"Voelde je je niet zo lekker vanochtend?"
Ik schud mijn hoofd.
"Hoe kwam dat?"
Shit, ik kan niet anders dan de waarheid vertellen. Hij weet het toch al.
"Ik eh... Had iets teveel gedronken gisteravond," geef ik toe. "Het spijt me echt heel erg! Ik weet dat het onprofessioneel is, dus het zal echt niet nog een keer gebeuren. Dat beloof ik!"
"Dat hoop ik voor je, Eva van Dongen. Deze keer zie ik het door de vingers, maar de volgende keer zullen er consequenties zijn."
Ik knik. "Dank u wel."
"Wolfs zit in de verhoorkamer met één van de meisjes en De Jonge. Jij mag De Jonge even afwisselen. Ik knik weer. "Zal ik doen meneer," zeg ik en snel loop ik het kantoortje weer uit.

Ik kan mijn hoofd er niet goed bij houden. Ik probeer me echt te concentreren op de zaak, maar het lukt me gewoon niet. Eigenlijk ben ik het grootste deel van wat het meisje gezegd heeft alweer kwijt. Gelukkig heeft Wolfs dingen opgeschreven. Ik kan echt niet met hem samenwerken zo. Ik moet weten wat er gebeurd is gisteravond. Wat we gedaan hebben, hoe ver we gegaan zijn, wiens idee het was, wat ik allemaal gezegd heb...
Het kan toch niet dat ik met Floris Wolfs naar bed ben geweest en dat ik me er niks meer van herinner? Ik was zo boos op hem gisteren. Daarnaast is hij m'n partner, dus wisten we allebei dat het niet kon. Bovendien was onze seks zo geweldig de eerste keer. Nu had ik weer seks met hem gehad en ik kan het me niet eens herinneren. 'Gadver, Eva! Je dwaalt af! Die man is een grote klootzak!' spreek ik mezelf in stilte toe. 'En jij vindt het jammer dat je je niet meer herinnert hoe hij misbruik van je heeft gemaakt en je het bed in heeft gekregen?' Ik zucht. Hoe heeft dit toch in hemelsnaam kunnen gebeuren?
Ik heb écht antwoorden nodig. M'n geheugen laat me in de steek namelijk.
Straks tijdens de lunch zal ik het hem vragen. Hoe ongemakkelijk het ook is... Ik zie het al voor me: 'Hé, Floris. Ik ben eigenlijk helemaal vergeten hoe onze seks gisteravond was, dus kan je het me nog even navertellen? Het liefst met alle details enzo.'
Beschamend laat ik m'n hoofd in m'n handen zakken. Ik kijk op het klokje op m'n computerscherm: 12:48.
Om 1 uur gaan we lunchen. Dan zal ik antwoorden op m'n vragen krijgen. Ik zie er nu al enorm tegenop. Eigenlijk wil ik het helemaal niet weten. Ik wil gisteravond zo snel mogelijk vergeten. Doen alsof het niet gebeurd is. Maar ik moet gewoon wel weten wat ik gedaan heb en wat ik gezegd heb. En wat hij gedaan heeft, wat hij gezegd heeft. Er zitten grote gaten in m'n geheugen. Waarom heb ik toch zoveel gedronken?
'Dronken mensen zijn het eerlijkst.'
Dat zeggen ze altijd. Wat nou als ik hem heb verteld over Finn? Of over Frank? Of hoe ik over hem denk? Erger nog: hoe ik over hem dacht?
Ik moet de antwoorden hebben. Hoe is het die stomme eikel in vredesnaam gelukt om me weer in bed te krijgen? Ik moet het weten. Zo snel mogelijk.

A/N: Oeeh wat is er nou allemaal gebeurd? Eva weet het niet... En jullie ook niet hahaha
In het volgende hoofdstuk komen jullie gelukkig wél precies te weten wat er gebeurd is tussen Eva en Wolfs! Jullie zijn vast allemaal erg benieuwd, dus ik maak een deal met jullie: als ik 20 votes krijg zal ik het volgende deel vanavond al posten, anders komt het morgenavond... Moet kunnen toch? Het vorige deeltje heeft ook 20 votes :)
Allemaal voten dus als je wilt weten hoe het verder gaat!!!
Xxx